Wykładnia art. 14b § 3 ordynacji podatkowej podkreśla obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego i jasnego stanowiska przez wnioskodawcę ubiegającego się o interpretację indywidualną, a brak spełnienia tych wymogów skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia.

Zmniejszenie wkładu komandytariusza w spółce komandytowej skutkuje powstaniem przychodu podatkowego z kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 24 ust. 5 pkt 1a u.p.d.o.f., bez możliwości zastosowania przepisów przejściowych dotyczących umorzenia udziałów. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił kasację organu, utrzymując wyrok WSA, który uchylił pierwotną interpretację podatkową.

Wypłata przez spółkę kapitałową niepodzielonych zysków przedsiębiorcy, wcześniej opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi przychodu podlegającego ponownemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w myśl zasady kontynuacji.

Obniżenie wartości nominalnej udziałów bez wynagrodzenia nie skutkuje możliwością rozliczenia przez wspólnika całości kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia tych udziałów. Podatnik może ująć w kosztach wyłącznie wydatki na nabycie udziałów w proporcji odpowiadającej ich rzeczywistej wartości po obniżeniu.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karno-skarbowego w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest niedopuszczalne. Brak realnej aktywności organów postępowania karnoskarbowego po jego wszczęciu może wskazywać na instrumentalne wykorzystanie tego postępowania, co wymaga dokładnej analizy i zebrania odpowiednich dowodów przez organy podatkowe.

W przypadku braku opodatkowania dochodów marynarza w Norwegii, nawet jeśli wykonywał pracę na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym, możliwość zastosowania przepisów Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania wymaga wnikliwego zbadania materialnoprawnych przesłanek. Ustalenie faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego jest kluczowe.

NSA orzekł nieważność postępowania WSA z uwagi na naruszenie art. 183 § 2 pkt 3 P.p.s.a., polegające na niepołączeniu tożsamych spraw współuczestników, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy przez WSA.

W przypadku identycznych spraw podlegających łączeniu, sąd administracyjny ma obowiązek ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia, a naruszenie tego obowiązku stanowi przesłankę nieważności postępowania.

Przy uchyleniu decyzji z powodu przedawnienia, istnieje możliwość przyczynienia się organu podatkowego do powstania przesłanki przedawnienia, co wymaga zbadania i może wpływać na możliwość naliczenia oprocentowania nadpłaty.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną R. sp. z o.o., potwierdza, że ocena Sądu I instancji oraz ustalenie przedawnienia zobowiązania podatkowego pozostawało w zgodności z wcześniejszymi prawomocnymi wyrokami, a postępowanie karne skarbowe wpływające na przedawnienie nie było działaniem instrumentalnym.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA uznana za bezzasadną; organy podatkowe prawidłowo prowadziły postępowanie wyjaśniające korektę deklaracji podatkowej, a zarzuty niewłaściwego zastosowania przepisów proceduralnych wniosku kasacyjnego były wadliwie skonstruowane.

Metoda odliczenia podatku VAT zaproponowana przez Gminę w postaci proporcji obrotowo-powierzchniowej nie spełnia wymogów określonych w art. 86 u.p.t.u., jako że nie uwzględnia specyfiki działalności i nie odzwierciedla obiektywnie faktycznego wykorzystania towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Dostawa niezabudowanych nieruchomości nabytych od osób fizycznych jest wyłączona z opodatkowania art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., gdyż brak jest podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości niespełniającego wymogów zwolnienia z VAT.

NSA potwierdził stanowisko organów podatkowych: wykazanie w deklaracji VAT fikcyjnych transakcji nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego. Prawidłowo oceniono dowody i wykazano brak rzeczywistego charakteru transakcji.

Wydatek wynikający z zawartej ugody, będący konsekwencją zawinionych działań przedsiębiorcy, nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie realizuje on celu osiągnięcia, zabezpieczenia ani zachowania źródła przychodów.

Decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, uchylająca decyzję organu I instancji w zakresie rozliczeń VAT i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia, jest zgodna z prawem. Organ odwoławczy wskazał niezbędne kroki dowodowe czyniące decyzję kompletną w świetle ustalonych okoliczności faktycznych.

Brytyjski podatek VAT w rozliczeniach Spółki na terytorium Wielkiej Brytanii nie stanowi przychodów ani kosztów uzyskania przychodów na gruncie polskiego podatku CIT, z uwagi na konstrukcyjną autonomiczność i neutralność podatku VAT.

Pełnomocnictwo szczególne musi określać konkretną sprawę podatkową, aby było skuteczne procesowo; szerokie formuły zastępstwa przed organami urzędowymi nie wystarczają dla spełnienia wymagań z art. 138e § 1 Ordynacji podatkowej.

Sąd pierwszej instancji niewystarczająco rozważył kwestię prowadzenia postępowania względem wszystkich członków zarządu w kontekście odpowiedzialności za zaległości spółki na rzecz PFRON. Z tego względu wymaga ona ponownego rozpoznania.

NSA uznał, że odnowienie obowiązku podatkowego z tytułu spadku nie implikuje obowiązku złożenia zeznania podatkowego, tym samym nie ma zastosowania pięcioletni termin przedawnienia, lecz trzyletni, liczony od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek.

Fundusze inwestycyjne z państw trzecich mogą żądać zwrotu nadpłaty podatku oraz oprocentowania od dnia pobrania do zwrotu zgodnie z zasadami skuteczności i lojalnej współpracy, nawet po upływie 30 dni od publikacji wyroku TSUE.

Metoda proporcji powierzchniowej dla odliczenia VAT, proponowana przez Gminę, nie spełnia kryterium adekwatności do specyfiki działalności, co wyklucza jej zastosowanie w tym przypadku (art. 86 ust. 2b ustawy o VAT).

Wspólnik spółki luksemburskiej typu S zobowiązany jest do memoriałowego rozpoznawania przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę niezależnie od faktycznego otrzymania dywidendy.

Ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy uzależnione jest od uprawdopodobnienia przez podatnika spełnienia przesłanek z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej. Brak wykazania, że praca najemna była wykonywana na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym, wyklucza zastosowanie ulgi abolicyjnej.