Jeżeli płatność została dokonana na skutek pomyłki organu administracyjnego, a błąd nie mógł zostać wykryty przez beneficjenta przy dołożeniu należytej staranności, to beneficjent nie jest zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranych płatności, zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 809/2014.

Przedawnienie dochodzenia należności z tytułu nienależnie pobranych refundacji wywozowych może nie nastąpić, jeśli skutecznie przerwano bieg terminu przedawnienia poprzez akty organu władzy, które spełniały wymogi proceduralne, a kompletność materiału dowodowego jest kluczowa dla zweryfikowania prawidłowości wydanych decyzji administracyjnych.

W systemie płatności rolniczych obowiązek zebrania materiału dowodowego spoczywa na stronach postępowania, a organ nie jest zobowiązany do podejmowania wszechstronnych czynności dowodowych. Błędy związane z deklaracją powierzchni do płatności ekologicznych mogą być wykryte przez beneficjenta w zwykłych okolicznościach poprzez weryfikację faktycznego użytkowania gruntów.

Przedawnienie dochodzenia nienależnie pobranych środków z refundacji wywozowej nie może zostać skutecznie przerwane bez precyzyjnego wykazania aktami administracyjnymi, które konkretne czynności organu przerwały bieg przedawnienia. Kompletny i uporządkowany materiał dowodowy jest niezbędny do prawidłowej oceny legalności decyzji administracyjnej.

Organ administracji publicznej, wydając decyzję w sprawie zwrotu nienależnie pobranych środków, musi posiadać pełny i kompletny materiał dowodowy. Brak kluczowych dokumentów skutkuje niemożnością prawidłowego ustalenia stanu faktycznego, co może prowadzić do uchylenia decyzji administracyjnej przez sąd.

W postępowaniu sądowoadministracyjnym sąd jest zobowiązany do badania, czy kompletność materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy pozwala na dokonanie prawidłowej oceny decyzji administracyjnej, a uchybienia w tym zakresie mogą prowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku.

Zastosowanie art. 24 ust. 3 ustawy SENT wymaga wykazania przez stronę spełnienia przesłanek ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, które muszą być rozpatrywane w odniesieniu do celów ustawy SENT oraz szczegółowego stanu faktycznego danej sprawy.

Organy administracyjne muszą zapewnić przekazanie pełnych i kompletnych akt sprawy do sądu administracyjnego, które stanowią całość materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym, w przeciwnym wypadku może dojść do uchylenia wyroku sądu I instancji z uwagi na niekompletność materiału służącego za podstawę rozstrzygnięcia sądu.

Osoba współpracująca z małżonkiem przy prowadzeniu przez niego działalności pozarolniczej w formie niepublicznej placówki oświatowej podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca, niezależnie od motywacji i subiektywnych zamiarów stron, jeśli spełnione są obiektywne przesłanki współpracy określone w art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Klauzule indeksacyjne, które nie spełniają wymogu transparentności i pozwalają bankowi jednostronnie kształtować wysokość świadczeń stron, są abuzywne i skutkują nieważnością umowy. Z tych klauzul wynikają roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń, a prawo zatrzymania nie znajdzie zastosowania do świadczeń pieniężnych.

Sąd może ustalić wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste na podstawie wartości rynkowej nieruchomości określonej operatem szacunkowym, nawet jeśli strona kwestionuje ocenę infrastruktury i stan środowiskowy nieruchomości, o ile zarzuty nie znajdują potwierdzenia w materiałach dowodowych.

Zatrzymanie części wynagrodzenia podwykonawcy, mimo nazywania go kaucją gwarancyjną, nie stanowi o jego charakterze prawnym jako kaucji; do jego prawnej kwalifikacji konieczne jest przekazanie tej kwoty na rachunek uprawnionego, by pełniła funkcję zabezpieczającą.

Dla celów klasyfikacji taryfowej, proces identyfikacji towaru mieści się w sferze ustaleń faktycznych, co powinno być uwzględnione w zarzutach skargi kasacyjnej dotyczących naruszenia przepisów prawa materialnego.

Klauzule waloryzacyjne w umowach kredytowych, które pozwalają bankowi na jednostronne określanie kursu walutowego, są niedozwolone, a ich abuzywność skutkuje nieważnością całej umowy, ponieważ dotyczą głównych świadczeń stron i nie spełniają wymogu transparentności.

Przy ocenie możliwości odstąpienia od kary pieniężnej na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy SENT, organy administracyjne muszą przeprowadzić kompleksową analizę interesu publicznego, uwzględniając proporcjonalność kary, charakter naruszenia oraz jego wpływ na dochody budżetowe.

Dla skutecznego potrącenia wzajemnych wierzytelności, należy rozważyć miarkowanie kar umownych oraz ściśle interpretować postanowienia umowy w zgodzie z zasadami wykładni umowy, zapewniając pełną ocenę materialnoprawną przed przystąpieniem do oceny prawno-procesowej.

Postępowanie sądowe z powództwa kredytobiorcy będącego konsumentem o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego z umowy kredytu, prowadzone przeciwko bankowi, co do którego w toku postępowania ogłoszono upadłość, nie jest sprawą „o wierzytelność, która podlega zgłoszeniu do masy upadłości” w rozumieniu art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, a tym samym może być podjęte z

Klauzule przeliczeniowe umieszczone w umowie kredytowej, które pozwalają bankowi na dowolne ustalanie kursu walutowego, są abuzywne i prowadzą do nieważności umowy, gdyż sprzeczne są z zasadą transparentności oraz równowagą kontraktową, co uniemożliwia ustalenie ryzyka związanego z zawarciem takiej umowy.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej, które przyznają bankowi jednostronne prawo do ustalenia kursu walutowego bez obiektywnych kryteriów, są uznawane za abuzywne. Ich wyeliminowanie skutkuje nieważnością całej umowy z powodu braku możliwości utrzymania jej w mocy bez tych postanowień.

Oświadczenia składane na podstawie art. 33a ustawy o VAT muszą być przedstawiane nie rzadziej niż co 6 miesięcy, jako warunek korzystania z preferencyjnej procedury rozliczenia podatku VAT z tytułu importu towarów.

Oświadczenia o braku zaległości podatkowych składane na podstawie art. 33a ustawy o VAT muszą być aktualizowane co 6 miesięcy, aby podatnik mógł korzystać z preferencyjnych zasad rozliczania VAT przy imporcie towarów.

Dla zastosowania uproszczonego trybu rozliczania podatku VAT zgodnie z art. 33a ustawy o VAT, wszystkie warunki określone w przepisie muszą być spełnione łącznie i w odpowiednim terminie, w tym przedstawienie organowi aktualnych zaświadczeń dotyczących braku zaległości podatkowych.

Oświadczenia zgodne z art. 33a ust. 2a ustawy o VAT muszą być aktualizowane co 6 miesięcy, a zaległości podatkowe eliminują prawo do preferencyjnego rozliczenia VAT z tytułu importu.

Dla możliwości zastosowania uproszczonej procedury rozliczania podatku VAT od importu towarów na podstawie art. 33a ustawy o VAT, konieczne jest łączne spełnienie wszystkich przewidzianych w przepisie warunków, w tym przedstawienie właściwemu organowi na czas aktualnych zaświadczeń o braku zaległości podatkowych.