Grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy, nawet jeśli nie są obecnie wykorzystywane, podlegają opodatkowaniu stawką dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą, jeżeli istnieje potencjalna możliwość ich użycia w działalności gospodarczej. Sam fakt posiadania takich gruntów przez przedsiębiorcę wpływa na uznanie ich za związane z prowadzoną działalnością.

Członek zarządu sp. z o.o. odpowiada za zaległości podatkowe, jeżeli faktycznie wykonywał obowiązki zarządcze w okresie powstania zaległości, mimo formalnej rezygnacji z funkcji.

Nie znajduje uzasadnienia przyjęcie legitymacji prawnej byłego prezesa zarządu spółki do wznowienia postępowań kontrolnych dotyczących jej zobowiązań podatkowych, bowiem taka legitymacja nie wynika z przepisów materialnych dot. odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania spółki.

W postępowaniu dotyczącym ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy nie jest wymagane przeprowadzanie pełnego postępowania dowodowego. Podatnik musi jedynie uprawdopodobnić przesłanki ograniczenia, a analiza organu powinna być ograniczona do tego zakresu.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., jeśli istnieje potencjalna możliwość ich gospodarczego wykorzystania, bez względu na faktyczne lub bieżące ich użycie.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że uchybienia w uzasadnieniu wyroku WSA stanowią samodzielną podstawę kasacyjną, gdy uzasadnienie nie uwzględnia w pełni ustalonych okoliczności dotyczących staranności i świadomości podatnika w karuzelowym oszustwie VAT, co uzasadniało uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie sprawy.

Sąd uznał, że dochody uzyskane przez marynarza na statkach nie są dochodami z transportu międzynarodowego. Są one opodatkowane w Polsce bez możliwości zastosowania ulgi abolicyjnej, gdyż statki te są przeznaczone do operacji wiertniczych, a nie transportu morskiego.

Nie zachodziła rażąca sprzeczność z prawem unijnym w orzeczeniu NSA, a skarga spółki, oparta na naruszeniu art. 20, 32, 33, 135 ust. 1 lit. b i 273 Dyrektywy 112, została uznana za bezzasadną.

Sąd kasacyjny uchylił wyrok sądu pierwszej instancji, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, podkreślając konieczność właściwej oceny legalności decyzji podatkowej w kontekście świadomego udziału w karuzeli podatkowej.

Ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy jest uzależnione od uprawdopodobnienia przez podatnika, że zaliczki byłyby niewspółmiernie wysokie. Pojęcie transportu międzynarodowego oznacza przewóz zarobkowy osób lub towarów, a statek wspierający transport nie jest traktowany jako eksploatowany w tym transporcie.

Przewlekłość oraz bezczynność organu administracji przy rozpoznawaniu sprawy z zakresu podatku od nieruchomości, w sytuacji istnienia jasnych wskazówek postępowania, stanowi rażące naruszenie prawa i uzasadnia wymierzenie grzywny w celu dyscyplinowania organu.

Towar mieszany zawierający herbatę klasyfikowany jest jako "przetwór na bazie herbaty" pod pozycją CN 2101, niezależnie od ilościowego udziału herbaty. Klasyfikacja ma charakter autonomiczny, niedeterminowany przez subiektywną percepcję konsumentów.

Wykładnia przepisów dokonana w zaskarżonej interpretacji indywidualnej narusza art. 14c § 1 i § 2 O.p., gdyż brak w niej jest wyczerpującego uzasadnienia prawnego dotyczącego kwalifikacji podatkowej dochodów małoletniego skarżącego oraz pomija istotne elementy przedstawionego stanu faktycznego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że kasa nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, oddalając interpretację indywidualną jako naruszającą art. 14c §1 i §2 Ordynacji podatkowej poprzez nieuwzględnienie istoty sporu oraz niezapewnienie wyczerpującej argumentacji prawnej.

Przepisy klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania (art. 119a-119f O.p.) nie mogą być stosowane w trakcie roku podatkowego 2016 do określenia wysokości zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za tenże rok, gdyż ich zastosowanie naruszałoby zasadę niedziałania prawa wstecz.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że art. 7 ustawy nowelizującej Ordynację podatkową wyklucza zastosowanie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania do korzyści podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych osiągniętych w 2016 r., co skutkuje koniecznością uchylenia odpowiednich decyzji podatkowych.

Odpisy amortyzacyjne od składników majątku nabytych nieodpłatnie w drodze darowizny, zwolnionej od podatku, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli amortyzację rozpoczęto przed 1 stycznia 2018 roku. Przepisy wyłączające tę możliwość naruszają konstytucyjną zasadę ochrony interesów w toku.

Grunty przedsiębiorstwa, nawet po likwidacji linii kolejowej, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, jeśli przedsiębiorca utrzymuje potencjał ich gospodarczego wykorzystania w przyszłości zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Płatnik jest zobowiązany do weryfikacji pełnego zakresu przesłanek stosowania zwolnienia z opodatkowania, w tym statusu rzeczywistego właściciela dywidendy, aby zgodnie z art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p. móc legalnie odstąpić od poboru podatku u źródła.

Wznowienie postępowania podatkowego wymaga zaistnienia istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub dowodów, które istniały w dniu wydania decyzji i nie były znane organowi. Konieczne jest spełnienie kumulatywne przesłanek przewidzianych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej.

Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych istnieje do czasu wyrejestrowania pojazdu, niezależnie od rzeczywistego posiadania. Skarżący nie wykazał zmiany własności pojazdów, co uzasadniało obciążenie podatkiem.

Wypłaty zaliczek na poczet zysku przez spółkę komandytową komplementariuszowi nie skutkują obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w momencie ich realizacji. Zobowiązanie podatkowe powstaje dopiero po obliczeniu wyniku finansowego spółki za dany rok obrotowy.

Dochód komandytariusza z częściowego wycofania wkładu w polskiej spółce komandytowej, uznany za "dywidendę" według Konwencji między Polską a Szwajcarią, podlega opodatkowaniu w Polsce, a spółka ma obowiązek poboru podatku u źródła.

Decyzja o zabezpieczeniu zobowiązań podatkowych wobec obawy ich niewykonania jest prawidłowa, gdy organy wykażą procedury uzasadniające obawę oraz prawidłowe zawieszenie biegu terminu przedawnienia, nawet w obliczu uchylenia wcześniejszych decyzji zabezpieczających.