Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że skuteczna skarga kasacyjna musi zawierać konkretne i merytoryczne uzasadnienie zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego oraz wskazywać na wpływ takiego naruszenia na wynik sprawy, zgodnie z art. 7 k.p.a., art. 174 pkt 2 p.p.s.a. i art. 176 § 1 pkt 2 p.p.s.a.

Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego, wybierając metodę rozliczania kosztów zakupu ciepła, musi zapewnić, aby metoda ta stymulowała energooszczędne zachowania oraz umożliwiała ustalanie opłat w sposób odpowiadający rzeczywistemu zużyciu ciepła, przy czym spełnienie tych warunków zgodne z wymogami ustawy odbiera podstawy do kwestionowania ważności uchwał w tym zakresie.

Jeśli postanowienia umowy kredytu indeksowanego dotyczące sposób ustalania kursu waluty obcej są uznane za niedozwolone, umowa ta nie wiąże stron w pozostałym zakresie, gdyż nie ma zgodnych oświadczeń woli co do głównych świadczeń, co skutkuje brakiem konsensu stron.

Wypowiedzenie zmieniające musi być uzasadnione rzeczywistymi przyczynami reorganizacji, a propozycja nowych warunków pracy nie może naruszać praw pracownika, w tym prowadzić do dyskryminacji ze względu na działalność związkową, co winno być weryfikowane w każdym indywidualnym przypadku.

Redukcja emerytury za służbę na rzecz totalitarnego państwa powinna uwzględniać indywidualne czyny funkcjonariusza oraz wszystkie okoliczności sprawy, nie zaś opierać się wyłącznie na formalnej przynależności do określonych jednostek.

Certyfikacja w zakresie cyberbezpieczeństwa będzie procesem całkowicie dobrowolnym. Projektowana ustawa tworzy ramy, w jakich będzie wykonywana certyfikacja, równocześnie nie nakładając żadnych obowiązków na podmioty działające na rynku. Każdy chętny będzie więc mógł zarówno rozpocząć działalność w tym zakresie, jak i uzyskać certyfikację swojego produktu ICT, usługi ICT lub procesu ICT, równocześnie

Opłaty RTV na 2025 r. pozostają na poziomie obowiązującym w ciągu dwóch ostatnich lat. Oznacza to, że opłaty RTV pozostaną w 2025 r. na dotychczasowym poziomie, który nie zmienił się w ciągu dwóch ostatnich lat.

Gotowość do pracy i formalne istnienie stosunku pracy, nawet przy faktycznym zaprzestaniu działalności przez pracodawcę, mogą być podstawą do utrzymania obowiązku ubezpieczenia społecznego pracownika do czasu formalnego rozwiązania umowy o pracę.

Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność administracyjną za naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogowego dokonane przez kierowców, nawet jeśli nie mieli oni bezpośredniego wpływu na powstanie naruszenia, o ile nie wykażą istnienia nadzwyczajnych okoliczności zwalniających ich z tej odpowiedzialności.

Odszkodowanie za utracony zarobek oraz renta wyrównawcza przysługują poszkodowanemu, który wykaże z dostatecznym prawdopodobieństwem utratę tych zarobków oraz realną możliwość ograniczonego zatrudnienia, mając na uwadze faktyczny kontekst zawodowy i zdrowotny, w jakim znajduje się po wypadku przy pracy.

Zmniejszenie policyjnych emerytur i rent do poziomu przeciętnej emerytury powszechnej, gdy większość stażu pracy funkcjonariusza przypada na okres po 1990 r., a jego służba w instytucjach uznawanych za wspierające totalitarne państwo miała charakter pomocniczy, narusza zasady proporcjonalności i równości wobec prawa, jak również prawo do zabezpieczenia społecznego wynikające z Konstytucji RP.

Przedsiębiorca transportowy ponosi odpowiedzialność za działania swoich kierowców, również w przypadku naruszeń przepisów o transporcie drogowym wynikających z niewłaściwej obsługi tachografu, chyba że wykaże brak wpływu na powstanie takich naruszeń, co wymaga dowodów na obiektywne, nieprzewidywalne i nadzwyczajne okoliczności.

Przedsiębiorca transportowy ponosi odpowiedzialność za zapewnienie właściwej organizacji pracy i nadzoru nad pracownikami, w tym odpowiedzialność za prawidłowe działanie tachografów oraz przestrzeganie przepisów o czasie pracy kierowców, nawet jeżeli naruszenia przepisów dokonali kierowcy wskutek własnych działań.

Przedsiębiorstwo transportowe ponosi odpowiedzialność administracyjną za stan techniczny pojazdu, w tym za działanie tachografu, nawet jeśli przedsiębiorca twierdzi, że nie miał wiedzy o dokonanych manipulacjach, o ile nie przedstawi dowodów obalających takie domniemanie odpowiedzialności.

Nałożenie kary pieniężnej na przedsiębiorcę za naruszenie przepisów o transporcie drogowym jest uzasadnione, jeśli przedsiębiorca nie wykaże skutecznie właściwej organizacji i dyscypliny pracy, a odpowiedzialność ta ma charakter obiektywny z wyjątkiem przypadków, gdy przedsiębiorca udowodni brak wpływu na powstałe naruszenia.

Organy administracji, stosując wagi podlegające prawnej kontroli metrologicznej, są zobowiązane do uwzględniania dopuszczalnych błędów pomiarowych określonych w przepisach prawa metrologicznego.

Skrócenie wymaganego skróconego okresu odpoczynku dziennego kierowcy powinno być sankcjonowane jedynie jedną, wyższą karą wynikającą z łącznego czasu skrócenia, a nie sumą kar za każde poszczególne naruszenie.

Osoba, która faktycznie pełniła funkcję członka zarządu w okresie, w którym powstały zobowiązania podatkowe, nie może powoływać się na okoliczność, że nie mogła pełnić tej funkcji z uwagi na zakaz wynikający z art. 18 § 2 ustawy - Kodeks Spółek Handlowych. Teza od Redakcji

Odpowiedzialność administracyjna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym ma charakter obiektywny i wystarczające jest stwierdzenie samego faktu naruszenia, niezależnie od winy czy świadomości przedsiębiorcy.

Niedopuszczalne jest sumowanie kar administracyjnych za przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu oraz skrócenie minimalnego okresu odpoczynku dziennego kierowców, jeżeli nie wynika to wprost z ustawy. Naruszenia zawierające w sobie czyny 'współukarane' winny powodować uruchomienie kolejnej, wyższej sankcji, ale nie sumowanie sankcji za wszystkie czyny łącznie.

Ustawa uznaje za służbę na rzecz totalitarnego państwa okres od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r. w wymienionych cywilnych i wojskowych instytucjach, co nie wymaga oceny indywidualnych czynów funkcjonariuszy, lecz opiera się na formalnych kryteriach czasowych i przynależności instytucjonalnej.

Na podmiocie wykonującym przewóz drogowy spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności egzoneracyjnych, takich jak niemożność przeprowadzenia badania technicznego z powodu sytuacji nadzwyczajnych, przy czym brak takiego wpływu musi być realnie wykazany dowodami.