Sformowanie zawarte w art. 358 § 1 kpk, dopuszczające możliwość odroczenia wydania wyroku na czas „nie przekraczający 3 dni”, rozumieć należy jako odnoszące się do sytuacji typowych, w których nie mają zastosowania szczególne przepisy dotyczące sposobu obliczania terminów w wypadku, gdy koniec owego trzydniowego terminu przypadałby na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy. W takim bowiem

Pojęcie posiadania jako znamię przestępstwa przewidzianego w art. 22 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz.U. 1993 r. Nr 127, poz. 584) jest równoznaczne z posiadaniem w rozumieniu art. 336 kodeksu cywilnego, nie obejmuje natomiast innych form władania rzeczą.

Przewidziana w art. 388 pkt 2 kpk bezwzględna przyczyna odwoławcza polegająca na tym, że sąd był „nienależycie obsadzony”, zachodzi wówczas, gdy skład sądu orzekającego w konkretnej sprawie jest różny od tego, który przewidziany jest w ustawie jako wyłączny do rozpoznawania określonej kategorii spraw, w sądzie danego szczebla i w określonym trybie. Sytuacja taka nie zachodzi, gdy ustawa przewiduje

Przestępstwem „przeciwko mieniu popełnionym z użyciem przemocy”, w rozumieniu art. 60 § 2 kk, może być każde przestępstwo – w którym przedmiotem ochrony jest mienie – popełnione przez fizyczne oddziaływanie na osobę bezpośrednio lub pośrednio (tzn. poprzez postępowanie z osobą trzecią lub oddziaływanie na rzecz).

Podniesienie zarzutu naruszenia prawa materialnego, polegającego na wadliwym zastosowaniu lub niezastosowaniu normy określonej jako „wypadek mniejszej wagi”, możliwe jest zarówno wtedy, kiedy przyczyną naruszenia prawa jest wyrażenie błędnego poglądu prawnego w zakresie znamion typu przestępstwa, z którym związana jest ta norma, jak i wtedy, kiedy przyczyną tą jest rozstrzygnięcie o wadze czynu w wyniku

Jeżeli sąd dopuszcza możliwość zmiany kwalifikacji zarzucanego czynu, ma obowiązek uprzedzić o tym strony. Jeżeli po takim uprzedzeniu sąd pierwszej instancji w wyroku przyjął surowszą kwalifikację, a sąd odwoławczy takiej oceny prawnej nie podzielił, to takie postępowanie nie świadczy o braku bezstronności przewodniczącego. Z faktu, że sąd zastosował nieprawidłową kwalifikację prawną czynu, nie wypływa

Obietnica udzielenia korzyści może być wyrażona w każdy sposób, a więc i gestem, bo przepisy art. 241 kk nie ograniczają znamienia czasownikowego ani sposobem, ani formą uzewnętrznienia zamiaru uczynienia obietnicy. Sąd orzekający ocenia in concreto, czy gest wyraził taki zamiar sprawcy i czy jego adresat mógł zrozumieć przekazaną w ten sposób informację jako obietnicę udzielenia korzyści.

Przepisy zawarte w art. 222 kpk dotyczą jedynie czasu rzeczywistego pozbawienia oskarżonego wolności na podstawie postanowienia o zastosowaniu (przedłużeniu) tymczasowego aresztowania w danej sprawie, nie mają więc zastosowania do sprawy dalszego stosowania (utrzymania) tego środka zapobiegawczego wobec oskarżonego odbywającego karę pozbawienia wolności w innej sprawie. Jeżeli wobec oskarżonego, w

Skarga kasacyjna wnoszona przez organ finansowy „pochodzi od innej strony niż prokurator”, a zatem powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata.

Przedmiotem wykroczenia określonego w art. 122 § 1 kw może być także mienie pochodzące z kradzieży z włamaniem (art. 208 kk), jeżeli jego wartość nie przekracza 250 zł.

W sytuacji, gdy apelacja została pozostawiona bez rozpoznania przez sąd odwoławczy z powodu jej złożenia po terminie (art. 379 kpk), dopuszczalne jest rozpoznanie wniosku o przywrócenie uchybionego terminu do złożenia apelacji. Sądem właściwym do jego rozpoznania jest sąd pierwszej instancji, jako sąd, przed którym, należało dokonać czynności.

Kontrola sądu odwoławczego, rozpoznającego na podstawie art. 368 § 2 kpk zażalenie oskarżonego na postanowienie sądu pierwszej instancji o ustaleniu kosztów postępowania, polegać może nie tylko na zbadaniu prawidłowości orzeczenia pod względem rachunkowym i formalnym, lecz także na sprawdzeniu zasadności wypłacania przez organ procesowy w toku postępowania karnego określonych kwot, np. z tytułu należności

1. Ustawodawca pozostawił sądowi orzekającemu w przedmiocie wniosku państwa obcego o wydanie osoby ściganej swobodę orzekania w tym sensie, że jest on władny stwierdzić, czy z obowiązujących przepisów prawa, w tym wiążących Polskę dwu- i wielostronnych traktatów międzynarodowych, wynika in concreto dopuszczalność, czy niedopuszczalność wydania tej osoby państwu wnioskującemu. 2. Wydanie osoby ściganej

Uzasadniona wątpliwość co do poczytalności oskarżonego, skutkująca, zgodnie z art. 420 pkt 3 kpk, niedopuszczalność postępowania uproszczonego, nie zostaje usunięta przez sam fakt wydania opinii przez biegłych psychiatrów, stwierdzających, że poczytalność oskarżonego nie była w chwili czynu zniesiona ani w znacznym stopniu ograniczona.

Określenie uprawnień do reprezentowania interesów małoletniego pokrzywdzonego w postępowaniu karnym (art. 42 § 2 kpk) nie tylko przez stwierdzenie, że przysługują one przedstawicielowi ustawowemu, ale i osobie, pod której „stałą pieczą” pokrzywdzony pozostaje, nie oznacza, że chodzi tu o periodyczne spełnianie powtarzających się czynności należących do istoty pieczy w pewnych tylko okresach, lecz musi

Instruktor nauki jazdy, udzielając w stanie nietrzeźwości nauki jazdy, wyczerpuje swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 147 § 1 kk.

Przedmiotem czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 227 § 2 kk nie mogą być – jako nie będące prawnym środkiem płatniczym – pieniądze wycofane z obiegu, chociażby podlegały wymianie w banku.

Przestępstwo określone w art. 140 § 1 kk, polegające na sprowadzeniu niebezpieczeństwa powszechnego dla życia lub zdrowia ludzkiego, jest „umyślnym przestępstwem przeciwko życiu, zdrowiu”, o którym mowa w art. 108 § 2 kk.

W świetle przepisu art. 367 § 2 w zw. z art. 407 kpk sąd odwoławczy jest obowiązany z urzędu doręczyć wyrok oskarżonemu pozbawionemu wolności wtedy, gdy nie był on obecny podczas ogłoszenia wyroku.

Środek odwoławczy dotyczy orzeczenia co do winy, gdy kwestionuje się jej przyjęcie (lub nieprzyjęcie) albo gdy kwestionuje się rodzaj winy lub kwalifikację prawną, a nawet stopień (zakres winy), np. przez przyjęcie „przyczynienia się” innej osoby. Należy to odnieść także do takiej sytuacji, jaka jest określona w art. 145 § 1 kk, a mianowicie, gdy chodzi wprawdzie o występek nieumyślny, ale taki, którego

Kierowca-konduktor autobusu PKS nie jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 120 § 11 zd. 4 kk, przeto nie korzysta z ochrony prawnokarnej przewidzianej w art. 233 kk.

Artykuł 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. 1984 r. Nr 5, poz. 24 ze zm.) nie zmienia okresu odpowiedzialności dziennikarza za przestępstwo określone w art. 178 § 1 kk.

I. Osoba, która jest współwłaścicielem mienia ruchomego, nie może dopuścić się jego zaboru w rozumieniu art. 203 § 1 kk. Istota zaboru polega bowiem na wyjęciu spod władztwa dysponenta mienia ruchomego tegoż mienia wbrew jego woli. Dopuścić się go może osoba, która nie ma w ogóle prawa rzeczą rozporządzać. Tym właśnie różni się kradzież od przywłaszczenia, którego przedmiotem może być jedynie rzecz

W postępowaniu kasacyjnym uzupełnienie przewodu sądowego na podstawie art. 402 § 3 kpk jest wprawdzie dopuszczalne (por. art. 462 kpk), ale bez wątpienia znacznie ograniczone ze względu na istotę i charakter prawny kasacji. Nie ulega wątpliwości, że uzupełnienie przewodu sądowego dopuszczalne jest w zasadzie w celu potwierdzenia lub wykluczenia podniesionego w kasacji zarzutu rażącej obrazy prawa lub