Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że umocowanie pełnomocnika było prawidłowe, a wszczęcie postępowania karnego skarbowego przez prokuratora, które doprowadziło do zawieszenia biegu przedawnienia, było zgodne z prawem. Skarga kasacyjna H. S.A. została oddalona.

Sąd potwierdził, że uczestnictwo w karuzeli podatkowej wyklucza zastosowanie preferencyjnych stawek VAT oraz podleganie pozytywnym konsekwencjom wynikającym z deklaracji nieistniejących transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organy podatkowe mogą uznać transakcje za nierzeczywiste, gdy wykazane faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych operacji gospodarczych, oraz mogą stosować art. 108 u.p.t.u. do obciążeń podatkowych, stosując odpowiednio zebrane dowody, w tym z innych postępowań.

W postępowaniu kasacyjnym nie stwierdzono uchybień proceduralnych organu administracji oraz sądu pierwszej instancji, które mogłyby skutkować uwzględnieniem skargi kasacyjnej, potwierdzając zarazem zasadność przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku VAT.

Zasada, że procedura interpretacyjna nie może prowadzić do pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia, jeśli pytanie podatnika jest jasne i nie wymaga dodatkowych informacji, znajduje potwierdzenie w decyzji NSA, który oddalił skargę kasacyjną organu.

Faktury sprzedaży, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ani do zwrotu różnicy podatku.

Przy rozważaniu zwolnienia z podatku od towarów i usług, organ podatkowy musi wykazać, że podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w kontekście realizowanej inwestycji. Brak takiego dowodu obliguje do ponownego rozstrzygnięcia sprawy przez organ.

Oddalenie skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny z powodu uzasadnionych wątpliwości co do zasadności zwrotu VAT deklarowanego przez skarżącą spółkę. Potwierdzenie poprawności decyzji o przedłużeniu terminu zwrotu podatku na podstawie istnienia nieprawidłowości w rozliczeniu.

Płyny ujawnione u skarżącego podlegają opodatkowaniu akcyzą jako wyroby przeznaczone do użycia w papierosach elektronicznych, pomimo odmiennych oznaczeń przeznaczenia na opakowaniach.

Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa z upływem terminów przedawnienia zobowiązań podatkowych, a orzeczenie cywilne stwierdzające nieważność umowy majątkowej małżeńskiej nie wpływa na bieg tych terminów.

Sąd oddala skargę kasacyjną podatnika dotyczącą ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy, uznając za zasadne stanowisko, że statek nie spełnia przesłanek transportu międzynarodowego, co wyklucza ulgę abolicyjną i samo ograniczenie zaliczek.

Podatnik, który nie uregulował zaliczek na podatek dochodowy w terminie, ma obowiązek zapłaty odsetek od tych zaległości, nawet jeśli po zakończeniu roku zobowiązanie główne nie wystąpiło, zgodnie z art. 53a Ordynacji podatkowej.

W przypadku postanowień podatkowych o zabezpieczeniu należności, organy mogą opierać się na dostępnych publikacjach dotyczących wartości nieruchomości, a brak jest podstaw prawnych do obligatoryjnego powołania biegłego dla takiego wyceny.

Straty powstałe na skutek wyłudzenia stanowią koszt uzyskania przychodów, gdy są należycie udokumentowane, a ich powstanie jest niezależne od podatnika. Wymóg przedstawienia dowodu umorzenia postępowania jako jedynego dokumentu potwierdzającego stratę jest nieuzasadniony.

Dokonany przez spółkę przelew wierzytelności leasingowych na rzecz podmiotu trzeciego jest podatkowo neutralny, a finansujący może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość wierzytelności, które zostały odpisane jako nieściągalne, wykazane zgodnie z przepisami prawa podatkowego, jeżeli pozostają przychodami leasingowymi.

Dofinansowanie z PFRON do wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w Specjalnej Strefie Ekonomicznej stanowi przychód związany z działalnością strefową, co uzasadnia jego zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Wyrok NSA uchyla zasadność kasacji, potwierdzając stanowisko WSA.

Dokumentację poświadczającą zdarzenia gospodarcze należy uznać za wiarygodną tylko wtedy, gdy realizuje faktycznie dokonane transakcje; brak faktycznego zdarzenia gospodarczego wyklucza możliwość odliczenia podatku, nawet jeśli faktura formalnie spełnia obowiązki o charakterze formalnym.

Oddalenie skargi kasacyjnej w zakresie zaliczenia w przychodach zaliczek oraz kosztów wynagrodzeń, przy potwierdzeniu prawidłowości działań organów skarbowych. Zebrany materiał dowodowy został uznany za kompletny i zgodny z zasadami ogólnymi Ordynacji podatkowej.

Rozdzielenie postępowania odwoławczego dotyczącego różnych okresów rozliczeniowych VAT jest dopuszczalne, pod warunkiem zachowania precyzyjności w określeniu zakresu decyzji organu odwoławczego, w celu uniknięcia naruszenia zasady res iudicata.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że lakoniczność i braki uzasadnienia wyroku WSA uniemożliwiały jego kontrolę instancyjną, co uzasadniało uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, z obowiązkiem pełnego, zgodnego z art. 141 § 4 p.p.s.a., uzasadnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu podatkowego stwierdzając, że kamperem o masie powyżej 3,5 tony można odliczać pełny VAT, jeżeli użycie go na cele prywatne jest traktowane jako odpłatna usługa podlegająca VAT. Art. 86 ust. 2a u.p.t.u. nie ma w tej sytuacji zastosowania.

Odpowiedzialność członka zarządu spółki za zaległości podatkowe, zgodnie z art. 116 Ordynacji podatkowej, nie jest warunkowana zakresem powierzonych obowiązków czy bierną postawą. Nie można zwolnić się od tej odpowiedzialności bez wykazania braku winy w niezłożeniu wniosku o upadłość.

Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na cele nieodpłatnego użyczenia mienia spółce gminnej, gdyż działania te nie są bezpośrednio związane z wykonywaniem opodatkowanych czynności przez Gminę. Spółka stanowi odrębny podmiot z własnymi obowiązkami podatkowymi.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną, podtrzymuje decyzje organów niższej instancji, oddala skargę jako nieuzasadnioną w związku z prawidłowym uznaniem przez SKO łącznego zobowiązania podatkowego jako ustalającego, co czyni postępowanie bezprzedmiotowym i nie wymaga dodatkowego postępowania dowodowego.