Jednorazowa nieobecność pracownika w pracy, który jest zatrudniony w zadaniowym czasie pracy nie zawsze może być kwalifikowana jako ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 k.p. W razie zarzucenia pracownikowi zatrudnionemu w zadaniowym czasie pracy ciężkiego naruszenia podstawowego obowiązku pracowniczego, polegającego na jednorazowej nieobecności w pracy
Sporządzając umowę o pracę pracodawca powinien zawrzeć w niej przede wszystkim wszystkie wymagane elementy, takie jak: strony umowy, rodzaj umowy, data jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy. Ponadto aby zabezpieczyć swoje interesy ekonomiczne, gospodarcze i wizerunkowe, powinien zamieścić w umowie o pracę regulacje dotyczące np. poufności informacji, zakazu konkurencji czy praw autorskich.
Pracodawca nie może żądać od pracowników informacji o miejscu spędzania urlopu wypoczynkowego. Może jednak ustalić w przepisach wewnątrzzakładowych, że pracownicy pełniący ważne funkcje w firmie są zobowiązani podać numer telefonu, pod którym będą dostępni w czasie urlopu wypoczynkowego, lub że muszą odbierać połączenia wykonywane przez pracodawcę na telefon służbowy.
PIP proponuje, aby zgłoszenie pracownika i zleceniobiorcy do ZUS, a także potwierdzenie zawarcia umowy cywilnoprawnej na piśmie, odbywało się jeszcze przed rozpoczęciem wykonywania pracy. Ta zmiana prawa nie będzie jednak przysłowiowym lekiem na całe zło.
W okresie od stycznia do maja 2017 r. z urlopów rodzicielskich skorzystało 252,1 tys. osób (w tym 2,2 tys. mężczyzn). Jest to o 17,7 tys. osób więcej niż w tym samym okresie roku 2016 roku.
Zastrzeżenie kary umownej w umowie zawieranej przez pracodawcę z byłym pracownikiem jest dopuszczalne w szczególnej sytuacji określonej w art. 101 2 § 2 k.p., gdy były pracownik miał dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Nie ma natomiast przeszkód, aby podobne zastrzeżenie wprowadzić w umowie o świadczenie usług doradcy finansowego, zwłaszcza
Od 1 czerwca 2017 r. obowiązują zmienione przepisy rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy. Wydłużyły one terminy na dokonanie czynności związanych z wydaniem i uzupełnieniem świadectwa pracy.
Nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wystarcza jednak jakakolwiek praca, gdyż znaczenie ma dopiero praca przewidziana dla stosunku pracy. Jeśli taka praca jest wykonywana to generalnie nie ma podstaw do stawiania zarzutu obejścia czy nadużycia prawa, czyli zawarcia zatrudnienia dla
W okresie letnim w pomieszczeniach pracy często panują wysokie temperatury. Pracodawcy muszą wówczas pamiętać o obowiązkach w zakresie bhp dotyczących zapewnienia pracownikom odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach pracy oraz chłodnych napojów.
Zdaniem ministerstwa pracy do 30 czerwca 2017 r. pracodawcy muszą wystawić świadectwa pracy pracownikom, którzy ich dotychczas nie otrzymali, również za zakończone terminowe umowy o pracę, nawet jeżeli stosunek pracy jest nadal kontynuowany.
Rozwiązanie stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. nie wyklucza prawa pracownika samorządowego do jednorazowej odprawy emerytalnej przewidzianej w art. 36 ust. 2 w związku z art. 38 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (jednolity tekst: Dz. U. z 2016 r., poz. 902).
Pracodawca nie może żądać od pracowników informacji o miejscu spędzania urlopu wypoczynkowego. Może jednak ustalić w przepisach wewnątrzzakładowych, że pracownicy pełniący ważne funkcje w firmie są zobowiązani podać numer telefonu, pod którym będą dostępni w czasie urlopu wypoczynkowego, lub że muszą odbierać połączenia wykonywane przez pracodawcę na telefon służbowy.
Jak wynika z najnowszych danych GUS przybyło umów bezterminowych, a ubyło tych zawieranych na czas określony. Jest to efekt utrzymującej się dobrej sytuacji na rynku pracy, a także wprowadzonych w ubiegłym roku ograniczeń w zakresie zawierania terminowych umów o pracę.
Wykładnia systemowa wyprowadzona z norm zawartych w art. 33 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 3 u.r.z.s.z.o.n. oraz w art. 38 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. prowadzi do wniosku, że pojęcie "dzień, w którym uzyskano środki" w przypadku obowiązku odprowadzania pobranych zaliczek na podatek na ZFRON należy utożsamiać z terminem wpłaty pobranych zaliczek na konto urzędu skarbowego, o jakim mowa w art. 38 ust
Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz zmianie niektórych innych ustaw, która modyfikuje przepisy regulujące dostęp cudzoziemców do polskiego rynku. Teraz ustawa zostanie przekazana do rozpatrzenia przez Senat.
Odnotowanie wyłącznie informacji o awizowaniu, bez podania miejsca pozostawienia zawiadomienia, nie spełnia wymogu określonego w art. 44 § 2 k.p.a,, to zaś nie pozwala uznać skuteczności takiego doręczenia. Stanowisko to wyrażane jest powszechnie w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej polega na tym, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób
Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej polega na tym, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób
Pracownikowi nie można wypowiedzieć umowy o pracę z powodu nieosiągnięcia rezultatu prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, jeżeli pracownik nie miał na to wpływu i nie można mu zarzucić niewłaściwego wykonywania obowiązków (wyrok Sądu Najwyższego z 4 kwietnia 2017 r., III PK 93/16).