NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na potencjalne instrumentalne wykorzystanie postępowania karno-skarbowego oraz naruszenie prawa do obrony Skarżącej poprzez ograniczenie dostępu do kluczowych materiałów.

Nieruchomości po zlikwidowanej linii kolejowej, pozostające w posiadaniu przedsiębiorcy, kwalifikują się jako związane z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu stawką przewidzianą dla takich gruntów; oddalenie skargi kasacyjnej.

Grunty przedsiębiorcy, które są potencjalnie związane z działalnością gospodarczą, podlegają opodatkowaniu jako związane z działalnością gospodarczą, niezależnie od ich faktycznego wykorzystania w danym okresie, co uzasadnia stosowanie wyższej stawki podatku od nieruchomości.

Posiadanie gruntu przez przedsiębiorcę, w ramach jego działalności gospodarczej, uzasadnia opodatkowanie jako związane z działalnością, chyba że nieruchomość obiektywnie nie może być do niej wykorzystana. Organ powinien wykazać możliwość takiego wykorzystania, uwzględniając przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Podatnik, składając wniosek o ograniczenie poboru zaliczek, ma obowiązek uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku; nie wystarczy powoływanie się na okoliczności wymagające pełnego postępowania dowodowego.

Dysponowanie przez podatnika fakturą spełniającą wymogi formalne nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie towarzyszy temu rzeczywista dostawa towaru lub usługi, a podatnik wiedział lub przy dochowaniu należytej staranności powinien był wiedzieć, że jego kontrahent uczestniczy w oszustwie podatkowym.

Skarga kasacyjna podatnika nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na brak podniesienia zarzutu naruszenia art. 22 § 2a O.p., co skutkuje prawną niezasadnością żądania ograniczenia poboru zaliczek podatkowych.

Budynek, który zachowuje cechy konstrukcyjne, takie jak fundamenty, ściany i nawet tymczasowe pokrycie dachowe, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, nawet jeśli nie jest wykończony lub użytkowany.

Odpowiedzialność byłego członka zarządu za zaległości podatkowe potwierdzona; przepisy Ordynacji nie naruszają Konstytucji ani prawa wspólnotowego.

Działalność gospodarcza w rozumieniu prawa obejmuje także zorganizowane zarządzanie nieruchomościami nastawione na zysk, mimo statutowego charakteru działań podmiotu. Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza zasadność kwalifikacji takiej działalności jako gospodarczej w kontekście podatku od nieruchomości.

Zarządzanie nieruchomościami przez fundację, które zgodnie ze statutem generuje środki na cele statutowe, stanowi działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek odpowiednich dla działalności gospodarczej.

Sprzedaż nieruchomości przez skarżącego, jako działanie zorganizowane, ciągłe i nastawione na zysk, stanowi działalność gospodarczą, skutkującą opodatkowaniem przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., a nie jako przychód z majątku prywatnego.

Składki opłacane przez pracodawcę na rzecz pracownika z tytułu umowy ubezpieczenia na życie z funduszem kapitałowym stanowią przychód ze stosunku pracy w chwili poniesienia przez pracodawcę wydatku, a zastosowanie zwolnienia podatkowego na późniejszym etapie jest nieuzasadnione.

Podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W przypadku wykrycia fikcyjnych faktur, uprawnienie do odliczenia VAT zostaje zakwestionowane, w szczególności gdy strona nie wykazuje należytej staranności w weryfikacji transakcji.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie został uchylony z uwagi na nieważność postępowania, polegającą na pozbawieniu strony możliwości obrony swych praw poprzez brak zawiadomienia o posiedzeniu niejawnym. Sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania.

Przychody z tytułu licencji do oprogramowania komputerowego nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce.

W ocenie NSA ustalenie stałego miejsca prowadzenia działalności wymaga obiektywnej analizy zaplecza personalnego i technicznego. Brak dostatecznych dowodów kontroli Skarżącej w Polsce skutkował uchyleniem wcześniejszej decyzji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że ocena instrumentalności wszczęcia postępowania karnego skarbowego w celu zawieszenia przedawnienia wymaga wnikliwej kontroli sądowej. Uchylając wyrok WSA, NSA podkreślił, że takie badanie należy przeprowadzić zgodnie z uchwałą I FPS 1/21.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i oddalił skargę strony na postanowienie DIAS o stwierdzeniu niedopuszczalności zażalenia, uznając, że staranność organu w wydaniu decyzji oraz brak skutecznego doręczenia czynią zażalenie bezzasadnym.

Decyzja dotycząca podatku od towarów i usług za 2016 rok nie może być uchylona na podstawie nieprawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego dotyczącego poprzedniego okresu rozliczeniowego.

Przewlekłość postępowania podatkowego prowadzonego przez organ podatkowy, objawiająca się długimi przerwami między czynnościami, stanowi rażące naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w odpowiednim terminie, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej organu.

Wznowienie postępowania podatkowego nie jest uzasadnione, gdy nie zachodzą przesłanki z art. 240 § 1 O.p., a nowe okoliczności lub dowody nie wpływają na decyzję ostateczną.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego może mieć charakter instrumentalny, jeżeli nie podjęto realnych działań merytorycznych w postępowaniu karnym. (NSA, I FSK 540/21)

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził przewlekłość postępowania prowadzonego przez organ podatkowy z rażącym naruszeniem prawa, oddalając skargę kasacyjną i nakładając obowiązek kosztów postępowania kasacyjnego na organ podatkowy.