W sytuacji, gdy istnieją uzasadnione zaległości w regulowaniu zobowiązań publicznoprawnych oraz specyfika posiadanego majątku sugeruje możliwość jego szybkiego rozdysponowania, organ podatkowy jest uprawniony do zastosowania zabezpieczenia na majątku podatnika w celu ochrony wierzytelności publicznoprawnych.
Potrącone odsetki w wyniku umownego potrącenia wierzytelności nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, gdyż nie dochodzi do ich rzeczywistej zapłaty, lecz umorzenia na mocy art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.p., a umowne potrącenie nie wywołuje skutków fiskalnych równych faktycznej zapłacie.
Wydzierżawienie nieruchomości przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej nie skutkuje automatycznie jej uznaniem za podatnika VAT przy późniejszej sprzedaży działki, jeśli sprzedaż nie jest poprzedzona profesjonalnym obrotem handlowym w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Nabywca wyrobów akcyzowych jest zobowiązany do zapłaty akcyzy, jeśli nie została ona zapłacona na wcześniejszym etapie obrotu, niezależnie od jego wiedzy o tej okoliczności.
Spółka uczestniczyła świadomie w oszustwie podatkowym typu karuzelowego, przez co nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Transakcje były pozorne i służyły nienależnym zwrotom VAT.
"Dotacja" otrzymywana przez spółkę w ramach korekty rentowności od podmiotu powiązanego nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż jest elementem rozliczeń technicznych służącym dostosowaniu marży do poziomów rynkowych, bez związku z konkretną usługą.
Ogrodzenie nieruchomości nie stanowi samodzielnej budowli, lecz urządzenie budowlane, więc działka jest traktowana jako niezabudowana, co wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.
Decyzja ostateczna w podatku akcyzowym za lipiec 2020 r. nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa, a zarzuty dotyczące braku umocowania pełnomocnika nie uzasadniały stwierdzenia nieważności decyzji.
W sprawie dotyczącej wstrzymania wykonania decyzji podatkowej NSA stwierdził, że brak dowodów na rażące naruszenie prawa wyklucza wstrzymanie decyzji. Odmowa stwierdzenia nieważności utrzymana została przez wszystkie instancje, co przesądza o jej prawidłowości.
Prawo do odliczenia podatku naliczonego z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie przysługuje w przypadku posługiwania się fakturami, które nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, lecz mają jedynie uwiarygodniać pozorne czynności.
Podatnik nie jest uprawniony do odliczenia naliczonego podatku VAT, jeśli nie udokumentowano faktycznego wykonania usług lub nabycia towarów, a faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych; brak należytej staranności wyklucza odliczenie.
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie przedłużające termin zwrotu VAT, wskazując na brak należytego uzasadnienia dla przedłużenia terminu zwrotu uzależnionego od weryfikacji zasadności zwrotu podatku.
Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie znajduje uzasadnienia, gdy podstawą działania organu są wyniki kontroli podatkowej. Brak uzasadnienia dla uznania transakcji za rzeczywiste wyklucza możliwość odliczenia podatku VAT.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że dla uznania za uczestnika karuzeli podatkowej, wystarczającą przesłanką jest brak należytej staranności w weryfikacji kontrahentów. Organy podatkowe mają prawo odmówić zwrotu VAT przy nieujawnieniu należytej dokładności transakcji.
Podatnik, który uczestnicząc w procedurze oszustwa podatkowego w celach nadużycia podatku od towarów i usług, nie może uniknąć zastosowania sankcji podatkowej na mocy art. 112c ustawy o VAT, nawet po skorygowaniu deklaracji podatkowych. Dochowanie należytej staranności w transakcjach handlowych z kontrahentami jest nieodzownym obowiązkiem podatnika.
Oddalenie skargi kasacyjnej w sprawie zaskarżonej decyzji ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe wynikające z nierzetelnych faktur VAT za październik 2018 r., potwierdzające prawidłowość nałożenia sankcji zgodnie z art. 112c ustawy o VAT.
Spółka cywilna świadcząca usługi weterynaryjne w ramach umowy z Powiatowym Lekarzem Weterynarii, będąca stroną tej umowy, jest podatnikiem podatku od towarów i usług, co wyklucza zastosowanie art. 15 ust. 3 ustawy o VAT, dotyczącego wyłącznie osób fizycznych.
Za zaległości spółki z tytułu wpłat na PFRON, wspólnik spółki jawnej może być pociągnięty do odpowiedzialności podatkowej, niezależnie od prowadzonej egzekucji wobec spółki, pod warunkiem że decyzja orzeczenia tej odpowiedzialności wydana została przed przedawnieniem zobowiązań.
Nieruchomości będące w posiadaniu przedsiębiorcy, z racji ich ujęcia w skład majątku przedsiębiorstwa, są związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., a ich posiadanie przez przedsiębiorcę oznacza zastosowanie najwyższych stawek podatkowych, chyba że istnieją obiektywne przeszkody wykluczające takie opodatkowanie.
Koszty opłat z tytułu udzielenia wieloletnich gwarancji w kontekście inwestycji budowlanych stanowią koszty pośrednie uzyskania przychodu, potrącane proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, a nie w momencie uzyskania pierwszej transzy przychodu.
Skarżący prowadził działalność gospodarczą o charakterze deweloperskim, co uzasadnia zakwalifikowanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości jako dochodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 updof, uznając zarzuty skargi kasacyjnej za bezzasadne.
Sprzedaż przez skarżącego 49 nieruchomości była działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wykluczało zastosowanie regulacji dotyczących zarządzania majątkiem prywatnym, eliminując podstawy prawne skargi kasacyjnej.
Podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących fikcyjne transakcje, gdyż takie działania ukierunkowane są na wyłudzenie i nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Niezrealizowanie doręczenia zawiadomienia o wszczęciu egzekucji pełnomocnikowi nie narusza art. 153 P.p.s.a., jeżeli podstawą prawną przerwania biegu przedawnienia jest art. 70 § 4 O.p. Dotychczasowe prawomocne wyroki dotyczące ustaleń faktycznych wiążą sąd w kolejnych postępowaniach pomimo odmiennych zarzutów. Skarga kasacyjna została oddalona.