Zgodnie z art. 22 § 2a O.p. organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje zatem na przesłankę, spełnienie której powoduje, że

W sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych organ podatkowy nie może wymagać od podatników klasyfikacji statystycznej usług według PKWiU jako warunku koniecznego do oceny stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna powinna koncentrować się na ocenie prawnych konsekwencji opisanych czynności, a nie na wymuszaniu spełnienia dodatkowych, nieprzewidzianych przez prawo warunków proceduralnych.

Podatnikiem VAT może stać się podmiot, który nie dopełnił rejestracji na takie potrzeby, ale spełnia materialne przesłanki bycia podatnikiem. W taki sam sposób należy oceniać omyłkową rezygnację ze zwolnienia podatkowego przy dokonywaniu czynności rejestracji. Charakter czynności rejestracyjnych jest wtórny wobec posiadania statusu podatnika VAT, stąd egzekwowanie praw wynikających ze składanych w

W postępowaniu dotyczącym ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, kluczowe jest, aby zarzuty skargi kasacyjnej odnosiły się do naruszenia właściwego przepisu, tj. art. 22 § 2a O.p., który określa, iż organ podatkowy ogranicza pobór zaliczek na podatek, gdy podatnik uprawdopodobni, że zaliczki byłyby niewspółmierne do podatku należnego od przewidywanego dochodu lub zysku

Zryczałtowany podatek dochodowy od przychodu z udziału w zyskach może być pobrany wyłącznie od faktycznie osiągniętego przychodu z udziału w zysku, a nie od zaliczki na poczet tego zysku, którego wysokość nie jest jeszcze znana w trakcie roku obrotowego.

Decyzja kasatoryjna zazwyczaj nie może naruszać zasady refarmationis in peius, wyrażonej w art. 234 Ordynacji podatkowej, skoro nie rozstrzyga o treści praw czy obowiązków strony postępowania. Zasadność wydania tego rodzaju decyzji powinna być oceniona także i pod tym kątem, czy wskazana konieczność uzupełnienia w całości lub w części postępowania dowodowego nie jest tylko pozorna, a rzeczywistym celem

W zakresie oceny, czy umorzenie wierzytelności bankowej może być uznane za koszt uzyskania przychodu w świetle art. 16 ust. 1 pkt 43 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, musi ono mieć charakter definitywny, a nie warunkowy, i być bezpośrednio związane z postępowaniem restrukturyzacyjnym, co oznacza nieodwołalną rezygnację z roszczenia do dochodzenia danej należności oraz jej wygaśnięcie