Skarga kasacyjna organu podatkowego w sprawie przedłużenia terminu zwrotu VAT została oddalona. Brak wystarczającego uzasadnienia decyzji przedłużającej termin zwrotu, przy istnieniu dowodów wskazujących na niemożność odliczenia VAT, uznano za niezgodne z przepisami.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż skarżący nie wykazał naruszenia prawa w sposób mogący mieć wpływ na wynik sprawy. Organy podatkowe słusznie zakwestionowały odliczenie podatku naliczonego, ponieważ faktury VAT nie dokumentowały rzeczywistych transakcji.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego, mające na celu wyłącznie zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych, nie znalazło potwierdzenia w niniejszej sprawie. Organ działał w oparciu o uzasadnione przesłanki, a jego aktywność dowodziła rzeczywistego zamiaru realizacji celów postępowania.

Wypłacane komplementariuszowi zaliczki na poczet zysków w trakcie roku podatkowego nie wymagają poboru zryczałtowanego podatku; obowiązek ten powstaje dopiero po zakończeniu roku podatkowego, zgodnie z zasadami określonymi w art. 30a ust. 6a-6e u.p.d.o.f.

Niepełne uzasadnienie prawne interpretacji indywidualnej narusza zasady postępowania administracyjnego oraz nie zapewnia właściwego zastosowania przepisów, co skutkuje uchyleniem interpretacji przez sąd administracyjny.

NSA wskazał na konieczność pełnej i wszechstronnej oceny materiału dowodowego przez WSA, uwzględnienia wszystkich dowodów oraz wskazania konieczności zbadania dobrej wiary i zachowania należytej staranności przez podatnika w kontekście transakcji z kontrowersyjnymi kontrahentami.

Organ wydający interpretację indywidualną musi przedstawić pełne i szczegółowe uzasadnienie swego stanowiska, uwzględniając wszystkie aspekty stanu faktycznego oraz przepisy prawa, a także odnosić się do kontrargumentów wnioskodawcy.

Podmiot, który wypłaca odsetki podmiotowi nierezydentowi, jest zobowiązany do zweryfikowania jego statusu rzeczywistego właściciela. W przypadku niespełnienia tego obowiązku, na płatniku ciąży obowiązek poboru i wpłaty odpowiedniego podatku u źródła.

Interpretacja indywidualna powinna uwzględniać szczegółowy stan faktyczny oraz zawierać pełne uzasadnienie, zgodnie z zasadami legalizmu i zaufania. Niedochowanie powyższych zasad skutkuje jej uchyleniem.

Uchyla się wyrok WSA w Krakowie, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na konieczność weryfikacji zgromadzonych dowodów dotyczących rzekomego wewnątrzwspólnotowego wywozu towarów, co do których brak dowodów na przemieszczenie na terytorium Słowacji.

Organ podatkowy, dokonawszy oceny materiału dowodowego wskazującego na oszustwa podatkowe, winien wydać decyzję wymiarową, a nie przedłużać terminu zwrotu podatku VAT, co stanowi naruszenie zasad zaufania i przekonywania.

Doręczenie decyzji zabezpieczającej skierowane wyłącznie do strony, a nie do właściwie umocowanego pełnomocnika, nie wywołuje skutków prawnych, w szczególności nie zawiesza biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Prawidłowe umocowanie pełnomocnika w toku postępowania zabezpieczającego obowiązuje również w przypadku ponownego rozpoznania sprawy.

Kary umowne za opóźnienie w wykonaniu robót nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie mieszczą się w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., ponieważ nieterminowe wykonanie nie jest równoznaczne z wadą wykonania usług.

Świadczenia pieniężne w postaci rekompensat finansowych oraz różnic cen, uzyskane przez spółkę na podstawie programu rządowego, stanowią przychód podatkowy. Nie spełniają definicji świadczeń nieodpłatnych, wyłączonych z opodatkowania na mocy art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p.

NSA orzekł, iż brak należytej staranności podatnika przy weryfikacji kontrahenta oraz wystawianie faktur niedokumentujących rzeczywistego obrotu uzasadnia odmowę odliczenia podatku naliczonego z tych faktur, zgodnie z art. 88 ust. 3a u.p.t.u.

W przypadku uzasadnionej obawy niewykonania przyszłych zobowiązań podatkowych, decyzja o ich zabezpieczeniu na majątku jest dopuszczalna, o ile wykazano dowody na istnienie takiej obawy, czyniąc to wiarygodnym wobec stwierdzonych okoliczności.

Placówki kształcenia ustawicznego nie są objęte preferencjami dla pracodawców w zakresie obniżonego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w rozumieniu art. 21 ust. 2b ustawy o rehabilitacji, a rozszerzająca interpretacja tego przepisu jest niedopuszczalna. Potwierdzenie daty doręczenia orzeczenia o niepełnosprawności jest konieczne do uwzględnienia danej osoby w zatrudnieniu.

Klasyfikacja budynków według zapisów w ewidencji gruntów i budynków jest dla organów podatkowych wiążąca przy ustalaniu stawek podatku od nieruchomości. Stosowanie stawek właściwych dla budynków mieszkalnych wymaga zmiany danych w ewidencji.

Opłaty sublicencyjne związane z transakcjami między podmiotami powiązanymi, nawet usytuowane w strukturze służącej uzyskaniu korzyści podatkowej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeśli związek przychodowy jest potwierdzony, a umowy opierają się o istotę prawną zgodnie z dotychczasową wykładnią NSA.

W przypadku gdy stroną umowy z zamawiającym jest wyłącznie Lider konsorcjum, tylko on jest zobowiązany do wystawienia faktury zbiorczej na rzecz zamawiającego. Podmioty współpracujące nie muszą wystawiać faktur bezpośrednio na zamawiającego, lecz rozliczenie następuje pomiędzy nimi a Liderem konsorcjum.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego, niepoparte dowodami celowości działań dochodzeniowych, nie uprawnia do zawieszenia biegu terminu przedawnienia podatku dochodowego od osób prawnych.

NSA stwierdził, że zakład energochłonny ma prawo do zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31d ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, nawet korzystając ze zwolnienia w art. 30 ust. 7a, z uwzględnieniem rzeczywistych kosztów energii.

Interpretacja indywidualna w sprawie podatkowej nie stanowi zagadnienia wstępnego, jeśli nie ma bezpośredniego wpływu na postępowanie podatkowe, dotyczące zobowiązań wobec PFRON za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną D.G., potwierdził zasadność stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania, podkreślając, że zgodnie z art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ocena ta nie wymaga badania winy skarżącego.