Faktury stwierdzające czynności fikcyjne nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku naliczonego w VAT. Zawieszenie biegu przedawnienia z uwagi na postępowanie karne skarbowe zgodnie z Ordynacją podatkową jest skuteczne.

Wniosek o prawidłowości szacowania podstawy opodatkowania jest zasadny, jeśli podatkowe księgi przychodów i rozchodów są prowadzone nierzetelnie. W tym kontekście samo doręczenie informacji o zajęciu wierzytelności bezpośrednio zobowiązanemu również jest prawidłowe i skuteczne w przerwaniu biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Postępowanie karnoskarbowe nie może być narzędziem instrumentalnym dla zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Sądy administracyjne w kontroli legalności decyzji podatkowych są zobowiązane do analizy podstaw wszczęcia takich postępowań i ich wpływu na przedawnienie.

Wykorzystując do interpretowania art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 tej ustawy należy odejść od cywilistycznego rozumienia rzeczy i części rzeczy, kładąc nacisk na zasady regulujące podatek od towarów i usług, w szczególności zasadę neutralności.

Bezczynność organu podatkowego, która trwała od dnia końca roku do czasu doręczenia protokołu kontroli powyżej dwóch lat, stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniając przyznanie odszkodowania.

W przypadku bezczynności organu podatkowego, rażące naruszenie prawa zachodzi w sytuacji oczywistego i długotrwałego zaniechania zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług oraz braku skutecznych działań przedłużających termin tego zwrotu.

Stwierdzenie, iż faktury VAT dokumentujące transakcje z F. P. K. nie oddają rzeczywistości gospodarczej, pozbawia nabywcę prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeśli wykaże się jego lekkomyślność w negacji pochodzenia towaru od wskazanego dostawcy, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Potrzeba dokonania jakiejkolwiek weryfikacji prawidłowości rozliczeń podatkowych nie ma znaczenia dla oceny bezczynności w zakresie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, jeżeli upłynął ustawowy termin jej zwrotu, a organ nie dokonał skutecznego jego przedłużenia na podstawie art. 87 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odmowa skardze kasacyjnej wskutek uznania faktur za nierzetelne, z uwagi na brak faktycznych dowodów dostaw, jest zgodna z prawem; brak możliwości odliczenia VAT w oparciu o nierzetelną dokumentację.

Dofinansowanie z Europejskiego Funduszu na rzecz projektów edukacyjnych, przeznaczone na konkretne świadczenia, wlicza się jako element podstawy opodatkowania VAT, podobnie jak wkłady własne uczestników projektu. Egzaminy czeladnicze nie są zwolnione z VAT, ponieważ nie spełniają definicji usług kształcenia zawodowego.

Skarga kasacyjna G.K. podlega oddaleniu wobec braku usprawiedliwionych podstaw, zaś działania organów podatkowych uznano za prawidłowe, w tym uznane za uzasadnione zawieszenie biegu przedawnienia wobec wszczęcia postępowania karnego skarbowego.

Prawidłowe ustalenie i rozpatrzenie dostępnego materiału dowodowego, w kontekście prawa do odliczenia podatku od towarów i usług, musi uwzględniać dowody pośrednie oraz specyfikę i realia zawartej umowy. NSA uchyla decyzję organów, wskazując na potrzebę ponownego przeprowadzenia postępowania z uwzględnieniem zasad współdziałania stron i rzetelnej oceny dowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż bezczynność organu podatkowego w zakresie zwrotu podatku stanowi rażące naruszenie prawa, co uzasadnia nałożenie grzywny i przyznanie sumy pieniężnej stronie skarżącej. Dalsze działania organu były sprzeczne z prawem, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Usługi zakwaterowania studentów świadczone przez spółki w domach studenckich są traktowane jako usługi najmu, co przesądza o wyłączeniu ich spod dotychczasowej interpretacji krótkotrwałego zakwaterowania w kontekście powstawania obowiązku podatkowego i obowiązków dokumentacyjnych dla zaliczek.

Bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszkowie w zakresie zwrotu nadwyżki VAT za luty 2020 r. stanowiła rażące naruszenie prawa, uzasadniające nałożenie grzywny i zasądzenie sumy pieniężnej na rzecz skarżącej spółki.

Postępowanie odwoławcze Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług zostało uznane za przewlekle prowadzone z rażącym naruszeniem prawa, co uzasadniało przyznanie stronie skarżącej sumy pieniężnej jako rekompensaty.

Organ podatkowy jest zobowiązany do wydania interpretacji indywidualnej, jeśli wnioskodawca przedstawił wystarczająco zindywidualizowany stan faktyczny, co do swoich praw i obowiązków podatkowych, niezależnie od potencjalnych wielowariantowych zdarzeń gospodarczych.

NSA utrzymuje w mocy decyzję DIAS, oddalając skargę kasacyjną i potwierdzając, że brak dowodów na rzeczywiste przeprowadzenie WDT przez M.D. skutkował słuszną odmową zastosowania stawki 0% VAT dla dostaw walcówki.

Bezczynność organu podatkowego przy zwrocie nadwyżki VAT z rażącym naruszeniem prawa uzasadnia wymierzenie grzywny i przyznanie skarżącemu sumy pieniężnej. NSA oddala skargę kasacyjną, przyznając rację WSA w zakresie rażącego naruszenia prawa.

Rażąca bezczynność organu podatkowego w wykonywaniu kontroli podatkowej, potwierdzona niewątpliwym, znaczącym przekroczeniem terminów, uzasadnia zasądzenie odszkodowania na rzecz podmiotu kontrolowanego.

Nabycie usług polegających na dostępie do informacji i analiz, mających wspierać zarządzanie funduszami, może spełniać kryteria zaliczenia do kategorii usług zarządzania SFI, korzystających z VAT-owskiego zwolnienia, pod warunkiem spełnienia kryterium szczególnej ważności i stanowiących znaczącą całość w globalnej ocenie.

Bezpodstawne i przewlekłe działania organu podatkowego mogą stanowić rażące naruszenie prawa, uzasadniające przyznanie rekompensaty pieniężnej stronie postępowania.

Bezczynność organu podatkowego w zakresie zwrotu podatku naliczonego stanowi rażące naruszenie prawa, jeśli termin zwrotu nie został skutecznie przedłużony. W takim przypadku uzasadnione jest nałożenie grzywny oraz zasądzenie na rzecz stron poszkodowanych sumy pieniężnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, podtrzymując uchylenie decyzji organów podatkowych przez WSA, uznając, że skarga kasacyjna jest bezzasadna z powodu braku usprawiedliwionych zarzutów mających wpływ na wynik sprawy.