Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA z powodu niewłaściwego zastosowania przepisów dotyczących uzasadnienia wyroku i stawki VAT, wskazując na potrzebę jednoznacznej oceny stanowiska organu podatkowego przez WSA.

W przypadku uczestnictwa podatnika w strukturalnym procederze wyłudzenia podatku VAT (karuzeli podatkowej), brak należytej staranności kupieckiej uniemożliwia powoływanie się na zasadę neutralności podatku VAT oraz domaganie się odliczenia podatku naliczonego.

Skarga kasacyjna jest oddalona; wniosek o przywrócenie terminu wniesiono niezgodnie z art. 162 § 2 Ordynacji podatkowej. Bieg terminu liczony od doręczenia zawiadomienia w postępowaniu egzekucyjnym. Naruszony termin nie uzasadnia przywrócenia.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych jest niedopuszczalne w myśl art. 15zzr ustawy COVID-19; decyzje oparte na tej wykładni należy uchylić, kierując je do ponownego rozpoznania zgodnie z uchwałą NSA.

NSA uznaje za dopuszczalne zawieszenie postępowania podatkowego w sprawie zwrotu podatku, gdy organ występuje o niezbędne informacje do administracji innego państwa, a brak tych informacji uniemożliwia prawidłowe rozstrzygnięcie.

Linie telekomunikacyjne położone w kanalizacji kablowej jako całość techniczno-użytkowa stanowią budowlę i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, niezależnie od rozdzielenia własności ich elementów.

Faktury VAT wystawione na rzecz podatnika, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, jak stanowi art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlegała oddaleniu zgodnie z art. 184 p.p.s.a., a prawidłowość stosowania art. 15zzzzzn2 ustawy o COVID-19 w postępowaniu podatkowym została potwierdzona.

Decyzje organów podatkowych uchylone, ale wznowienie postępowania uzasadnione przy ujawnieniu nowych istotnych okoliczności związanych z działalnością gospodarczą. Sąd utrzymał zasadę trwałości uprzednich decyzji oraz wskazał konieczność poprawnego określenia właściwej stawki podatku.

Ujawnienie po wydaniu ostatecznej decyzji podatkowej faktu wykorzystania nieruchomości na działalność gospodarczą może stanowić podstawę wznowienia postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, jako nowa okoliczność faktyczna nieznana organowi. Mimo to, decyzje podatkowe powinny być uchylone z powodu błędnego zastosowania stawki podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi kasacyjne, podtrzymując decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, uznając że postępowania dowodowe oraz kwalifikacja podatkowa wydatków spełniły wymogi prawne, nie znajdując naruszenia przepisów postępowania ani prawa materialnego w orzeczeniu WSA.

NSA orzekł, że rozstrzygnięcie WSA w Szczecinie było obarczone nieważnością z uwagi na obligatoryjne niepołączenie tożsamych spraw do wspólnego rozpoznania, co narusza art. 111 § 1 i art. 183 § 2 pkt 3 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza nieważność postępowania z powodu braku połączenia tożsamych spraw do wspólnego rozpoznania, co skutkuje uchyleniem wyroku WSA i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania w celu spełnienia wymogów proceduralnych.

Zaniechanie obligatoryjnego połączenia spraw administracyjnych tożsamych pod względem przedmiotowym prowadzi do nieważności postępowania, co obliguje do uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji i ponownego rozpoznania sprawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące mechanizmu podzielonej płatności, mają charakter lex specialis względem Prawa upadłościowego i uniemożliwiają przekazanie środków z rachunku VAT na masę upadłościową, jeżeli na podatniku ciążą zaległości podatkowe.

NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na konieczność analizy instrumentalnego charakteru postępowania karnego skarbowego w kontekście zawieszenia biegu terminu przedawnienia podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak faktycznego wykonania usług przez zgłoszonego podwykonawcę uzasadnia wyłączenie tych kwot z kosztów uzyskania przychodów, a organy podatkowe prawidłowo uznały te fakty na podstawie dostępnych dowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął, iż były członek zarządu spółki ponosi odpowiedzialność podatkową za zaległości podatkowe, gdyż nie złożył wniosku o upadłość spółki pomimo wystąpienia przesłanek niewypłacalności, a egzekucja z majątku spółki została uznana za bezskuteczną.

Dopuszczenie się przez sąd administracyjny nieprawidłowości proceduralnych, w postaci dwukrotnego orzekania w tożsamej sprawie bez jej połączenia, skutkuje przesłanką nieważności postępowania, co obliguje do uchylenia rozstrzygnięcia i ponownego rozpoznania sprawy zgodnie z art. 111 § 1 P.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w Szczecinie z powodu nieważności postępowania spowodowanej brakiem połączenia do wspólnego rozpoznania spraw, które mogły być objęte jedną skargą, co skutkowało dwukrotnym uchyleniem tej samej decyzji podatkowej.

Akcesoryjny i solidarny charakter odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe stanowi przesłankę do sformułowania wymogu wydania decyzji w przedmiocie odpowiedzialności przed upływem terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych, z których powstała zaległość, mająca być przedmiotem decyzji.

Nieważność postępowania, wynikająca z braku połączenia tożsamych spraw do wspólnego rozpoznania przez WSA w Szczecinie, skutkuje koniecznością uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy celem zgodnego z prawem proceduralnym rozstrzygnięcia.

Nie można uznać, że decyzja o odmowie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy narusza art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, jeśli wnioskodawca nie uprawdopodobnił niewspółmierności zaliczek do przewidywanego podatku.

Skarga kasacyjna została oddalona ze względu na prawidłowość ustaleń dotyczących braku rzeczywistych usług objętych fakturami oraz poprawne zastosowanie procedur przez organy podatkowe i sąd I instancji.