Zgodnie z postanowieniem art. 41 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe mającym zastosowanie także do relacji zamieszczanych na informacyjnej stronie internetowej gminy na podstawie art. 54b pr. pras., publikowanie m. in. zgodnych z prawdą i rzetelnych sprawozdań z jawnych posiedzeń rad narodowych oraz ich organów, a także publikowanie rzetelnych, zgodnych z zasadami współżycia społecznego
Przepis art. 16 ust. 2 u.g.n. stanowił autonomiczną podstawę określającą skutki prawne zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego przez komunalną osobę prawną, bez potrzeby sięgania, w drodze analogiae legis, do innych przepisów prawa, w tym art. 246 k.c. Oczywiście, sformułowanie zawarte w art. 16 ust. 1 zd. 2 cytowanej powyżej ustawy, a mianowicie, że do zrzeczenia się tych praw stosuje się odpowiednio
Jeżeli na skutek wprowadzenia do portalu internetowego określonej treści (wpisu, obrazu lub dźwięku) doszło do naruszenia dóbr osobistych, osoba dotknięta tym naruszeniem może żądać od osoby, której zachowanie umożliwiło rozpowszechnienie tej treści, aby zawiadomiła podmiot zarządzający portalem, że zamieszczona na nim treść narusza jej dobra osobiste.
Zbieg roszczenia przewidzianego w art. 438 k.c. z roszczeniami z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia nie jest wyłączony (art. 414 k.c.).
Osoby, które nie były stronami i których nie obejmuje rozszerzona prawomocność materialna wcześniejszego wyroku, nie są pozbawione możliwości realizowania swego uprawnienia we własnej sprawie, także wtedy, gdy łączy się to z zakwestionowaniem oceny przesłanek orzekania, wyrażonej w innej sprawie.
Użyty w art. 117 § 2 k.c. po nowelizacji zwrot, że dłużnik może uchylić się od zaspokojenia przedawnionego roszczenia jest logicznie tożsamy ze sformułowaniem art. 292 k.p., że roszczenia przedawnionego nie można dochodzić. Dochodzenie roszczenia to bowiem nic innego jak jego realizacja w procesie, a zarzut przedawnienia (uchylenie się od zaspokojenia), oznacza niemożność dochodzenia roszczenia. Regulacja