Nieuznanie za stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce sytuacji, gdy zagraniczna spółka zleca usługi polskim podmiotom, niemając wpływu kontrolującego na ich zaplecze techniczne i personalne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził naruszenie przepisów dotyczących prawa do odliczenia VAT poprzez nieuprawnioną kwalifikację usługi "analizy ekonomicznej" jako fikcyjnej. Nie zastosowano zasady in dubio pro tributario, co doprowadziło do uchylenia decyzji podatkowej w zaskarżonej części. Jednakże, co do usług pośrednictwa przez U., ich fikcyjność i wadliwość dokumentacji należycie uzasadniały

Skuteczne ustalenia organów podatkowych i ich subsumcja uzasadniają oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA, przy braku naruszeń proceduralnych oraz materialnoprawnych, które mogłyby skutkować zakwestionowaniem decyzji organów administracyjnych i sądu pierwszej instancji.

Nierzetelne faktury, które nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji gospodarczych, nie mogą stanowić podstawy do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik działał w dobrej wierze, czy też nie.

W postępowaniu o zabezpieczenie zobowiązania podatkowego konieczna jest kompleksowa, rzetelna i aktualna ocena sytuacji finansowej podatnika, uwzględniająca całość dostępnych danych, w tym dokumentów finansowych, a także okoliczności wpływających zewnętrznie na działalność gospodarczą podatnika.

Działalność wodno-kanalizacyjna realizowana po przekształceniu zakładu budżetowego przez spółkę komunalną bez zamiaru osiągania zysku nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l., co wyklucza opodatkowanie jej infrastruktury jako związanej z działalnością gospodarczą.

W stanie upadłości likwidacyjnej spółki, nieruchomości nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, mimo przynależności do przedsiębiorstwa, jeśli brak zgody sędziego-komisarza na prowadzenie przedsiębiorstwa i nie są faktycznie wykorzystywane w działalności gospodarczej po ogłoszeniu upadłości.

Ogłoszenie upadłości spółki skutkuje zmianą prawnego statusu nieruchomości, uniemożliwiając uznanie ich za związane z działalnością gospodarczą. Wobec braku faktycznego związku z działalnością gospodarczą, nieruchomości w masie upadłości nie mogą być opodatkowane stawkami najwyższymi.

Pieniądze wydane na zakup nieruchomości mogą zostać uznane jako wydatki na cele mieszkaniowe podlegające zwolnieniu z podatku dochodowego, nawet jeśli częściowo poniesione są po sprzedaży nieruchomości. Organy podatkowe powinny umożliwić przeprowadzenie dodatkowego postępowania dowodowego na wniosek podatnika.

Przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości wykorzystanej w działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu jako przychód z działalności gospodarczej, niezależnie od ujęcia w ewidencji środków trwałych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Faktury VAT, które nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, nie stanowią podstawy do odliczenia podatku naliczonego w świetle art. 88 ust. 3a pkt 4 lit.a ustawy o VAT.

NSA potwierdził słuszność solidarnej odpowiedzialności członka zarządu spółki za jej zaległości podatkowe, przy braku wykazania spełnienia przesłanek egzoneracyjnych takich jak terminowe zgłoszenie upadłości.

Sama zmiana parametrów jakościowych paliwa nie przesądza o jego pochodzeniu z nieujawnionego źródła. W przypadku braku dowodów na nieuwzględnienie wcześniej zapłaconej akcyzy, nie można przyjąć odpowiedzialności za niezapłacenie należności podatkowej.

Członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością są zobowiązani do odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe spółki, chyba że wykażą, iż zgłoszono wniosek o upadłość we właściwym czasie lub że niedokonanie tego nie było ich winą.

Przesłanka 'zajęcia na prowadzenie działalności gospodarczej' wymaga faktycznego użytkowania lokali na ten cel. Samo posiadanie lokali przez przedsiębiorcę nie jest wystarczające do ich opodatkowania stawką dla działalności gospodarczej.

Zabezpieczenie zobowiązania podatkowego na majątku podatnika wymaga wszechstronnej, rzetelnej analizy sytuacji finansowej podatnika. Brak takiej analizy powoduje, że decyzja zabezpieczająca może zostać uchylona.

Postępowanie w sprawie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ma charakter uproszczony i nie wymaga przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego; podatnik powinien jedynie uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad ustawowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego za dany rok podatkowy.

Zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego według art. 70 § 6 pkt 1 o.p. wymaga wykazania bezpośredniego związku postępowania karnego skarbowego z niewykonaniem tego zobowiązania oraz formalnego zawiadomienia podatnika zgodnie z art. 70c o.p. Brak wykazania związku uniemożliwia zawieszenie biegu przedawnienia.

Zwolnienie od podatku dochodowego zgodne z art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. wymaga, aby środki wydatkowane na cele mieszkaniowe pochodziły z przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości. Wydatkowanie środków z innych źródeł przed uzyskaniem tego przychodu uniemożliwia skorzystanie z ulgi podatkowej.

Decyzja o zabezpieczeniu zobowiązań podatkowych na majątku podatnika musi opierać się na rzetelnej i kompleksowej ocenie finansowej, uwzględniającej wszystkie istotne okoliczności i dane, a nie jedynie spekulacyjne przypuszczenia.

Przesłanka egzoneracyjna z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej odnosi się do samego zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, a nie do skuteczności tego wniosku ani do ogłoszenia upadłości przez sąd.

Skarga kasacyjna E. sp. z o.o. dotycząca decyzji Naczelnika UCS została oddalona przez NSA. Puste faktury i brak rzeczowych transakcji uzasadniały wymiar podatku oraz odpowiedzialność komplementariusza. Nie stwierdzono naruszeń proceduralnych.

Ogłoszenie upadłości spółki eliminuje domniemanie związku należących do niej nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, co implikuje brak podstaw do stosowania wyższych stawek podatku od nieruchomości, chyba że wykazano faktyczne prowadzenie działalności. (NSA, III FSK 1111/24)

W postępowaniu podatkowym organ powinien uwzględnić wszystkie wydatki poniesione po sprzedaży nieruchomości jako mieszczące się w zwolnieniu podatkowym określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.