Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie wywołuje skutku zawieszenia przedawnienia zobowiązań podatkowych; w przypadku istotnych wątpliwości, organ podatkowy winien je wyjaśnić w uzasadnieniu decyzji.

Jeśli zakład energochłonny korzysta ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31d u.p.a. oraz art. 30 ust. 7a u.p.a., musi to być zgodne z wykładnią TSUE, w której wliczane są opłaty dodatkowe, a organ podatkowy nie może samodzielnie określać wskaźników bez opinii biegłego.

NSA uznał, że przy wyliczaniu zwrotu akcyzy organ winien uwzględnić całkowity koszt energii elektrycznej, obejmujący także opłaty dystrybucyjne, zgodnie z wykładnią TSUE. W braku spełnienia tego warunku decyzja kasacyjna powinna być uchylona.

W postępowaniu dotyczącym nadania decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności istotne jest spełnienie przesłanki określonej w art. 239b § 1 pkt 4 O.p. Okoliczność ta musi być powiązana z wiarygodnym uprawdopodobnieniem niewykonania zobowiązania.

Osoby należące do grupy podatników uprawnionych do zwolnienia z podatku od spadków i darowizn zgodnie z art. 17a u.p.s.d. są zobowiązane do złożenia zeznania podatkowego, a ich zobowiązanie powstaje od momentu rejestracji aktu poświadczenia dziedziczenia; niezłożenie zeznania skutkuje ryzykiem niezastosowania zwolnienia, jeśli decyzja nie jest doręczona przed upływem pięciu lat.

Skarga kasacyjna M.sp. z o.o. dotycząca podatku od nieruchomości za 2020 rok została nieskutecznie wniesiona, a zarzuty proceduralne i dotyczące ustaleń faktycznych nie podważyły decyzji organów podatkowych oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji podatkowej jest zgodne z prawem, jeśli organ uprawdopodobnił niezrealizowanie zobowiązań przed przedawnieniem; właściwym organem decyzyjnym był Naczelnik Urzędu Skarbowego.

Podatnik, chcąc skorzystać z prawa do odliczenia VAT, musi wykazać rzeczywisty charakter transakcji. Luki w weryfikacji kontrahentów, w tym brak umów pisemnych i płatności gotówkowe w obrocie targowym, mogą skutkować odmową odliczenia podatku.

Wznowienie postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 O.p. wymaga, aby wyrok TSUE stanowił precedens w zakresie wykładni prawa unijnego wpływający na decyzję ostateczną. Wyrok TSUE z 16 października 2019 r. nie miał charakteru precedensowego, przez co nie uzasadniał wznowienia postępowania.

Posiadanie samoistne uzasadnia obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości, przy braku umożliwienia innym współwłaścicielom korzystania z nieruchomości.

Wyroby energetyczne używane do serwisu, konserwacji i napraw statków powietrznych, zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, są zwolnione z akcyzy, co jest zgodne z Dyrektywą 2003/96/WE Rady.

Opodatkowanie gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej wymaga ścisłego określenia statusu posiadacza oraz uwzględnienia specyfiki umowy dzierżawy.

Dwuletnie ograniczenie czasowe na korektę podatku w ramach ulgi na złe długi, określone w art. 89a ust. 2 pkt 5 u.p.t.u., jest niezgodne z prawem unijnym, naruszając zasady neutralności i proporcjonalności VAT, co wymaga od organów podatkowych ponownego rozważenia sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawidłowość stosowania metody prewspółczynnika obliczonego przez Gminę dla odliczenia VAT, wskazując na możliwość odejścia od rozporządzenia przy działalności wodno-kanalizacyjnej.

Decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej i wyrok WSA zostały uchylone z uwagi na braki w materiale dowodowym i naruszenie przepisów proceduralnych, co uniemożliwiało dokonanie prawidłowej oceny faktycznej i prawnej. Sąd nakazał ponowne rozpoznanie sprawy z pełnym uwzględnieniem wszystkich dowodów w postępowaniu.

Przeniesienie praw i obowiązków z umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości za odpłatnością stanowi świadczenie usług opodatkowane stawką VAT 23%, gdyż nie jest równoznaczne z dostawą towarów.

Cesja praw i obowiązków z umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości, gdy cedent nie dysponuje prawem do rozporządzania nieruchomością jak właściciel, stanowi świadczenie usług, podlegające stawce 23% podatku VAT, a nie dostawę towarów.

Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości obciąża posiadacza samoistnego, a nie współwłaściciela niewładającego nieruchomością; w sytuacji gdy jeden ze współwłaścicieli sprawuje posiadanie samoistne, jego obowiązek podatkowy wyprzedza obowiązek spółki jako właściciela.

Faktury VAT nie dokumentujące rzeczywistych transakcji nie stanowią podstawy do odliczenia podatku naliczonego; podatnik świadomie uczestniczący w fikcyjnych transakcjach nie może oczekiwać ochrony prawnej od przedmiotowych działań.

Podatnik podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jest podmiotem faktycznie posiadającym nieruchomość i związanym z działalnością gospodarczą, niezależnie od sprzeciwu współwłaścicieli.

Ustalenie, że nieznakowanie i niebarwienie paliwa zgodnie z przepisami wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia z akcyzy na olej napędowy przeznaczony na cele żeglugowe zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym oraz dyrektywą 2003/96/WE.

NSA podkreślił, że w sprawie wymagane jest ustalenie, czy dokumentowane transakcje miały miejsce w rzeczywistości. Brak wykonania rzeczywistych usług wyłącza prawo do odliczenia podatku VAT, a wyrok WSA powinien wyraźnie rozstrzygać te wątpliwości.

Zastosowanie zasady, że ustalenie minimalnego czynszu dzierżawnego bez uzasadnienia ekonomicznego może wskazywać na nadużycie prawa i uzasadnia odmowę wydania interpretacji indywidualnej, prowadzi do podtrzymania decyzji odmawiającej postępowania w trybie art. 14b § 5b pkt 3 w związku z art. 14b § 5c o.p.

Podatnikiem podatku od nieruchomości jest samoistny posiadacz, nawet w przypadku współwłasności przedmiotu opodatkowania. Utrzymywanie nieruchomości w kontekście działalności gospodarczej przez spółkę wystarcza do zakwalifikowania jej jako związanej z tą działalnością, wyłączając jej opodatkowanie podatkiem rolnym.