Użyty w wyroku TSUE z 27 lutego 2025 r., C-277/24 (ECLI:EU:C:2025:130) zwrot: „może skutecznie podważyć ustalenia faktyczne i kwalifikacje prawne dokonane przez organ podatkowy w ramach pierwszego postępowania” oznacza, że kwestionując wysokość długu podatkowego spółki, w ramach postępowania z art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), były członek

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, gdyż brak podstaw formalnych do jej uwzględnienia; prawomocne było nieprzyznanie ulgi abolicyjnej, z racji niedopełnienia warunków umowy międzynarodowej z Singapurem.

W sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych dochody uzyskane z projektów finansowanych ze środków europejskich podlegają przepisom updof, w szczególności art. 21 i 23, nawet jeśli są wolne od podatku dochodowego.

Wyroki TSUE nie stanowią podstawy wznowienia postępowania, jeśli nie wpływają istotnie na treść decyzji ostatecznych. Postępowanie wznowieniowe nie służy merytorycznemu rozpatrzeniu sprawy, ale weryfikacji przesłanek wznowienia. Dostęp do akt sprawy zapewniony prawem spełnia wymogi obrony.

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych, mające charakter materialnoprawny, mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej ze względu na ich związek z obowiązkami informacyjnymi i stosunkami prawnopodatkowymi.

Zakończenie procesu rekultywacji gruntów musi być formalnie uznane decyzją administracyjną, aby zmienić ich status w kontekście podatku od nieruchomości, a tymczasem grunty te pozostają związane z działalnością gospodarczą.

Odpowiedzialność byłego członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie zachodzi, gdy postępowanie restrukturyzacyjne zostało otwarte we właściwym czasie, zgodnie z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej.

Zastosowanie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej nie może być uznane za instrumentalne, gdy zebrany materiał dowodowy wskazuje na realne działania mające na celu wykrycie przestępstw skarbowych. Wszczęcie postępowania karnego skarbowego w takich okolicznościach uzasadnia zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

O związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej nie decyduje wyłącznie ich posiadanie przez przedsiębiorcę, ale także faktyczne lub potencjalne wykorzystanie w działalności gospodarczej.

Powierzchnia ciągów komunikacyjnych, jako część kondygnacji budynku, stanowi powierzchnię użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, nawet gdy nie jest ograniczona ścianami, o ile jest wykorzystywana funkcjonalnie i zgodnie z przeznaczeniem budynku.

Powierzchnia użytkowa budynku obejmuje ciągi komunikacyjne, które nie są ograniczone ścianami; definicję art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. należy interpretować systemowo, co potwierdza możliwość opodatkowania takich powierzchni podatkiem od nieruchomości.

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnych, gdyż mają charakter materialnoprawny wpływający na obowiązki podatkowe i sytuację prawną podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że unieważnienie NIP może być wdrożone zarówno z urzędu, jak i na wniosek strony, o ile nie jest wyraźnie wykluczone przez przepisy, podkreślając zagwarantowane konstytucyjnie prawo dostępu do sądu.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że wszczęcie postępowania karnego skarbowego miało rzeczywisty cel ścigania przestępstw skarbowych, a nie wyłącznie zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Roszczenie o odszkodowanie, które nie jest jeszcze pewne i nie zostało przyznane w chwili otwarcia spadku, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Podatnik składając wniosek w trybie art. 22 § 2a O.p. inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Wypłata zaliczek na poczet zysków komplementariuszom spółki komandytowej w trakcie roku podatkowego nie skutkuje obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez spółkę, jako płatnika, z uwagi na brak ustawowej podstawy prawnej do takiego poboru przed zakończeniem roku podatkowego.

„Rażące naruszenie prawa” w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 O.p. oznacza kwalifikowaną wadliwość polegającą na oczywistej sprzeczności rozstrzygnięcia z przepisem prawa materialnego, a nie jedynie wadliwość oceny dowodów.

Zwrot zwolnienia z podatku od nieruchomości, wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie przyznaje selektywnej korzyści, a tym samym nie narusza art. 107 ust. 1 TFUE jako niedozwolona pomoc publiczna.

Skarga kasacyjna G.S. na decyzję Regionalnej Izby Obrachunkowej o nieważności uchwały podatkowej Rady Gminy została oddalona; doręczenie uchwały i procedury były zgodne z prawem, a zmiana stawek podatku nieruchomości musi mieć przepisy przejściowe.

Dochody polskiego rezydenta podatkowego uzyskane z pracy na jednostkach morskich eksploatowanych do celów wiertniczych, a niewykonywanych w transporcie międzynarodowym, podlegają opodatkowaniu w Polsce; brak zastosowania mechanizmów unikania podwójnego opodatkowania oraz ulgi abolicyjnej.

Określona w art. 247 § 1 pkt 3 O.p. przesłanka stwierdzenia nieważności występuje wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w oczywistej sprzeczności z przepisem prawa.

Stacje ładowania pojazdów, ze względu na ich fizyczne powiązanie z budowlanym fundamentem, nie stanowią wolnostojących urządzeń technicznych, a zatem nie mogą być uznane za budowle podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Zwolnienie podatkowe z art. 21 ust. 1 pkt 131 updof nie przysługuje, jeśli nabyty grunt brak planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy. Przepisy wymagają ścisłej wykładni jako wyjątek od opodatkowania.