Uznanie roszczeń w określonej wysokości, połączone z nieodwołalnym zrzeczeniem się dalszych roszczeń w przyszłości, jest zgodne z przepisami kodeksu cywilnego i praktyką zawierania ugód w sprawach o odszkodowanie z tytułu czynów niedozwolonych, nawet w sytuacji późniejszej zmiany orzecznictwa lub stanu prawnego.

Złożenie deklaracji rozliczeniowej uprawniającej do ulgi 'mały ZUS plus' po wymaganym terminie uniemożliwia skorzystanie z tej ulgi; ścisłe przestrzeganie terminów wymaganych w przepisach o ubezpieczeniach społecznych jest warunkiem sine qua non nabycia prawa do takiej ulgi.

Zaniechanie przez pracodawcę obowiązków związanych z zapewnieniem bezpiecznych warunków pracy, które przyczyniły się do wypadku przy pracy, obliguje pracodawcę do odpowiedzialności. Jednak roszczenia pracownika o zadośćuczynienie mogą być uznane tylko w takim zakresie, jaki jest adekwatny do rozmiarów doznanej krzywdy i niewykluczający przyczynienia się pracownika do zwiększenia szkody.

Protokół zdawczo-odbiorczy jako konstytutywny element nacjonalizacji przedsiębiorstwa wpływa na ocenę dobrej wiary posiadacza samoistnego, a brak jego zatwierdzenia w dacie poczynienia nakładów posiadacza wyklucza uznanie tej dobrej wiary.

W sytuacjach gdy zadeklarowana podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne jest ewidentnie zawyżona i oderwana od rzeczywistych możliwości dochodowych, sądy mają prawo do jej weryfikacji i korekty celem zapewnienia, że świadczenia odpowiadają rzeczywistym dochodom, co zapobiega nieuzasadnionemu korzystaniu z systemu ubezpieczeń społecznych.

W sytuacji objęcia przez pracownika funkcji prezesa jednoosobowego zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zatrudnienie na podstawie stosunku pracy nie wygasa automatycznie; konieczne jest ustalenie, czy nadal występuje podporządkowanie pracownicze oraz czy pracownik faktycznie świadczy pracę lub jest gotowy ją świadczyć, a także czy przeszkody po stronie pracodawcy uniemożliwiają świadczenie

Zasada związania sądu granicami żądania obejmuje zarówno treść żądania, jak i fakty stanowiące jego uzasadnienie, co wymaga dokładnego wyjaśnienia podstawy prawnej przy orzekaniu o odpowiedzialności odszkodowawczej za utracone korzyści.

Przepisy dotyczące wygaśnięcia stosunków pracy w przypadku restrukturyzacji jednostek administracyjnych, które są uzależnione od zgłoszenia nowych warunków zatrudnienia przez pracodawcę, należy traktować jako faktyczne rozwiązanie stosunku pracy, a nie jako jego wygaśnięcie, co podlega sądowej kontroli legalności i zasadności.

Wskaźnik częstości zatrudnionych w warunkach zagrożenia, stosowany przy obliczaniu stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, odnosi się do pracowników narażonych na działanie czynników szkodliwych przekraczających dopuszczalne normy, niezależnie od zastosowania przez pracodawcę środków ochrony indywidualnej.

Zawarcie umowy o pracę lub jej aneksu w celu uzyskania nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych, z naruszeniem zasad współżycia społecznego, skutkuje nieważnością takiej umowy, a nienależnie pobrane na jej podstawie świadczenia podlegają zwrotowi.

W przypadku przestoju budowy niezawinionego przez wykonawcę, koszty związane z utrzymaniem placu budowy mogą być dochodzone na podstawie art. 471 k.c., a nie art. 632 § 2 k.c. Solidarność wierzycieli wymaga wyraźnej podstawy ustawowej lub umownej.

Pracownicy wykonujący pracę w kilku państwach członkowskich UE mogą podlegać ustawodawstwu państwa członkowskiego swojego zamieszkania, jeżeli praca tam wykonywana nie ma charakteru marginalnego, a ich pracodawca prowadzi znaczną część działalności w tym państwie.

Do uznania pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach nie wystarcza zaliczenie stanowiska przez pracodawcę do kategorii pracy w takich warunkach; kluczowe są rzeczywiście wykonywane przez pracownika obowiązki i ich wpływ na organizm pracownika.

Prawomocność wyroku skazującego nie wyklucza możliwości wytoczenia przez osobę trzecią powództwa o obalenie domniemania przewidzianego w art. 45 § 3 k.k., a uprawomocnienie się wyroku karnych nie determinują nieodwracalnie realizacji przepadku mienia będącego we władaniu osoby trzeciej.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawo do zwrotu części opłaty za kartę pojazdu, pobranej na podstawie niekonstytucyjnego przepisu rozporządzenia, nawet mimo wcześniejszej legalności (sygn. akt U 6/04).

Stworzenie sztucznych warunków przez powiązane podmioty w celu uzyskania korzyści płynących z systemu wsparcia rolnego jest niedopuszczalne i prowadzi do odmowy przyznania wnioskowanych płatności (art. 60 Rozporządzenia nr 1306/2013).

Sztuczne tworzenie warunków wymaganych do uzyskania korzyści z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, prowadzi do odmowy przyznania płatności na podstawie art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013.

Na przedsiębiorcy transportowym ciąży obowiązek przedstawienia wszelkich informacji i dowodów niezbędnych do wykazania przesłanek odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej przewidzianej w art. 22 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (SENT).

Organy administracyjne oraz sądy zobowiązane są do dokładnego i pełnego ustalenia stanu faktycznego na podstawie dostępnych dowodów i dokumentów, a także do przeprowadzenia niezbędnego postępowania dowodowego w celu wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy.

Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy SENT ma charakter uznaniowy, co oznacza, że organ może, ale nie musi odstąpić od nałożenia kary w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem publicznym lub interesem podmiotu. Sankcja musi realizować cel ustawy oraz być proporcjonalna do naruszenia.

Zgłoszenie znaku towarowego będącego nazwą opisową, bez dostatecznych znamion odróżniających i mającego wyłącznie walor informacyjny, nie może prowadzić do uzyskania prawa ochronnego, ponieważ nie spełnia podstawowej funkcji znaku towarowego odróżniania usług jednego przedsiębiorcy od usług innego przedsiębiorcy.

Oznaczenie, które wskazuje bezpośrednio, wyraźnie i jednoznacznie na cechy usług, dla których ma być przeznaczone, ma charakter opisowy i nie posiada zdolności odróżniającej, co wyklucza możliwość udzielenia na nie prawa ochronnego.

Do odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa z tytułu bezprawia normatywnego na tle prawa unijnego wystarczy wykazanie zwykłej bezprawności działania lub zaniechania ustawodawcy, bez konieczności uprzedniego stwierdzenia naruszenia przez właściwe organy.

Sztuczne tworzenie warunków do uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, prowadzi do odmowy przyznania takich korzyści zgodnie z art. 60 Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1306/2013.