Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od zaliczek wypłacanych komplementariuszowi na poczet udziału w zysku przed zakończeniem roku podatkowego. Podatek ten może być obliczony dopiero po ustaleniu dochodu spółki.

Skarga kasacyjna B.N. została oddalona przez NSA jako bezzasadna. Organy podatkowe prawidłowo określiły stan faktyczny, uznając sprzedaż doładowań za krajową, co uzasadniało opodatkowanie stawką VAT 23%. Procedury dowodowe oraz kwestia przedawnienia zostały przeprowadzone zgodnie z prawem.

Podatnik, świadomie korzystający z faktur nierzetelnych, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 u.p.t.u. Faktury wystawiane przez niezarejestrowane podmioty nie stanowią podstawy do odliczeń.

Działania organów podatkowych i WSA nie wykazały dostatecznie przesłanek nadużycia prawa przez P. spółka z o.o. S.K.A. NSA uchyla decyzję organów oraz wyrok WSA, zarządzając ponowne rozpatrzenie sprawy pod kątem braku nadużycia lub świadomego udziału w oszustwie.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, iż zastosowane przez organy podatkowe i WSA zasady dowodzenia nie naruszają prawa, a nierzetelność dokumentów kosztowych uprawnia do zakwestionowania prawa do kosztów. Skarga kasacyjna oddalona.

Przychody z wynajmu, będące elementem prywatnego majątku, nie wchodzą do majątku związanego z działalnością gospodarczą mimo rejestracji w CEIDG; zatem są one przychodami z najmu prywatnego zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.

Podatnik, który świadomie uczestniczy w karuzeli podatkowej, nie jest uprawniony do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących pozorne transakcje, co skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku wynikającego z takich faktur zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie o przedłużeniu blokady rachunków bankowych, zatwierdzone przez sądy niższej instancji, jest zgodne z prawem, gdy na podstawie rozsądnej analizy ryzyka zachodzi obawa niewykonania zobowiązań podatkowych przez podmiot kwalifikowany.

Organ podatkowy nieprawidłowo zastosował ustawę o podatku od towarów i usług, uznając darowiznę składników gospodarstwa rolnego za dostawę towarów, co było sprzeczne z rzeczywistym charakterem transakcji jako zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oddalenie skargi o wznowienie postępowania z uzasadnieniem, że powołanie sędziów, choć wątpliwe proceduralnie, nie wykazuje braku niezawisłości, o ile nie wykazano presji zewnętrznej na sędziego po jego powołaniu. Wznowienie wymaga wykazania wpływu orzeczenia trybunalskiego na decyzję sądową.

Uchylenie zaskarżonego wyroku i decyzji organu podatkowego z uwagi na naruszenie prawa w zakresie związania oceną prawną i wytycznymi wcześniejszego orzeczenia przez organy administracyjne oraz sąd, zgodnie z art. 153 p.p.s.a.

Na gruncie zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych oraz w świetle jednolitej interpretacji praktyki, odstąpienie od zastosowania utrwalonej praktyki podatkowej przez organy jest niewłaściwe, jeżeli podatnik z uzasadnionych przesłanek działał w oparciu o obowiązującą interpretację.

Grunty związane z działalnością gospodarczą, nawet niewykorzystywane bezpośrednio do celów gospodarczych, podlegają opodatkowaniu stawką właściwą dla tej kategorii, gdy stanowią element przedsiębiorstwa mogący służyć celom gospodarczym.

Skargę kasacyjną uznaje się za nieuzasadnioną. Podstawy do wszczęcia postępowania karno-skarbowego dla celów zawieszenia terminu przedawnienia uznano za wiarygodne i poparte dowodami. Organy prawidłowo przyjęły, że skarżący mógł wiedzieć o oszustwie podatkowym, co wyłączało jego prawo do odliczenia VAT.

W wyroku z dnia 29 października 2025 r., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny naruszył art. 153 P.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie zasady związania wcześniejszym orzeczeniem, co skutkowało bezzasadnym ponownym rozpatrzeniem prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego sprzętu AGD.

Blokada rachunku bankowego może być zastosowana wyłącznie w przypadku aktualnego zagrożenia wykorzystaniem działalności banków do wyłudzeń skarbowych. Brak wystarczających dowodów i przesłanek do takiego zastosowania blokady skutkuje jej niezasadnością.

Oszustwo karuzelowe wyklucza możliwość odliczenia VAT, jeśli podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o udziale w procederze, pomimo zgromadzonych faktur VAT. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość działań organów podatkowych i oddalił skargę kasacyjną.

Skarga kasacyjna została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Dyrektor KIS prawidłowo oparł interpretację na przedstawionym stanie faktycznym. Nie ma podstaw do zarzutów o naruszenie zasady zaufania ani wykładni przepisów o zwolnieniu z VAT.

Wiążące są prawomocne wyroki administracyjne ustalające brak skutków prawnych wniosku wspartego nieudowodnionym zarzutem nieprawidłowego doręczenia wcześniejszej decyzji podatkowej, w świetle art. 170 P.p.s.a.

Organ podatkowy, wydając interpretacje indywidualne, obligowany jest do dokonania pełnej analizy przepisów prawa materialnego i wykazania ich zastosowania do opisanego stanu faktycznego. Niedokonanie takiej analizy skutkuje naruszeniem rygorów art. 14c Ordynacji podatkowej, co uzasadnia uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż skarga kasacyjna M. S. nie zasługuje na uwzględnienie. Stwierdza, że postępowanie karne nie było wykorzystywane instrumentalnie, a oszustwo karuzelowe wyklucza prawa skarżącego do odliczenia podatku naliczonego. Potwierdza zasadność decyzji organów podatkowych.

Przyjęte przez organy podatkowe zastosowanie pięcioletniego terminu przedawnienia wobec rozliczeń podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, było prawidłowe, oraz prawidłowe było niedopuszczenie do jego przedłużenia, gdyż Skarżący nie wykazał przesłanek do przerwania biegu przedawnienia.

Uchylenie wyroku WSA w Szczecinie oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na pominięcie kluczowego zarzutu przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz wytyczne ws. oceny nadużycia prawa podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że z przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości nie wynika możliwość miarkowania wynagrodzenia tymczasowego pełnomocnika szczególnego wyznaczonego z urzędu, co skutkuje koniecznością przyznania wynagrodzenia zgodnie z ustalonymi w rozporządzeniu stawkami minimalnymi, bez możliwości ich obniżenia.