Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że organizowanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych, a dotychczasowe ustalenia dowodowe w sposób wystarczający potwierdzają zasadność nałożonej kary pieniężnej.

Nowa zabudowa na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, nawet o charakterze rekreacyjnym, jest niezgodna z Planem zarządzania ryzykiem powodziowym i uzasadnia odmowę udzielenia pozwolenia wodnoprawnego, mając na względzie zapobieganie zwiększaniu ryzyka powodziowego i ochronę interesu publicznego.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w granicach skargi kasacyjnej, utrzymuje w mocy wyrok Sądu I instancji, tym samym oddalając skargę kasacyjną, uznaje, że urządzanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie prawa, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej.

Za czynności analityczno-dokumentacyjne, jako elementy nadzoru sanitarnego, pobierana jest opłata w wysokości kosztów ich wykonania, na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Nie jest obligatoryjne, by czynności miały charakter "ponadstandardowy".

Decyzja administracyjna stwierdzająca nieważność decyzji z 2000 roku została wadliwie uzasadniona; pomimo wejścia w życie nowych przepisów regulujących prekluzję czasową, organ nadzorczy zaniechał rzetelnej oceny przesłanek nieważności.

NSA uznał za zasadną decyzję nadzoru budowlanego nakładającą na skarżącego obowiązki zlikwidowania nieszczelności oraz zakazu użytkowania pieca, potwierdzając zgodność działań organów z art. 66 ust. 1 P.b. i brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Na gruncie sprawy dotyczącej opłaty stałej za usługę wodną, Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że art. 271 ust. 5a Prawo wodne ma zastosowanie do pozwoleń wydanych po 23 listopada 2019 r., a opłaty powinny być adekwatne do możliwości faktycznego korzystania z udogodnień wynikających z pozwolenia wodnoprawnego.

Pisma informacyjne wydane przez organy administracji publicznej, które nie noszą znamion decyzji administracyjnej ani zaskarżalnych postanowień, nie mogą być przedmiotem postępowania o stwierdzenie ich nieważności. Odmowa wszczęcia takiego postępowania jest prawnie dopuszczalna.

Znak towarowy "COVI-SEPT" ma charakter opisowy i nie posiada dostatecznych znamion odróżniających, co uniemożliwia udzielenie prawa ochronnego. Monopolizacja tego oznaczenia ograniczałaby swobodę działania innych podmiotów na rynku.

W przypadku składowania odpadów w miejscu do tego nieprzeznaczonym, domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem tych odpadów. Obalenie domniemania wymaga wykazania, że odpady należą do innego podmiotu.