Postępowanie w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte po 5 października 2018 r., któremu do 1 stycznia 2019 r. nie doręczono skutecznie wypowiedzeń opłat wszystkim użytkownikom, podlega umorzeniu zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej.

Postępowanie dotyczące aktualizacji opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, niezakończone przed 1 stycznia 2019 r., należy umorzyć jako bezprzedmiotowe, z uwagi na przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

W przypadku postępowania aktualizacyjnego umorzenie jest bezpodstawne, jeżeli nie spełniono przesłanek związanych z doręczeniem wypowiedzeń opłat rocznych wszystkim współużytkownikom przed przekształceniem prawa użytkowania wieczystego na prawo własności.

Odpowiedzialność wspólników spółki cywilnej za administracyjną karę pieniężną, wynikająca z przepisów ustawy, jest zawsze solidarna, nawet przy braku takiego wskazania w decyzji administracyjnej.

Postępowania dotyczące aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte po 5 października 2018 r., ale nieskuteczne wobec 1 stycznia 2019 r., podlegają umorzeniu zgodnie z art. 4 ustawy zmieniającej, stosując właściwość procedury administracyjnej.

Postępowanie aktualizacyjne umarza się tylko, gdy nie zostało skutecznie wszczęte przed 1.01.2019 r.; w przypadku skutecznego wszczęcia, dopuszczalna jest droga sądowo-administracyjna z uwagi na charakter decyzji administracyjnej umarzającej postępowanie.

W umowie kredytu indeksowanego kursem waluty obcej postanowienia umowne odnoszące się do sposobu określania kursu waluty, które nie zawierają obiektywnych kryteriów jego ustalania i pozostawiają bankowi swobodę jednostronnego kształtowania wysokości zobowiązania kredytobiorcy, stanowią niedozwolone postanowienia umowne z uwagi na brak transparentności, a ich wyeliminowanie prowadzi do nieważności całej

NSA stwierdził, że oddalenie skargi kasacyjnej było uzasadnione, gdyż skarżący nie wykazał przesłanek posiadania działek rolnych, które są kluczowe dla przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego i rolno-środowiskowo-klimatycznego.

W przypadku naruszenia polegającego na wykonywaniu transportu bez wymaganego zezwolenia, brak doręczenia licencji przed kontrolą nie uzasadnia zastosowania art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a., a decyzja o nałożeniu kary pieniężnej jest zgodna z przepisami u.t.d.

Zawieszenie postępowania administracyjnego przez Urząd Patentowy RP z powodu sporu cywilnoprawnego dotyczącego prawa do wspólnego znaku towarowego jest uzasadnione prawnymi ograniczeniami kompetencyjnymi organu administracyjnego.

Postępowania dotyczące aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste, nie zakończone przed 1 stycznia 2019 r. i nieskutecznie wszczęte do tej daty, podlegają umorzeniu jako bezprzedmiotowe na podstawie art. 4 ustawy zmieniającej.

Decyzja kolegium umarzająca postępowanie w przedmiocie aktualizacji opłaty wieczystej podlega kontroli sądu administracyjnego, niezależnie od przesłanek doręczenia wypowiedzeń przed 1 stycznia 2019 roku.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że w przypadku naruszenia obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd drogą krajową, nie znajduje zastosowania art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a. Decyzja organu o nałożeniu kary pieniężnej została uznana za zgodną z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż znak towarowy "Pasztet Drobiowy Walichnowy MARKO" był używany w sposób rzeczywisty, co skutkuje oddaleniem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na ten znak z powodu nieużywania (art. 169 p.w.p.).

Decyzja o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty za użytkowanie wieczyste jest zgodna z prawem, jeśli nie dopełniono doręczenia wypowiedzenia przed 1 stycznia 2019 r.; skarga kasacyjna oddalona. NSA potwierdza właściwość sądu administracyjnego w tej sprawie.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, uchylającego decyzję o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, została oddalona. Decyzja WSA była uzasadniona, a skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia prawa przez Sąd I instancji.

Postępowanie umorzeniowe w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte po 5 października 2018 roku, wymaga ustalenia doręczenia wypowiedzenia opłaty wszystkim współużytkownikom przed 1 stycznia 2019 roku. Brak takiego doręczenia nie uzasadnia umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego.

Umorzenie postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z 2019 r. wymaga skuteczności doręczenia wypowiedzeń opłat wszystkim współużytkownikom do 1 stycznia 2019 r.; w przeciwnym razie decyzja o umorzeniu może być bezpodstawna.

Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie dotyczącej umorzenia postępowania w przedmiocie użytkowania wieczystego, uznał za prawidłowe uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego przez WSA, wobec braku merytorycznych podstaw do rozstrzygnięcia sprawy po przekształceniu prawa użytkowania.

Zasadne jest zawieszenie postępowania administracyjnego dotyczącego zmiany w rejestrze znaku towarowego do czasu prawomocnego ustalenia prawa do znaku przez sąd powszechny, co jest zagadnieniem wstępnym warunkującym możliwość zmiany wpisu.

Przesłanką wstrzymania się ze spełnieniem świadczenia wzajemnego na podstawie art. 490 § 1 k.c. jest powstanie wątpliwości co do spełnienia świadczenia przez drugą stronę ze względu na jej stan majątkowy, ocenianych z perspektywy informacji dostępnych dla strony zobowiązanej do wcześniejszego świadczenia według kryterium rozsądnie działającego podmiotu, przy czym opóźnienia w płatnościach, brak reakcji

Skarga kasacyjna odnosząca się do decyzji odmownej w sprawie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej podlega oddaleniu, gdy brak jest rzeczywistych podstaw opartych na naruszeniu prawa proceduralnego lub materialnego, a skarżący nie ma faktycznego posiadania gruntów objętych wnioskiem.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał prawidłowość nałożenia administracyjnej kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, uznając, że brak podstaw do aplikacji procedur Działu IVa Kodeksu postępowania administracyjnego oraz wobec posiadania przez zarządzającego transportem realnego wpływu na wykonanie przewozu bez badania technicznego.

Podatnik świadczący usługi wymienione w PKWiU 82.11.10.0 na rzecz byłego zleceniodawcy, z którym nie łączył go stosunek pracy lub spółdzielczy stosunek pracy, zachowuje prawo do opodatkowania przychodów ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych oraz do stosowania stawki 8,5% zryczałtowanego podatku dochodowego.