Wygaśnięcie zobowiązania pierwotnego dłużnika zwalnia z odpowiedzialności osobę trzecią. W takiej sytuacji nie można orzekać w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej niezależnie od tego, w jakim stadium znajduje się postępowanie. Akcesoryjny i solidarny charakter odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe stanowi przesłankę do sformułowania wymogu wydania decyzji w przedmiocie

W sytuacji, gdy działalność spółki ma charakter fikcyjny, a dokumentowane przez faktury VAT transakcje nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej, wspólnicy tej spółki nie mają prawa do odliczenia podatku naliczonego z tych faktur od podatku należnego, a odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spółki może być kierowana do każdego z byłych wspólników indywidualnie.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego występuje tylko w przypadku, gdy faktura VAT dokumentuje rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a brak wiarygodnych dowodów na potwierdzenie takiego charakteru transakcji uzasadnia odmowę prawa do odliczenia.

Prawo do odliczenia podatku VAT nie istnieje, gdy wystawiona faktura nie odpowiada faktycznemu zdarzeniu gospodarczemu, a należyta staranność podatnika wymaga minimalnej weryfikacji kontrahentów, zwłaszcza w przypadku wzbudzających wątpliwości okoliczności transakcji.

Bezprzedmiotowość postępowania, o której mowa w art. 208 § 1 O.p. zachodzi, gdy zakres rozstrzygnięcia, które może być wydane w tym postępowaniu, stanowi część przedmiotu innego postępowania, które zostało wszczęte później. W takiej sytuacji brak umorzenia postępowania prowadzonego w węższym zakresie mógłby doprowadzić do sytuacji, w której decyzja kończąca to postępowanie w sposób merytoryczny zawierałaby

Przesłanką do odliczenia podatku naliczonego jest nie tylko posiadanie faktury VAT, lecz również faktyczne wykonanie czynności określonych w dokumencie, przy czym podatnik odpowiada za weryfikację rzetelności swojego kontrahenta i rzeczywisty przebieg transakcji, co jest zgodne z zasadą należytej staranności i chroni przed ryzykiem włączenia do schematów oszustwa podatkowego.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że prawo do odliczenia podatnikowi przysługuje tylko ,,w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych". Tym samym, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego VAT i określić zakres tego prawa należy ustalić istnienie bezpośredniego i ścisłego związku między konkretną transakcją powodującą

W granicach uznania administracyjnego, organ podatkowy ma prawo do decyzji o umorzeniu (w całości lub w części) zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej, jeżeli wystąpi ważny interes podatnika lub interes publiczny. Każda z tych przesłanek może samodzielnie lub łącznie stanowić podstawę do umorzenia.

Decyzja organu celnego, w zakresie określająca strony podmiotową i przedmiotową opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu, ma charakter przesądzający dla organów podatkowych i nie podlega rewizji w postępowaniu podatkowym, o ile decyzja ta nie zostanie wyeliminowana z obrotu prawnego.

Decyzja organu celnego ostatecznie określająca należności celne ma charakter przesądzający dla organów podatkowych w zakresie określenia obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru, a w konsekwencji ustalenia wynikające z postępowania celnego nie mogą być przedmiotem kwestionowania w postępowaniu podatkowym.

Dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: zarówno dostawca, jak i nabywca są podatnikami zidentyfikowanymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dla potrzeb tego podatku (art. 13 ustawy o VAT) oraz wywóz towarów z terytorium kraju powinien być należycie udokumentowany (art. 42 ustawy o VAT). W przypadku, gdy przesłanki te

Zmiany w przepisach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych nie mogą być wprowadzane w trakcie trwania roku podatkowego, lecz powinny być znane podatnikom z odpowiednim wyprzedzeniem, zgodnie z zasadą pewności prawa oraz zasadą niedziałania prawa wstecz, wynikającymi z art. 2 Konstytucji RP, aby zapewnić podatnikom możliwość kształtowania ich sytuacji prawnej zgodnie z obowiązującymi przepisami