Skarżący nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nierzeczywistymi transakcjami handlowymi, a zarzuty proceduralne dotyczące postępowania dowodowego są niezasadne. Decyzje organów podatkowych były prawidłowe i zasadnie utrzymane przez sąd.

Kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia akcji spółki akcyjnej powstałej z przekształcenia spółki komandytowej jest wartość bilansowa majątku spółki komandytowej z dnia ustania jej bytu prawnego zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Lu 193/22, został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania; organy podatkowe nie dokonały pełnej oceny dowodowej, skutkując błędnym ustaleniem zaniżenia przychodu w podatku dochodowym.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na zryczałtowany podatek dochodowy przy wypłacie komplementariuszom zaliczek na poczet zysku w trakcie roku podatkowego, jeżeli nie jest znana kwota zobowiązania podatkowego. Pobór podatku jest obowiązujący jedynie od faktycznie osiągniętego zysku na koniec roku.

Wystawca faktury VAT wykazującej nieistniejące transakcje, działający w złej wierze, nie może uniknąć obowiązku zapłaty podatku na jej podstawie, mimo późniejszej korekty, jeśli została dokonana w wyniku działań kontrolnych organów podatkowych.

Nadpłaty podatku naliczonego podlegają zaliczeniu na poczet istniejących zaległości podatkowych zgodnie z art. 76 § 1 o.p.; zarzuty odnośnie do bezzasadności tego zaliczenia nie zostały skutecznie podniesione przez syndyka masy upadłości, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej może nastąpić wyłącznie wówczas, gdy wszczęcie postępowania karnego skarbowego służy rzeczywistej realizacji jego celów, a nie jedynie formalnemu wywołaniu skutku procesowego.

Podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych czynności gospodarczych, nawet jeśli faktury te formalnie spełniają wymogi ustawy o VAT.

Grunty po zlikwidowanych liniach kolejowych stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą. Organy podatkowe są związane ewidencją gruntów, a zarzuty proceduralne w postępowaniu są bezzasadne.

Grunty posiadane przez przedsiębiorcę, w tym grunty po zlikwidowanych liniach kolejowych, są związane z działalnością gospodarczą, jeżeli wchodzą w skład prowadzonego przedsiębiorstwa, niezależnie od faktycznego wykorzystania w działalności, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nieprawidłowości w doręczeniu decyzji egzekucyjnych mogą skutkować uznaniem przedawnienia zobowiązania podatkowego, co wyklucza solidarne wpłaty z tytułu podatków od podmiotów pośrednich.

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczający do uznania jej za związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą; dla istnienia tego związku konieczne jest faktyczne lub potencjalne wykorzystywanie nieruchomości w działalności gospodarczej.

Sąd administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając działania organu podatkowego za zgodne z zasadą prawdy materialnej i uwzględniając specyfikę konieczności międzynarodowej współpracy dowodowej. Zarzuty skarżącej nie znalazły usprawiedliwienia w powołanych podstawach prawnych.

Przy określaniu wysokości kondygnacji w świetle, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy brać pod uwagę odległość od podłoża do najniższego trwałego elementu konstrukcyjnego stropu, nie zaś do elementów instalacyjnych, takich jak przewody wentylacyjne, wodno-kanalizacyjne czy grzewcze.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną, potwierdził prawidłowość zawieszenia postępowania na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 O.p., podkreślając konieczność uwzględnienia toczenia się postępowań sądowoadministracyjnych jako przesłanki obligatoryjnej.

Skarga kasacyjna Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie podlega oddaleniu. Organy podatkowe nie wykazały należytej staranności przy przeprowadzaniu postępowania dowodowego dotyczącego dostaw wewnątrzwspólnotowych. Oparcie rozstrzygnięcia jedynie na danych e-TOLL bez pełnego uwzględnienia dokumentów CMR naruszało zasady postępowania dowodowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zaświadczenie podatkowe nie służy do rozstrzygania sporów dotyczących przedawnienia zobowiązań podatkowych i oddalił skargę, uznając zastosowanie pięcioletniego terminu przedawnienia za prawidłowe.

Otrzymane przez Gminę dofinansowanie na realizację zadań związanych z budową przydomowych oczyszczalni ścieków nie stanowi podstawy opodatkowania, ponieważ Gmina nie wykonuje działalności gospodarczej, a więc nie prowadzi czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., obejmuje jedynie infrastrukturę kolejową faktycznie udostępnianą przewoźnikom kolejowym lub faktycznie wykorzystywaną do przewozu osób; nie dotyczy linii kolejowych nieczynnych, niezdatnych do prowadzenia przewozów.

Stosowanie prewspółczynnika VAT przez jednostki samorządu terytorialnego musi uwzględniać granice określonego stanu faktycznego, a sąd nie może wykraczać poza zarzuty skargowe w ich analizie. Granice skargi wyznaczają ramy kontroli sądowej i rozpoznania sprawy.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w momencie wypłaty zaliczek na rzecz komplementariuszy. Obowiązek poboru podatku powstaje po ustaleniu wysokości rocznego dochodu spółki i należnego od niej podatku za dany rok podatkowy.

Płatnik podatku u źródła w latach 2017-2018 był zobowiązany do weryfikacji rzeczywistego właściciela odsetek i istnienia sztucznych struktur, mimo braku formalnego wymogu w ówczesnych przepisach, co skutkuje odpowiedzialnością płatnika za nieprawidłowe zastosowanie zwolnienia z opodatkowania.

Przy określaniu wysokości kondygnacji w świetle, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy brać pod uwagę odległość od podłoża do najniższego trwałego elementu konstrukcyjnego stropu, nie zaś do elementów instalacyjnych, takich jak przewody wentylacyjne, wodno-kanalizacyjne czy grzewcze.

W postępowaniu o wydanie zaświadczenia zgodnie z art. 306a Ordynacji podatkowej nie można rozstrzygać kwestii spornych dotyczących przedawnienia zobowiązań podatkowych, które powinny być rozpatrywane w odrębnym postępowaniu podatkowym.