W wykładni przepisu art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej organ podatkowy posiada kompetencję uznaniową do umorzenia zaległości podatkowej, opierając się na przesłankach ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Decyzja o umorzeniu jest aktem uznaniowym, co oznacza, że, mimo stwierdzenia istnienia warunków określonych przez prawo, organ może, lecz nie musi przyznać ulgi.

Wyroki w sprawach dotyczących zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych muszą być oparte na rzetelnej ocenie, czy zaliczki te są niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku. Ponadto postępowanie w sprawie ograniczenia zaliczek na podatek dochodowy ma charakter uproszczony i nie wymaga pełnego postępowania dowodowego.

Pojęcie „banki”, o których mowa w przepisach dotyczących zaliczania określonych wierzytelności (praw) do przychodów (przepisy art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c, art. 12 ust. 4e, art. 12 ust. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej „u.p.d.o.p.”) i określonych strat do kosztów uzyskania przychodu (przepis art. 15 ust. 1h pkt 2 u.p.d.o.p

Organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje zatem na przesłankę, spełnienie której powoduje, że organ podatkowy ogranicza pobór

Odmowa ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowa w sytuacji, gdy podatnik nie uprawdopodobni niewspółmierności zaliczek do przewidywanego podatku należnego, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej art. 22 § 2a.

Nieskuteczność skargi kasacyjnej może wynikać z braków konstrukcyjnych tego środka odwoławczego, jeżeli zarzuty dotyczą próby podważenia ustaleń faktycznych bez wskazania konkretnych naruszonych przepisów prawa materialnego lub niedostatecznie uzasadnionego naruszenia prawa procesowego.

Opłaty za przedszkole, żłobek czy klub dziecięcy, związane z osobistymi obowiązkami rodzicielskimi Skarżącego, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, gdyż nie są wydatkami poniesionymi w celu uzyskania przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

W postępowaniu dotyczącym ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za dany rok podatkowy kluczowe jest uprawdopodobnienie przez podatnika okoliczności umożliwiających skorzystanie z preferencji podatkowych wynikających z umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych przepisów umożliwiających obniżenie podatku. Uproszczony charakter takiego postępowania

Uprawdopodobnienie przez organ podatkowy posługiwania się przez podatnika fikcyjnymi dokumentami księgowymi oraz nierzetelnego prowadzenia ksiąg podatkowych może świadczyć o wystąpieniu przesłanki z art. 33 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm., dalej: „O.p.”), dotyczącej uzasadnionej obawy, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane

Doręczenie decyzji podatkowej lub zawiadomienia o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia osobie posiadającej szeroko zakreślone upoważnienie, bez wątpliwości obejmujące scope reprezentacji w postępowaniu kontrolnym, nie stanowi naruszenia prawa nawet w sytuacji, gdy istnieje równoległe upoważnienie dla innych przedstawicieli podmiotu.

W przypadku wypłat dywidend dokonywanych na rzecz podatnika do wysokości 2 mln zł w skali roku podatkowego przez płatnika, nie jest konieczne przeprowadzanie szczegółowej weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego przewidzianego w art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p., gdyż płatnik w takich sytuacjach jest zobowiązany jedynie do zachowania należytej staranności, zgodnie z charakterem oraz

Konwencja MLI nie zmienia metody unikania podwójnego opodatkowania wynikającej z Umowy polsko-emirackiej w zakresie pracy najemnej na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w ZEA, jeżeli strony umowy nie dokonały notyfikacji wyboru opcji przewidzianych w art. 5 Konwencji MLI.

W przypadku pracy wykonywanej na statku wiertniczym, nie można przyjąć jego eksploatacji w transporcie międzynarodowym w rozumieniu Konwencji Modelowej OECD, jeżeli jednostka ta nie jest przeznaczona do przewozu osób lub ładunków, a zatem nie spełnia warunków do zastosowania ulgi abolicyjnej przewidzianej dla marynarzy pracujących na statkach regularnie eksploatowanych w transporcie międzynarodowym

Do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p. wystarczające jest ujawnienie dowodów lub okoliczności faktycznych nieznanych jedynie organowi wydającemu decyzję, przy czym ich ewentualna znajomość przez stronę postępowania nie wyklucza możliwości wznowienia postępowania.