Podatnik przemieszczający nowy środek transportu z Polski do innego państwa UE dla własnych celów, bez dokonania faktycznej dostawy, nie kwalifikuje się do zwrotu VAT jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 16 ustawy o VAT i art. 9 dyrektywy 112.

Przychody uzyskane przez Skarżącego z tytułu Umów SSA podlegają zakwalifikowaniu jako przychody ze stosunku pracy, a nie jako przychody z kapitałów pieniężnych, bez konieczności stosowania klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania. Opodatkowanie tych dochodów jest zatem właściwe według stawki dla stosunku pracy.

Sprzedaż gruntów wykorzystywanych do działalności rolniczej przez czynnego podatnika VAT stanowi transakcję w ramach działalności gospodarczej podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Przekształcenie działki w majątek osobisty wymaga dowodu zamiaru i faktycznego wykorzystania gruntu do celów osobistych.

Sąd oddala skargę kasacyjną jako niezasadną. Brak skutecznego wykazania przez podatnika przesłanek ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy z art. 22 § 2a OP uzasadnia odmowę sądu dotychczasowej odmowy jej zastosowania.

Zaliczenie kaucji gwarancyjnej na poczet zaległości podatkowych jest dopuszczalne z mocy prawa z dniem powstania zaległości, bez potrzeby złożenia wniosku przez składającego kaucję, a przepis art. 9 ust. 6 ustawy nowelizującej nie wymaga wcześniejszego wniosku o zwrot kaucji.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że przy wyliczeniu limitu dla kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p., przychody i koszty związane z działalnością zwolnioną z podatku w specjalnej strefie ekonomicznej są wyłączone.

Umowy Shadow Share Agreement, związane z wynagrodzeniem członka zarządu, nie są instrumentami pochodnymi, lecz potencjalnie stanowią część wynagrodzenia ze stosunku pracy; brak podstaw do zastosowania klauzuli GAAR. Rozstrzygnięcie wymaga ponownego rozpatrzenia przez właściwy organ podatkowy zgodnie z prawidłową klasyfikacją przychodów.

Wyrok TSUE w sprawie C-587/10 może wpływać na decyzje krajowe dotyczące VAT poprzez rozważenie wymogów formalnych i materialnych, co uzasadnia wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej.

Należności z tytułu udzielenia licencji na oprogramowanie komputerowe nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu umowy polsko-niemieckiej o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie podlegają opodatkowaniu w Polsce jako przychody z praw autorskich.

Skarga kasacyjna dotycząca ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy odrzucona, gdyż nie wykazano przesłanki z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej. NSA uznał decyzję organu administracji skarbowej za prawidłową, a skargę kasacyjną za niezasadną.

Wydatki związane ze zbyciem przedsiębiorstwa mogą być uznane za koszty ogólne całokształtu działalności opodatkowanej VAT, uzasadniając odliczenie podatku naliczonego, o ile działalność opodatkowana jest kontynuowana po zbyciu. (NSA, wyrok z dnia 13 czerwca 2025 r., sygn. akt I FSK 583/23).

Skarżący, którego przedsiębiorstwo weszło w skład zbycia, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących koszty zbycia jako związanych z działalnością opodatkowaną VAT, gdyż są one uznawane za koszty ogólne działalności gospodarczej.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA z uwagi na błędną ocenę prawidłowości decyzji zabezpieczającej oraz przedawnienia zobowiązań podatkowych; sąd ten powinien przeanalizować legalność decyzji w odniesieniu do przedawnienia zarówno wobec uwag dotyczących art. 70 § 6 pkt 1 i 4 O.p. dokonywanych biorąc pod uwagę istniejące dane i dokumentację.

W przypadku, gdy uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie spełnia wymogów przejrzystości i pełnego wyjaśnienia w zakresie uzasadnienia decyzji, narusza to zasady postępowania sądowoadministracyjnego, co uzasadnia uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Dla uznania, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, istotne jest posiadanie odpowiedniej infrastruktury i kontroli nad nią; sama współpraca z innym podmiotem nie stanowi o posiadaniu takiego miejsca.

Wydatki banku na Fundusz Pomocowy SGB są ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a więc mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną D.W., uznając merytoryczną poprawność decyzji o solidarnej odpowiedzialności wobec braku aktywności skarżącego w postępowaniu oraz zgodność z prawem doręczenia decyzji wymiarowej spółce.

NSA uznał, że brak uchybień proceduralnych ze strony organu podatkowego oraz odpowiedniość zastosowanego prawa wykluczały zasadność skargi kasacyjnej; oddalenie skargi potwierdza prawomocność decyzji podatkowej.

Umożliwienie pracownikom korzystania z samochodów służbowych do dojazdu z miejsca zamieszkania na plac budowy, w przypadku braku stałego miejsca pracy i odpowiednich zabezpieczeń, może spełniać warunki wyłącznego użytkowania pojazdów do działalności gospodarczej.

Podatnik ma prawo stosować inny, bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji odliczenia VAT niż wzór wskazany w rozporządzeniu, jeżeli pozwala on lepiej odzwierciedlić specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej.

Nieruchomości należące do przedsiębiorcy, pomimo obiektywnych przeszkód związanych z COVID-19 uniemożliwiających prowadzenie działalności, pozostają związane z działalnością gospodarczą, podlegając opodatkowaniu według stawek dla takich nieruchomości.

Ulgi w spłacie należności podatkowych, o których mowa w art. 67a § 1 o.p., stanowią wyjątek od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania; nawet w przypadku stwierdzenia istnienia przesłanek zastosowania ulgi, organ podatkowy nie jest zobligowany do jej udzielenia.

Orzeczenie TSUE w sprawie C-114/22 nie stanowi przesłanki wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją organu podatkowego, jeśli dotyczy inne podstawy prawnej niż wskazana w decyzji; brak związku pomiędzy pozornością transakcji a odmową prawa do odliczenia VAT w przypadku "pustych faktur".

Gmina nie wykazała, że zaproponowany prewspółczynnik przychodowy wystarczająco odzwierciedla specyfikę wykorzystywania pływalni, przez co nie może odstąpić od metody określonej w rozporządzeniu Ministra Finansów. Uchylono wyrok WSA, oddalając skargę Gminy.