Decyzja o zabezpieczeniu zobowiązań podatkowych nie może obejmować dodatkowych zobowiązań podatkowych, takich jak te określone w art. 112c ustawy o podatku od towarów i usług, jako że dodatkowe zobowiązanie podatkowe ma charakter sankcji administracyjnej i nie może być uznane za zobowiązanie podatkowe zgodnie z art. 33 Ordynacji podatkowej.

Wśród obligatoryjnych elementów zawiadomienia wydanego na podstawie art. 70c Ordynacji podatkowej koniecznych dla skutecznego zawieszenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, winno być nie tylko wskazanie, że doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia w określonym dniu, ale również jakiego zobowiązania dotyczy i za jaki okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 191 Ordynacji podatkowej, ocena zebranych dowodów musi być wszechstronna i zgodna z doświadczeniem życiowym oraz regułami logicznego rozumowania. Prawidłowa ocena dowodów umożliwia odtworzenie prawidłowego stanu faktycznego, co jest kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy. Należyta staranność podczas transakcji, w tym weryfikacja uprawnień przeciwnych stron do reprezentacji, jest niezbędna

W przypadku wykazania, że transakcja była fikcyjna, tj. nie doszło do faktycznej dostawy towaru, prawo do odliczenia podatku naliczonego może zostać odmówione na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT.

Decyzje zabezpieczające mają charakter tymczasowy i akcesoryjny. Nie kształtują one same w sobie obowiązków adresata jako podatnika i są powiązane z toczącym się postępowaniem, który ma na celu wydanie decyzji wymiarowej. Wydanie decyzji zabezpieczającej ma charakter uznaniowy, gdzie organ ocenia istnienie ustawowych przesłanek oraz odnosi kwotę zaległości do sytuacji finansowej podatnika. Samo istnienie

Przedsiębiorcy prowadzący działalność zwolnioną z podatku dochodowego zarówno na podstawie zezwolenia strefowego, jak i decyzji o wsparciu nowej inwestycji, mogą prowadzić wspólną dla nich ewidencję przychodów i kosztów.

Prawo do odliczenia podatku VAT (art. 86 ust. 1 u.p.t.u.) nie może być zrealizowane przez podatnika, jeżeli dane wykazane na fakturze dotyczące przedmiotu lub podmiotu opisanej w tej fakturze transakcji gospodarczej są niezgodne z rzeczywistością (co wynika z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u.), to wyjątkowo wskazane prawo będzie mogło zostać zrealizowane, mimo niespełnienia ww. warunków. Otóż będzie

Interpretacja indywidualna powinna zawierać wyczerpujące uzasadnienie prawnego stanowiska organu, oceniające wszystkie istotne argumenty wnioskodawcy. Jest to niezbędne do realizacji celów informacyjnych i gwarancyjnych interpretacji indywidualnej, umożliwiających podatnikowi zrozumienie stanowiska organu podatkowego w odniesieniu do konkretnych przepisów prawa podatkowego oraz realne powołanie się

Przepis art. 116a o.p. dotyczy zarówno osób prawnych powstałych na podstawie prawa polskiego, jak i zagranicznych osób prawnych. Odpowiedzialność za zaległości podatkowe spoczywa na członkach organów zarządzających tych podmiotów, a interpretacja art. 116a o.p. powinna uwzględniać prawa prywatnego, w tym przepisy prawa prywatnego międzynarodowego. Wskazana odpowiedzialność nie może być ograniczona

Przepisy art. 116a Ordynacji Podatkowej odnoszą się również do członków zarządu zagranicznych osób prawnych, a nie tylko do podmiotów utworzonych na podstawie prawa polskiego. Niewłaściwe jest interpretowanie tych przepisów w sposób ograniczający ich zastosowanie jedynie do podmiotów krajowych, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadą równości i konkurencyjności na rynku gospodarczym.

Transakcje przeniesienia znaków towarowych między powiązanymi podmiotami muszą mieć charakter rynkowy i być ekonomicznie uzasadnione, aby koszty z nimi związane mogły być uznać za koszty uzyskania przychodów. Osiągnięcie korzyści podatkowych nie jest wystarczającą podstawą do ich uznania za takie.