Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną A.S., odrzucił zarzuty dotyczące instrumentalnego wszczęcia postępowania karno-skarbowego oraz naruszenia prawa w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Skarga kasacyjna nie wykazała zasadności rozstrzygnięcia skargi przez sąd pierwszej instancji, a odrzucenie skargi kasacyjnej było usprawiedliwione.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddala skargę kasacyjną organu podatkowego, potwierdzając możliwość stosowania przez jednostki samorządu terytorialnego własnych metod określania proporcji podatku, o ile te metody obiektywnie odzwierciedlają zakres działalności gospodarczej podmiotu.

Wznowienie postępowania podatkowego nie jest zasadne, gdy brak prawomocnego stwierdzenia fałszywości dowodów przez sąd karny, a jedynie okoliczności budzące wątpliwości, które nie są oczywistym fałszerstwem.

W sprawie dotyczącej wznowienia postępowania podatkowego ze względu na zarzut fałszerstwa dowodów, przesłanką wznowienia musi być potwierdzenie fałszywości dowodów w orzeczeniu sądu, a odnoszone zarzuty muszą spełniać warunki procedury nadzwyczajnej, co w tej sprawie nie zostało wykazane.

Sprzedaż udziału w nieruchomości przez osobę niewykonującą działalności gospodarczej należy kwalifikować jako obrót majątkiem osobistym objęty art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., o ile działania podatnika nie charakteryzują się zarobkowym, zorganizowanym i ciągłym prowadzeniem. W takich okolicznościach przychód nie jest przychodem z działalności gospodarczej.

Podatnik, który nie prowadzi ewidencji zgodnej z warunkami prawa podatkowego, podlega sankcyjnej stawce podatkowej, mimo złożenia korekty deklaracji wykazującej niewykazane przychody, jeśli taka korekta jest następstwem kontroli podatkowej.

W przypadku przeniesienia prawa do dysponowania towarem na odbiorcę unijnego bez jego wywozu z kraju, transakcja stanowi dostawę krajową. Wywóz towaru w późniejszym terminie umożliwia korektę VAT zgodnie z regulacjami WDT.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż P. S.A. nie przysługuje prawo do odliczenia VAT z faktur wskazanych w postępowaniu, gdyż transakcje nosiły znamiona oszustwa karuzelowego. Spółka, wiedząc lub powinna była wiedzieć o nierzetelności dostawców, nie dochowała należytej staranności, co wyklucza odliczenie podatku naliczonego.

NSA uchyla wyrok WSA w Warszawie, nakazując ponowne rozpoznanie sprawy zgodnie z prawidłową analizą problemu prawnego, określając że główną kwestią jest moment wykazywania podatku należnego zgodnie z przepisami VAT.

Dla uznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej VAT według stawki 0%, konieczne jest posiadanie odpowiednich dokumentów jednoznacznie potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju; zasady swobodnej oceny dowodów muszą respektować wymogi dowodowe przewidziane w ustawie o podatku od towarów i usług.

Postanowienie organu podatkowego, skierowane do podmiotu niebędącego stroną w sprawie, jest dotknięte wadą materialną skutkującą jego nieważnością zgodnie z art. 247 § 1 pkt 5 o.p.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla zastosowania stawki VAT 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów konieczne jest przekonujące udokumentowanie wywozu towarów z terytorium Polski. Wobec braku jednoznacznych dowodów, podatnik nie może skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej.

Koszty uzyskania przychodu przy dobrowolnym umorzeniu udziałów objętych w wyniku przekształcenia spółki jawnej w spółkę z o.o. określane są według wartości bilansowej spółki jawnej na dzień ustania jej bytu, a nie według pierwotnych wydatków podatnika.

Kosztem uzyskania przychodów przy zbyciu akcji lub umorzeniu udziałów, objętych po przekształceniu spółki jawnej w spółkę kapitałową, jest wartość bilansowa majątku spółki jawnej z dnia przekształcenia, a nie koszty pierwotnie poniesione na wkład (NSA sygn. akt II FSK 2260/14).

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na niewykazanie przez skarżącego zasadności zarzutów oraz prawidłowość decyzji organu podatkowego opartej na adekwatnej analizie dowodowej i racjonalnym stosowaniu prawa.

Organ podatkowy nie wykazał, że przedłużenie postępowania podatkowego nastąpiło wyłącznie z przyczyn niezależnych od niego; w konsekwencji skarga kasacyjna została oddalona, a organ obciążony kosztami postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, uznając, że organ podatkowy nie wykonał zaleceń wcześniejszego wyroku, a zaliczenie wpłaty na poczet zaległości podatkowych nie było uzasadnione w świetle braku wykazania opóźnień niezależnych od organu.

Koszty nabycia udziałów spółki nabywającej, objętych poprzez aport udziałów spółki zbywanej, należy ustalać według kosztów historycznych. Art. 22 ust. 1f pkt 1 u.p.d.o.f. znajduje zastosowanie również w procesie likwidacji spółki, prowadząc do zwolnienia podatkowego wartości uzyskanego majątku.

Rozstrzygnięcie NSA potwierdza, że jednostki samorządowe mogą stosować alternatywne metody prewspółczynnika, jeśli bardziej odpowiadają specyfice prowadzonej działalności i zapewniają obiektywne odzwierciedlenie wykorzystania towarów/usług.

Skarżącemu nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur nierzeczywistych. Postępowanie wszystkich organów było zgodne z prawem krajowym oraz unijnym, a skarga kasacyjna została oddalona z powodu bezzasadności zarzutów.

Pokrycie orzeszków ziemnych ciastem nie jest wystarczającą przesłanką do ich zaklasyfikowania pod pozycję CN 1905, jeżeli organ nie uwzględni, iż grubość i smak ciasta powinny nadawać produktowi zasadniczy charakter, co stanowi istotne kryterium klasyfikacyjne.

Duplikat potwierdzenia odbioru stanowi dokument urzędowy, a doręczenie przesyłki na adres działalności pełnomocnika jest skuteczne według art. 148 § 2 pkt 2 o.p., co przesądza o uchybieniu terminu odwołania wniesionego po jego upływie.

W przypadku wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, organ podatkowy nie jest uprawniony do żądania od wnioskodawcy kwalifikacji prawnej przedstawionych faktów. To organ dokonuje oceny prawnopodatkowej, a wniosek powinien być rozpatrzony na podstawie szczegółowego opisu umów.

Nieuzasadnione przedłużenie postępowania podatkowego bez właściwego wykazania jego konieczności nie pozwala na zastosowanie art. 54 § 2 Ordynacji podatkowej w zakresie naliczania odsetek za zwłokę.