Praktyka organów podatkowych w zakresie stosowania stawek VAT powinna być jednolita i zgodna z zasadą zaufania do organów, a niedoskonałość wykładni nie może skutkować negatywnymi konsekwencjami dla podatników stosujących się do uznanych praktyk.

Dla celów opodatkowania VAT, posiadanie przez podmiot zagraniczny stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce wymaga nie tylko istnienia zasobów personalnych i technicznych, lecz również ich funkcjonowania jako samodzielna struktura obsługująca usługi zgodnie z potrzebami tego podmiotu.

Skarżąca spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego i zastosowania zerowej stawki VAT, gdyż nie dochowała należytej staranności w ocenie gospodarczego charakteru transakcji, co umieściło ją w kręgu uczestników karuzeli podatkowej.

Decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy termin do przedawnienia zobowiązania jest krótszy niż trzy miesiące, jeśli organ podatkowy uprawdopodobni niewykonanie zobowiązania bez konieczności dokładnej analizy majątkowej podatnika.

Dyspozycja art. 15zzzzzn2 ustawy o COVID-19 obejmuje również materialne terminy prawa podatkowego, wymagając, by w przypadku uchybień terminu przeprowadzać postępowanie nawrotne z tytułu przywrócenia terminu, zgodnie z zasadą wykładni pro podatnik (in dubio pro tributario).

Przelew środków pieniężnych darowizny bezpośrednio na rachunek wierzyciela obdarowanego, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d., spełnia wymóg formalny dla zastosowania podatkowego zwolnienia z tytułu nabycia w drodze darowizny, jeśli jest dokonany na rzecz obdarowanego.

W przypadku bezskuteczności egzekucji z majątku spółki oraz pełnienia funkcji członka zarządu w czasie powstania zaległości, możliwe jest orzeczenie solidarnie odpowiedzialności członka zarządu za te zaległości podatkowe, przy braku udowodnienia przesłanek egzoneracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla zaskarżony wyrok WSA we Wrocławiu i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na niedostateczne wyjaśnienie kwestii doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania podatkowego.

Osoba trzecia, która dokonała zapłaty w imieniu podatnika, bez posiadania obowiązku prawnego, nie jest uprawniona do żądania zwrotu opłaty skarbowej, gdyż nie posiada przymiotu strony w postępowaniu podatkowym ani interesu prawnego wynikającego z przepisów prawa podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając wyrok sądu I instancji, stwierdza: niewystarczająca ocena dowodów i zaniedbanie uzupełnienia akt sprawy wymagają ponownego rozpoznania przez WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż brak wystarczającej, odrębnej struktury personalnej i technicznej w Polsce wyklucza uznanie posiadania przez zagraniczną spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym wyłącza obowiązek opodatkowania takich usług polskim VAT.

Członek zarządu spółki odpowiada solidarnie za zaległości podatkowe, jeśli nie wykazano przesłanek wyłączających odpowiedzialności, a organy prawidłowo ustaliły niewypłacalność spółki i nienależyte zarządzanie przez członka zarządu.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając wyrok WSA we Wrocławiu, orzeka, że sąd administracyjny, przed wydaniem decyzji o uchyleniu decyzji podatkowej, powinien umożliwić organowi administracyjnemu uzupełnienie brakujących dowodów, mając na względzie zasadę proporcjonalności postępowania.

NSA podtrzymał decyzję o odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako członka zarządu spółki, uznając, iż zobowiązania podatkowe powstają z mocy prawa i potwierdzenia ich późniejszymi decyzjami nie zmieniają ich legalnego statusu.

Obowiązek podatkowy z tytułu VAT powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty na poczet krajowej dostawy towarów, niezależnie od późnienia się jej faktycznej realizacji. Właściwość dostawy i moment powstania obowiązku determinowane są zgodnie z treścią umowy oraz dokonanym faktem przekazania przedpłaty.

Podmiot nie może powoływać się na zasady neutralności VAT, jeśli nie dokonał weryfikacji swoich kontrahentów, a zadeklarowane transakcje wskazują na uchybienia mogące sugerować zaangażowanie w oszustwa karuzelowe. Faktury nienoszące znamion rzeczywistej dostawy towarów nie są podstawą do odliczenia podatku naliczonego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podkreślając obowiązek formalnego i materialnego uzasadnienia skargi oraz brak podstaw do uchylenia odpowiedzialności członka zarządu za nieuregulowane zobowiązania podatkowe w oparciu o niewykonalną umowę pożyczki.

Podmiot pełniący funkcję organu prowadzącego dla jednostek oświatowych, nieposiadających odrębności organizacyjnej i finansowej, jest uznawany za pracodawcę zgodnie z ustawą o rehabilitacji, zobowiązanym do wpłat na PFRON.

Członek zarządu nie posiada zestawu praw procesowych do skutecznego żądania wznowienia postępowania podatkowego w zakresie, w którym nie jest stroną, pomimo swojej potencjalnej odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania podatkowe spółki.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając że decyzje organów podatkowych nie uwzględniały zasady zaufania do organów publicznych, lecz co do zasady były zgodne z prawem, bazując na utrwalonej praktyce stosowania stawki 5% VAT dla dostawy gotowych posiłków.

Podatnik, który nabywa towary w transakcjach charakteryzujących się znamionami oszustwa typu karuzelowego i nie zachowuje należytej staranności kupieckiej, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT, nawet jeśli nie działał z zamiarem uczestniczenia w oszustwie.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z powodu niedostatecznego ustalenia faktów dotyczących doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania podatkowego, wskazując na konieczność organu uzupełnienia brakujących dokumentów.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że dla celów składek na PFRON pracodawcą jest Skarżący, a nie poszczególne placówki oświatowe. Zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia prawa materialnego i procesowego zostały uznane za niezasadne. Skarga kasacyjna J.P. została oddalona.

NSA orzekł, że J.P., jako formalny pracodawca, odpowiada za uiszczanie wpłat na PFRON za wszystkich zatrudnionych pracowników, mimo iż pełni rolę organu prowadzącego dla różnych placówek oświatowych. Skarga kasacyjna została oddalona, a wcześniejsze rozstrzygnięcia utrzymane w mocy.