Możliwość odstąpienia od nałożenia sankcji administracyjnej na podstawie ustawy o SENT wymaga uwzględnienia zarówno przesłanek ważnego interesu podmiotu wysyłającego, jak i interesu publicznego, a także wcześniejszej praktyki organów kontrolnych, które mogą wpłynąć na wystąpienie tych przesłanek.

Nieuzupełnienie zgłoszenia przewozu towarów przed przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z wymogami ustawy o SENT, skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, a uzupełnienie braków podczas kontroli nie eliminuje odpowiedzialności administracyjnej. Warunki odstąpienia od nałożenia kary muszą być rozpatrywane w relacji do celów ustawy i nie mogą być stosowane w sposób dowolny przez organy

Przewoźnik realizujący transport towarów wrażliwych przez terytorium Polski jest zobowiązany do dokonania zgłoszenia w systemie SENT niezależnie od uzyskanych informacji od zleceniodawcy. Niedopełnienie tego obowiązku skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, a uzasadnione okoliczności do odstąpienia od kary muszą być w sposób szczególny udokumentowane i nie mogą opierać się jedynie na informacji o rzekomym

Podmiot dokonujący zgłoszenia przewozu towarów zgodnie z przepisami ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (ustawa SENT) jest uznawany za przewoźnika zobowiązanego do przestrzegania obowiązków wynikających z tej ustawy, co obejmuje między innymi zgłoszenie przewozu, uzyskanie numeru referencyjnego i przekazywanie danych geolokalizacyjnych.

Zaniechanie wykonania obowiązków wynikających z ustawy SENT skutkuje powstaniem bezwzględnej odpowiedzialności administracyjnej w postaci kar pieniężnych, a odstąpienie od nałożenia kary możliwe jest tylko w szczególnych okolicznościach uzasadnionych ważnym interesem przewoźnika lub interesem publicznym, co powinno być oceniane w świetle zasady proporcjonalności.

Podanie niezgodnych ze stanem faktycznym danych w zgłoszeniu systemu SENT, nawet jeśli dotyczy innych danych niż dotyczących towaru, nie kwalifikuje się jako 'oczywisty błąd' uzasadniający zmniejszenie kary na podstawie art. 24 ust. 1a ustawy o SENT, jeśli nie spełnia szczegółowych przesłanek obiektywnie oceny błędu i jego wpływu na interes publiczny.

Podmiot, który aktywnie uczestniczy w organizacji i funkcjonowaniu automatów do gier hazardowych, nawet jeżeli formalnie jedynie dzierżawi lokal, w którym te automaty się znajdują, może zostać uznany za urządzającego gry hazardowe w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych.

Przeprowadzone eksperymenty procesowe mogą stanowić wystarczający dowód do ustalenia charakteru gier na automatach jako gier hazardowych, co kwalifikuje się do zastosowania sankcji zgodnie z ustawą o grach hazardowych.

Odpowiedzialność administracyjna za naruszenia przepisów o transporcie drogowym ma charakter obiektywny, co oznacza, że podmiot wykonujący przewóz drogowy ponosi karę niezależnie od winy, a jedynie na podstawie stwierdzenia samego faktu naruszenia. Możliwość zwolnienia z odpowiedzialności wymaga wykazania braku wpływu na powstanie naruszenia oraz nieprzewidywalności okoliczności tego naruszenia.

Kara pieniężna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, polegające na używaniu cudzej karty kierowcy, jest obiektywną odpowiedzialnością przedsiębiorcy transportowego. Zwolnienie z tej odpowiedzialności następuje tylko wtedy, gdy przedsiębiorca wykaże brak wpływu na naruszenie oraz że wynikło ono z nieprzewidywalnych okoliczności.

Znak towarowy, aby mógł uzyskać ochronę prawną, musi mieć zdolność odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów pochodzących od innych przedsiębiorstw oraz nie może być wyłącznie opisowy w odniesieniu do towarów lub usług, dla których został zgłoszony.

Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy, jeśli jego podobieństwo do znaku chronionego z wcześniej zgłoszonym pierwszeństwem stwarza ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów lub usług, zwłaszcza gdy podobieństwo to dotyczy istotnych elementów znaków, takich jak dominujące skróty lub symbole.

Odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy SENT wymaga wykazania znaczącego interesu publicznego, a sam brak przesyłania danych geolokalizacyjnych jest uznawany za istotne naruszenie zasad prowadzenia kontroli przewozu towarów, nawet w przypadku braku uszczuplenia dochodów budżetowych.

W przypadku wykonywania przewozu drogowego odpadów, brak wymaganej tablicy informacyjnej umieszczonej na przodzie pojazdu we właściwym miejscu w jakimkolwiek momencie transportu skutkuje odpowiedzialnością administracyjną przewoźnika, z której może się on zwolnić jedynie w sytuacjach wyjątkowych, obejmujących okoliczności nieprzewidywalne i niezależne od niego, które muszą zostać odpowiednio udokumentowane

Przy ocenie zasadności odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy SENT, należy uwzględniać cele ustawy, a interes publiczny nie uzasadnia działań niestanowiących pełnej realizacji systemu monitorowania przewozu towarów.

Skazanie kierowcy posiadającego licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego taksówką za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu uzasadnia obligatoryjne cofnięcie licencji bez uprzedniego ostrzeżenia, jako przestępstwo mające związek z wykonywaniem zawodu.

Organ administracyjny jest zobowiązany do wykonania środka karnego w zakresie dokładnie określonym przez sąd karny i nie może samodzielnie ustalać daty początkowej wykonania zakazu prowadzenia pojazdów. Datą początkową obowiązywania zakazu jest dzień uprawomocnienia się wyroku sądu, a organ powinien cofnąć uprawnienie na cały okres wskazany w orzeczeniu.

Art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej pozwala na uznanie służby w jednostkach podporządkowanych Służbie Bezpieczeństwa za 'służbę na rzecz totalitarnego państwa', o ile istnieją przesłanki potwierdzające ten charakter. Jednakże przepisy art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy są niezgodne z Konstytucją RP w zakresie, w jakim prowadzą do arbitralnego obniżenia świadczeń funkcjonariuszy za okres

Za wiarygodny i wystarczający dowód w administracyjnym postępowaniu o przyznanie płatności bezpośrednich można uznać opinię biegłego sporządzoną na podstawie zobrazowań satelitarnych, o ile brak jest dowodu z kontroli na miejscu, a instytucja wykonująca ekspertyzę dysponuje odpowiednimi kompetencjami i niezależnością.

W postępowaniu administracyjnym upływ materialnoprawnego terminu i zakończenie czynności procesowych poprzez doręczenie decyzji, nawet nieostatecznej, uniemożliwiają wstąpienie następcy prawnego do postępowania w trybie zwykłym po tych zdarzeniach.

Warunek pozostawania w stanie zatrudnienia na dzień podpisania porozumienia o wypłacie świadczeń, pomijający pracowników, którzy zakończyli zatrudnienie po spełnieniu warunków pracy uprawniających do tych świadczeń, narusza zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, co skutkuje nieobowiązywaniem takiego postanowienia zgodnie z art. 9 § 4 k.p.

Przedawnienie roszczenia nie stanowi 'nowej okoliczności faktycznej' uprawniającej do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.

Praca przy obsłudze maszyn zwałujących w kopalniach odkrywkowych, w świetle nowelizacji definicji 'przodka', może być uznana za pracę górniczą zaliczaną w wymiarze półtorakrotnym, nawet jeśli w przeszłości tego rodzaju praca nie była kwalifikowana do takiego zaliczenia.

Artykuł 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, ograniczający wysokość emerytury do przeciętnej emerytury w systemie powszechnym, nie powinien być stosowany wobec funkcjonariuszy, którzy nie nabyli emerytury z tytułu służby na rzecz totalitarnego państwa, a okres tej służby jest dodatkowy i nie wpływa na nabycie prawa do tego świadczenia.