Metoda oszacowania zobowiązania podatkowego jest dopuszczalna, gdy przedsiębiorstwo nie dostarcza kompletnych wyjaśnień oraz wiarygodnej dokumentacji. Określenie podstawy opodatkowania w drodze oszacowania niesie za sobą ryzyko, że nie będzie dokładnie odzwierciedlało stanu rzeczywistego, jednak ryzyko to ponosi podatnik, który prowadzi ewidencję w sposób nierzetelny.

W postępowaniu kasacyjnym strona skarżąca jest zobowiązana do precyzyjnego wykazania, na czym polegało naruszenie prawa procesowego oraz jakie miało to konsekwencje dla decyzji sądu pierwszej instancji. Ponadto, nieprawidłowości w rozliczeniach podatkowych nie stanowią automatycznego dowodu na pozorowanie prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustanowiona w art. 67a § 1 O.p. instytucja umorzenia zaległości podatkowej nie służy wyrównaniu strat poniesionych przez przedsiębiorcę. Statuowana tym przepisem ulga podatkowa jest formą pomocy udzielonej przez Państwo podatnikowi po to, by przez stosowanie zasady egzekwowania podatku nie doprowadzić do skutków niepożądanych z punktu widzenia zarówno społecznego, jak i indywidualnego, odnoszącego

Przepisy Rozdziału 11a w Dziale III O.p. (dotyczące tzw. schematów podatkowych) mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej, w tym w zakresie obowiązku złożenia informacji o schemacie podatkowym. Te przepisy, mimo iż są regulacjami drugiego stopnia, tj. meta-regulacjami, wpływają na treść i zakres materialnego stosunku prawnopodatkowego. Ponadto, brak wyraźnego wykluczenia możliwości wydania interpretacji