Podatnik ma prawo do wstecznego obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych przy zachowaniu zasad korekty deklaracji podatkowej, w szczególności w kontekście nieprzekraczania terminu przedawnienia, co jest zgodne z wykładnią przepisów materialnego prawa podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że wątpliwości co do zastosowania właściwej stawki VAT wynikające z różnic interpretacyjnych powinny być rozstrzygnięte na korzyść podatnika, w świetle zasady uzasadnionych oczekiwań. Ustalono, że działalność gastronomiczna prowadzona przez Skarżącą może być traktowana jako dostawa towarów, co uzasadnia stosowanie stawki 5% zgodnie z wcześniejszą praktyką interpretacyjną

Ostateczne rozstrzygnięcie sprowadza się do stwierdzenia, że spółka będąca świadomym uczestnikiem mechanizmu karuzeli podatkowej nie może korzystać z prawa do odliczenia VAT, ani z procedury TAX FREE, gdyż transakcje fikcyjne pozbawione są znaczenia gospodarczego.

Art. 11 u.p.d.o.p. nie uprawnia organów podatkowych do recharakteryzacji i reklasyfikacji transakcji powiązanych dla celów podatkowych, jedynie na ich podstawie. Wyroki podjęte na tej podstawie bez wyraźnego umocowania prawnego wymagają uchylenia.

Prawo do uzyskania oprocentowania nadpłaty podatku VAT powstałej w wyniku orzeczenia TSUE uzależnione jest od zgłoszenia przez podatnika wniosku o zwrot tej nadpłaty, co wyklucza prawo do oprocentowania w przypadku przeniesienia tej nadpłaty na kolejne okresy rozliczeniowe.

W przypadku świadczenia kompleksowego, obejmującego sprzedaż zabudowanej działki gruntu i udziału w działce drogowej, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega całość według stawki dla świadczenia głównego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność stosowania zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań Skarżącej wobec stosowania obniżonej 5% stawki VAT na podstawie wcześniej utrwalonej praktyki interpretacyjnej organów podatkowych, co uzasadniło oddalenie skarg kasacyjnych i utrzymanie w mocy korzystnego dla Skarżącej orzeczenia WSA.

NSA uznał, że wyrok TSUE nie powoduje konieczności wznowienia postępowania podatkowego w Polsce, jeśli przepisy krajowe nie przewidują związania organów efektem decyzji wydanych na kontrahentów, co wyklucza uchylenie decyzji ostatecznej.

Sfinansowanie kursu prawa jazdy dla osoby niebędącej pracownikiem stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powstający w momencie uzyskania świadczenia, niezależnie od dalszego nawiązania stosunku pracy.

Orzeczenie TSUE z 16 października 2019 r. nie wpływa na ostateczną decyzję organów podatkowych, co wyklucza podstawy wznowienia postępowania zgodnie z art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej.

Stosowanie stawki VAT 5% dla sprzedaży posiłków wewnątrz lokalu i w systemie "drive in" wymaga analizy czynności pod kątem przepisów Dyrektywy 112 oraz oceny faktycznych warunków sprzedaży, z uwzględnieniem wytycznych TSUE i praktyki organów podatkowych.

Świadome uczestnictwo w „karuzeli podatkowej” wyklucza prawo do zwrotu VAT w przypadku, gdy transakcje są częścią procederu oszustwa, nawet jeśli towary fizycznie opuściły UE.

Skargę kasacyjną oddalono, uznając, że skarżący uczestniczył świadomie w oszustwie podatkowym typu karuzela VAT, co wyklucza odliczenie VAT. Brak przesłanek do uchylenia wcześniejszego wyroku.

Odliczenie podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie nieruchomości położonej w K. przy ul. S. przez B. LTD sp. z o.o. S.K.A., które prowadzi do uzyskania nieuzasadnionej korzyści podatkowej, stanowi nadużycie prawa – skarga kasacyjna oddalona.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego uchylająca wyrok WSA i przekazująca sprawę do ponownego rozpoznania na posiedzeniu jawnym, wskazuje na obowiązek respektowania zasady jawności posiedzenia, także przy ograniczeniach związanych z COVID-19.

Podatnikowi przysługuje prawo do zastosowania stawki VAT 0%, jeżeli towary faktycznie opuściły UE, niezależnie od formalnych nieprawidłowości w dokumentacji, pod warunkiem braku zamiaru popełnienia oszustwa podatkowego.

Nieprzedstawienie faktur dokumentujących rzeczywistych transakcji gospodarczych uniemożliwia ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym. Skarga kasacyjna oddalona z powodu braku wykazania istotnych uchybień prawnych.

Wyrok TSUE wydany wobec porządku prawnego innego państwa członkowskiego nie uzasadnia wznowienia postępowania podatkowego, gdy brak jest odpowiedników tych przepisów w prawie krajowym; trwałość decyzji administracyjnych nie jest uchylana poprzez orzeczenia Trybunału bez bezwzględnej kompatybilności regulacyjnej.

Uchwała: I. sp. z o.o. świadomie uczestniczyła w karuzeli podatkowej, a transakcje dokumentowane fakturami VAT nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, co uzasadnia odmowę prawa do odliczenia podatku VAT.

Spółka I. sp. z o.o. uczestniczyła w karuzeli podatkowej jako broker, co wyklucza prawo do odliczenia VAT z pozornych transakcji. Wobec powyższego, zasadnie uznano, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny zatwierdza oddalenie skargi kasacyjnej, co potwierdza prawidłowość ustaleń organu podatkowego odnośnie braku podstaw do uznania określonych wydatków jako koszty uzyskania przychodu w świetle art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., potwierdzając konieczność rzeczywistości wykonania usługi.

Wznowienie postępowania podatkowego nie może się odbyć na podstawie orzeczenia TSUE, które nie wpływa istotnie na treść ostatecznej decyzji. Decyzja końcowa wymaga wykazania, że orzeczenie TSUE wymusza zmianę rozstrzygnięcia, co nie zaszło w przedmiotowej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przepisy art. 11 u.p.d.o.p. z 2015 r. nie uprawniały organów podatkowych do recharakteryzacji transakcji ani do pomijania wynikających z niej skutków podatkowych w wyniku powiązań osobowych i kapitałowych.

Dostawa towarów, spełniająca przesłanki przeniesienia kontroli ekonomicznej nad towarem, stanowi dostawę opodatkowaną VAT, niezależnie od oszustwa i braku zapłaty.