Do przywrócenia terminu do wniesienia odwołania konieczne jest uprawdopodobnienie braku winy w jego uchybieniu. Skarżący, wnosząc o takie przywrócenie, winien wykazać brak winy, której istnienie uniemożliwia przywrócenie terminu.

Osoba trzecia, odpowiadająca za zaległości publicznoprawne spółki, nie podlega obowiązkowi aktualizacji danych adresowych na podstawie ustawy o ewidencji i identyfikacji podatników. Doręczenie decyzji zgodnie z Ordynacją podatkową uznaje się za prawidłowe, nawet przy twierdzeniach o braku skrzynki oddawczej, jeśli nie zostały poparte przeciwdowodem.

Brak uprawdopodobnienia przez stronę uchybienia terminu bez jej winy i brak odpowiednich działań pełnomocnika nie stanowi podstawy do przywrócenia terminu na wniesienie odwołania od decyzji organu podatkowego.

Nowe okoliczności faktyczne, o których mowa w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, to takie fakty, które istniały w dniu wydania decyzji, lecz nie były znane organowi, a które – ujawnione po wydaniu decyzji – mogą mieć istotne znaczenie dla jej treści, co uzasadnia wznowienie postępowania podatkowego jako wyjątek od zasady trwałości decyzji.

Członek zarządu spółki ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeśli egzekucja z majątku spółki okazuje się bezskuteczna, a on nie wykaże przesłanek egzoneracyjnych, takich jak złożenie wniosku o upadłość w odpowiednim czasie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż członek zarządu spółki ponosi solidarną odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeżeli nie wykaże braku swojej winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość w terminie, niezależnie od istnienia jednego wierzyciela oraz skuteczności wniosku.

Podatnik, który nie zachowuje należytej staranności w zakresie weryfikacji kontrahentów, i nieświadomie uczestniczy w karuzeli podatkowej, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego na nierzetelnych fakturach, jeśli transakcje te są częścią oszukańczego schematu.

Dla wznowienia postępowania z art. 240 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej konieczne jest wykazanie braku udziału strony w postępowaniu nie z jej winy, co obejmuje również obowiązek aktualizacji danych adresowych; niewykonanie tego obowiązku obciąża stronę.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organy podatkowe oraz sąd pierwszej instancji prawidłowo przypisały obowiązek podatkowy wszystkim współwłaścicielom nieruchomości, zaś skarga kasacyjna nie wykazała istotnych naruszeń proceduralnych mających wpływ na wynik sprawy.

Do czasu formalnego zakończenia rekultywacji grunty są związane z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu, jeśli osoba władająca gruntem nie ma tytułu samoistnego posiadacza, obowiązek podatkowy spoczywa na właścicielu.

Sąd potwierdził, że obowiązek podatkowy z tytułu podatku od nieruchomości ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach, a ustanowiony obowiązek nie został skutecznie podważony poprzez wykazanie posiadania samoistnego przez inną osobę.

Niezwłoczne dokonanie wpłaty kary finansowej, wynikającej z niezgodnego przeznaczenia środków ZFRON, obciąża pracodawcę, niezależnie od przestępczych działań pracowników, gdyż odpowiedzialność ta ma charakter obiektywny i dyscyplinujący.

Organy podatkowe prawidłowo zakwestionowały faktury jako nierzetelne, pozbawiając podatnika prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu transakcji fikcyjnych. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że faktury nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Faktury VAT nieodzwierciedlające rzeczywistych zdarzeń gospodarczych nie dają prawa do odliczenia podatku naliczonego, nawet w przypadku dobrej wiary podatnika. Skarżąca, angażując się w bezprawny proceder wie, że nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej uznając, że spółka J. sp. z o.o., de facto, spełnia przesłanki do zwrotu akcyzy jako eksporter, nawet gdy wywóz samochodu dokonany został przez nabywcę.