Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdza, iż wznowienie postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 O.p. jest niedopuszczalne, gdy orzeczenie TSUE nie ma charakteru precedensowego i nie wpływa bezpośrednio na rozstrzygnięcie sporu podatkowego.

Skarga kasacyjna została oddalona, a decyzje organów podatkowych oparte na ustaleniach o oszustwie karuzelowym i braku staranności spółki E. w weryfikacji kontrahentów uznano za prawidłowe. Ustanowienie TPS uznano za dopuszczalne.

Naczelny Sąd Administracyjny warunkował, iż wyłączenie sędziego nie było zasadne, a kwestia odpowiedzialności spadkobierców została rozstrzygnięta w zgodzie z wytycznymi wyroku z 2021 roku, respektując zasady dwuinstancyjności.

Wyrok TSUE C-189/18 nie stanowi samodzielnej przesłanki do wznowienia postępowania podatkowego, jeżeli organ administracyjny zapewnił stronie prawo do czynnego udziału i dostęp do dowodów w zgodzie z obowiązującymi przepisami.

Nie wystąpiła przesłanka nieważności postępowania wskutek niewłaściwego udziału sędziów, a decyzje organów podatkowych, dotyczące odpowiedzialności spadkobierców i rozliczeń w podatku VAT, były prawidłowe i zgodne z wytycznymi NSA.

Członek zarządu spółki z o.o. ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeżeli nie wykaże, że we właściwym czasie złożył wniosek o ogłoszenie upadłości albo że zaniechanie to nastąpiło bez jego winy.

Faktury, które nie potwierdzają rzeczywistych transakcji, nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku VAT.

Podłoga interaktywna, będąca zestawem komputerowym stacjonarnym, podlega opodatkowaniu stawką 0% VAT, gdy dostarczana jest do placówek oświatowych, zgodnie z definicją z załącznika nr 8 do ustawy o VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak jest podstaw do wznowienia postępowania podatkowego i uchylenia decyzji ostatecznych na podstawie wypowiedzi TSUE, gdyż powołane orzeczenia nie miały charakteru precedensowego i nie wpłynęły istotnie na rozstrzygnięcie.

Z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług można skorzystać wyłącznie w odniesieniu do faktur dokumentujących rzeczywisty obrót gospodarczy, w którym między faktyczną transakcją a jej opisem na fakturze istnieje pełna zgodność podmiotowa i przedmiotowa.

Wyrok TSUE z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 nie stanowił podstawy do wznowienia postępowania podatkowego, ani uchylenia decyzji ostatecznej, ponieważ nie doszło do naruszenia przepisów proceduralnych mogących mieć wpływ na wynik sprawy.

Przedłużenie blokady rachunków bankowych na podstawie art. 119zw § 1 O.p. jest uzasadnione, gdy organ wykazuje uzasadnioną obawę niewykonania zobowiązań podatkowych, nawet jeśli ich kwota nie została ostatecznie ustalona. Decyzje organów skarbowych mogą opierać się na analizach wskazujących na możliwe oszustwa podatkowe.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał konieczność ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego wświetle obiektywnych dowodów w kontekście podejrzenia nadużycia prawa w przypadku wniosku o zwrot podatku VAT przez C. sp. z o.o., uchylając zaskarżony wyrok i decyzję organu podatkowego.

Skarga kasacyjna wniesiona przez G. sp. z o.o. sp.k. jest niezasadna, a ocena faktów i kwalifikacja prawna wyrobów akcyzowych przez organy podatkowe została przeprowadzona prawidłowo.

Osoba pełniąca funkcję prezesa spółki nie posiada legitymacji do żądania wznowienia postępowania podatkowego dotyczącego tej spółki, jeżeli nie była stroną tego postępowania, a zaskarżona decyzja zakończyła się ostatecznie.

Były członek zarządu spółki nie posiada legitymacji do żądania wznowienia postępowania podatkowego wobec spółki, gdyż decyzje te nie dotyczą bezpośrednio jego praw lub obowiązków i nie mogą stanowić podstawy do przyznania statusu strony w postępowaniu wznowieniowym.

Nieruchomości mogą zostać uznane za związane z działalnością gospodarczą na podstawie posiadania przez przedsiębiorcę oraz spełniających dodatkowe przesłanki, co uzasadnia nałożenie podwyższonego podatku od nieruchomości. (Art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.)

Dotacje celowe otrzymywane przez Gminę na organizację publicznego transportu zbiorowego, wynikające z porozumienia międzygminnego, nie mają bezpośredniego wpływu na cenę usług przewozowych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organy podatkowe i sąd niższej instancji dopuściły się błędów proceduralnych, wybiórczo oceniając dowody, co skutkowało uchyleniem decyzji oraz wyroku. Rozstrzygnięcie miało na celu zapewnienie rzetelnej oceny wszystkich zgromadzonych materiałów dowodowych w kontekście uznania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wymaga, aby wydatek ten był rzeczywiście poniesiony i pozostawał w związku przyczynowym z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła. Faktura, która nie dokumentuje rzeczywistego zdarzenia gospodarczego, nie może stanowić podstawy do ujęcia wydatku w kosztach podatkowych.

NSA uchyla wcześniejsze decyzje, uznając, że dowody nie potwierdzają fikcyjności transakcji. Uznaje brak prawidłowej oceny i nieuwzględnienie dostępnych dowodów za naruszenie zasad postępowania, co skutkuje przyznaniem podatniczce prawa do odliczenia podatku VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowo organy podatkowe przyjęły datę 24 sierpnia 2020 r. jako datę zapoznania się strony z treścią decyzji. Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie z uwagi na niedochowanie ustawowych terminów przez stronę.

Dofinansowanie z Unii Europejskiej otrzymywane przez gminę na realizację projektu fotowoltaicznego nie wchodzi w skład podstawy opodatkowania VAT, jeśli projekt nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej gminy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Wyrok TSUE nie ma istotnego wpływu na decyzje w postępowaniach podatkowych opartych o Ordynację Podatkową. Przepisy krajowe nie determinują automatycznego zastosowania ustaleń z innych spraw, co chroni autonomię decyzji administracyjnych i stabilność systemu podatkowego.