Spółka komandytowa, wypłacając komplementariuszowi zaliczki na poczet zysku w trakcie roku podatkowego, nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, gdyż jego wysokość ustalana jest dopiero po roku podatkowym, zgodnie z art. 30a ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dotacje, które są przyznawane na realizację projektu jako całości i nie odnoszą się bezpośrednio do ceny konkretnego towaru lub usługi, nie wchodzą w skład podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT).

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że świadome uczestnictwo wspólników zlikwidowanej spółki cywilnej w oszustwie karuzelowym wyklucza ich prawo do odliczenia podatku VAT. Organy prawidłowo przypisały im solidarną odpowiedzialność podatkową za zaległości Spółki.

Dotacja unijna, która pokrywa wyłącznie koszty realizacji projektu szkoleniowego w zakresie podnoszenia kompetencji JST, pozostaje poza podstawą opodatkowania podatkiem VAT, gdyż nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług nieodpłatnych uzyskiwanych przez uczestników.

Doręczenie decyzji podatkowej bezpośrednio stronie z pominięciem ustanowionego pełnomocnika nie jest skuteczne, co wyklucza wejście decyzji do obrotu prawnego oraz oznacza brak możliwości zaskarżenia decyzji.

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych są podlegającymi interpretacji przepisami prawa podatkowego, lecz wniosek interpretacyjny musi zawierać wyczerpujący opis zdarzenia przyszłego; w przeciwnym razie odmowa wszczęcia postępowania jest zasadna.

Nieruchomości znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy i mające potencjalny związek z działalnością gospodarczą należy traktować jako obiekty związane z tą działalnością, co uzasadnia zastosowanie najwyższej stawki podatku od nieruchomości.

Zestawienie norm prawnych zawartych w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.) oraz w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) tej ustawy i ich łączna wykładnia prowadzą do wniosku, że wolą ustawodawcy było ograniczenie zjawiska kumulowania przez przedsiębiorców (inne podmioty prowadzące działalności gospodarczą), nieruchomości niewykorzystywanych

Zwolnienie z opodatkowania dochodów funduszu emerytalnego zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 11a updop obejmuje także zagraniczne fundusze działające w szerszym niż krajowy zakresie, o ile są porównywalne z krajowymi instytucjami zwolnionymi z podatku.

W razie istnienia powiązań między podmiotami i ryzyka zaniżenia dochodów, organ podatkowy może zastosować metody oszacowania dochodów zgodnie z art. 11 updop, co nie narusza przepisów ppsa i uzasadnia wydanie decyzji wymiarowej.

Wykorzystywanie nieruchomości przez przedsiębiorcę do działalności gospodarczej determinuje jej związek z działalnością gospodarczą, uzasadniając zastosowanie najwyższej stawki podatku od nieruchomości, chyba że istnieją trwałe przeszkody techniczne uniemożliwiające takie wykorzystanie.

Złożenie wniosku o zawieszenie kontroli podatkowej, które dotyczy kwestii proceduralnych i odnosi się do prowadzonej kontroli, nie stanowi podstawy do odmowy zawieszenia lub wszczęcia odrębnego postępowania, jeżeli brak jest wpływu postępowania na wynik kontroli.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na brak naruszenia przepisów prawa procesowego, dotyczących zasady prawdy obiektywnej i swobodnej oceny dowodów, w kontekście wyceny nieruchomości.

Decyzja organu stwierdzająca nieważność wcześniejszej decyzji wygaśnięcia, mimo że nieostateczna, wiąże organ w zakresie skutków prawnych do czasu jej formalnego wzruszenia, co uzasadnia uchylenie sprzecznej decyzji podatkowej.

Decyzja wykazująca rażące naruszenie normy prawnej, innoscydentne w kontekście art. 258 o.p., nie może pozostawać w obrocie prawnym i powinna być stwierdzona jako nieważna. Prawodawstwo nie przewiduje elastyczności w ocenie skutków społecznych i gospodarczych dla stwierdzenia rażącego naruszenia prawa.

Za rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), może być uznane naruszenie art. 258 tej ustawy, w sytuacji, gdy organ podatkowy wygasza na jego podstawie wadliwą decyzję ustalającą wymiar zobowiązania podatkowego, mimo niewystąpienia żadnej z przesłanek wskazanych w tym przepisie.

Opodatkowanie nieruchomości jako związanych z działalnością gospodarczą jest zasadne na mocy art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., gdy budynki są własnością przedsiębiorcy, a zwykłe posiadanie ich wiąże się z możliwością ich wykorzystania w działalności.

Uchylenie wyroków NSA i WSA oraz umorzenie postępowania z uwagi na niekonstytucyjność podstawy materialnoprawnej – wyrok TK 12 lutego 2015 r. – oraz decyzję Dyrektora IAS uchylającą wcześniejsze decyzje administracyjne.

Faktura, która nie odzwierciedla rzeczywiście przeprowadzonej transakcji gospodarczej, nie stanowi prawidłowego dowodu poniesienia kosztu podatkowego i nie może być podstawą ustalenia dochodu ani zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Transakcje mające charakter całkowicie sztucznej konstrukcji, oderwane od rzeczywistości gospodarczej i stworzone wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowej, stanowią nadużycie prawa, a podatnikowi nie przysługuje w takim przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zarzut naruszenia zasady praworządności, o której mowa w art. 120 Ordynacji podatkowej, musi być powiązany z naruszeniem konkretnych przepisów proceduralnych regulujących postępowanie dowodowe, gdyż tylko wtedy może stanowić skuteczną podstawę skargi kasacyjnej.

Uczestnictwo w "karuzeli podatkowej" oraz świadomość uczestnictwa w procederze oszukańczym wyklucza prawo do odliczenia VAT, nawet w przypadku działania w dobrej wierze, jeśli celem transakcji było uzyskanie nienależnej korzyści podatkowej.

Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość podatku w formie karty podatkowej z powodu uchybienia obowiązkowi informacyjnemu jest uzasadnione i nie narusza prawa, nawet przy argumentacji dotyczącej przedawnienia.

NSA stwierdza, że instrumentality postępowania skarnego nie stwierdzono. Ponowne procedowanie uwzględnia zgodność działań z orzecznictwem dot. zawieszeń przedawnienia.