W sprawie szacowania podstawy opodatkowania niezaewidencjonowanej sprzedaży kotłów, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że organy podatkowe prawidłowo zastosowały metodę opartą na zużyciu blachy, uznając oświadczenie skarżącego z 4 czerwca 2018 r. za wiarygodne. Skarga kasacyjna została oddalona.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku podstaw do wznowienia postępowania podatkowego; znane organowi doręczenie zawiadomienia nie stanowiło nowej okoliczności usprawiedliwiającej takie wznowienie.

Według art. 23 ust. 1 pkt 38 updof koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziałów/akcji kalkuluje się na podstawie ich rzeczywistej wartości ekonomicznej w momencie zbycia, a nie historycznej wartości wydatków z momentu nabycia.

Przedawnienie zobowiązania podatkowego nie powoduje bezprzedmiotowości decyzji administracyjnej, a jej wygaśnięcie może być stwierdzone jedynie w przypadku, gdy decyzja stała się zbędna i zagraża bezpieczeństwu obrotu prawnego.

Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej narusza art. 15 ust. 1 updop poprzez błędną ocenę związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy korektą cen a przychodami, co uzasadnia jej uchylenie z uwagi na wykraczające poza prawidłowe uzasadnienie przesłanki prawne.

Nieruchomość, ujęta przez przedsiębiorcę w ewidencji środków trwałych, traktowana jest jako związana z działalnością gospodarczą, co uzasadnia stosowanie stawki podatkowej dla takich gruntów, niezależnie od faktycznego funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Grunty i budynki B. sp. z o.o. nie spełniają przesłanek do zwolnienia z podatku od nieruchomości jako infrastruktura kolejowa i powinny być opodatkowane jako związane z działalnością gospodarczą.

Dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, grunty przedsiębiorcy ujęte w ewidencji środków trwałych uznaje się za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeśli służą lub mogą służyć jej celom, co uzasadnia zastosowanie właściwej stawki podatkowej.

Artykuł 15zzr ust. 1 ustawy COVID-19 ma zastosowanie także do terminów materialnoprawnych określonych w prawie podatkowym, zawieszając ich bieg podczas stanu zagrożenia epidemicznego i umożliwiając ochronę prawną obywatelom w czasie pandemii.

Wydatki na szkolenia niezależnych współpracowników (B2B) nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów dla Spółki, gdyż nie pozostają w związku przyczynowym z jej przychodami. Szkolenia te służą zwiększeniu kompetencji niezależnych podmiotów, nie wpływając bezpośrednio na przychody Spółki.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie wówczas, gdy faktura dokumentuje rzeczywiste świadczenie wykonane między wskazanymi w niej podmiotami; świadomość podatnika co do fikcyjności transakcji wyłącza to prawo niezależnie od formalnej poprawności dokumentu.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnoskarbowego nie miało miejsca; prawo do odliczenia podatku naliczonego wykluczono wobec fikcyjnych faktur VAT, co uzasadniało podtrzymanie decyzji podatkowych.

Zasadność przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT musi opierać się na konkretnych okolicznościach faktycznych wskazujących na potrzebę weryfikacji jego zasadności. Organ podatkowy jest obowiązany uzasadnić decyzję o przedłużeniu, przedstawiając szczegółowe przesłanki i działania świadczące o istniejących wątpliwościach.

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności gruntów mieszkaniowych, dokonane z mocy prawa, stanowi odrębną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, a gmina działa jako podatnik, nie organ władzy publicznej.

Z dniem doręczenia decyzji wymiarowej, postępowanie dotyczące decyzji zabezpieczającej staje się bezprzedmiotowe, co uzasadnia umorzenie postępowania odwoławczego, zgodnie z art. 33a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Decydując o przedłużeniu terminu zwrotu VAT, organ podatkowy musi dostatecznie uzasadnić to postanowienie w oparciu o konkretne przesłanki faktyczne, czego brak stanowi naruszenie podstawowych zasad procedury podatkowej i nie może być podstawą przedłużania terminu zwrotu.

Przeniesienie prawa własności nieruchomości wskutek działań podejmowanych przez pełnomocnika, w tym podziału działek i zmian przeznaczenia, wyczerpuje znamiona samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej, kwalifikując skarżącego jako podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Sąd administracyjny rozpoznaje skargi na interpretacje indywidualne wyłącznie w granicach zarzutów skargi oraz powołanej w niej podstawy prawnej, z uwzględnieniem art. 57a P.p.s.a.

Zwolnienie od podatku rolnego nie przysługuje, gdy nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze licytacji komorniczej. Sprzedaż licytacyjna nie spełnia warunku umowy sprzedaży w rozumieniu art. 535 Kodeksu cywilnego, co wyklucza jej uznanie za podstawę zwolnienia.

Podstawą oddalenia skargi kasacyjnej było wykazanie, że decyzja organu w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2023 r. była prawidłowa w świetle obowiązujących przepisów dotyczących przedłużenia terminu przedawnienia i wykorzystania zwolnień podatkowych dla zarejestrowanych zabytków.

Wyrokując w sprawie I GSK 501/23, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził związanie powołując wyrok NSA, uznając prawidłowość stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, że części techniczne co do zasady nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Warunkiem pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów lub usług, do którego doszło w warunkach oszustwa podatkowego, jest wykazanie, że podatnik ten wiedział lub przy dochowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o oszukańczym charakterze transakcji, w której bierze udział.

Podatnik, któremu zarzucono brak należytej staranności i udział w oszukańczym obrocie towarowym, nie może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, ani preferencyjnej stawki VAT, jeśli nie wykazał istnienia realnych transakcji oraz uczciwości biznesowej.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza zasadność przedłużenia terminu przedawnienia dla ustalenia zobowiązania podatkowego oraz ograniczenie zwolnień podatkowych do obiektów wpisanych do rejestru zabytków, gdyż zaniedbano prawidłową konserwację i zgłoszono niekompletne dane.