Brak uwzględnienia formalnego uzasadnienia uchwały przez sąd administracyjny w toku jej kontroli legalności stanowi wadliwość, która uniemożliwia poprawną ocenę uchwały, prowadząc do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

NSA orzekł, że art. 5 pkt 4 lit. b p.p.s.a. nie wyłącza właściwości sądów administracyjnych co do skarg cudzoziemców odwiedzających rodziny w Polsce, jeśli odmowa wizy narusza prawo do życia rodzinnego, uzasadniając zastosowanie wykładni prokonstytucyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że skarga kasacyjna jest niezasadna, a wyrok TSUE C-189/18 nie wpływa na ostateczną decyzję podatkową w polskim postępowaniu administracyjnym nadzwyczajnym dotyczącym wznowienia zakończonej sprawy.

Skarga kasacyjna wobec wyroku oddalającego decyzji Dyrektora IAS w przedmiocie podatku VAT na sierpień 2006 r. zostaje oddalona, jako że zarzuty proceduralne były niezasadne, a wyrok TSUE nie wpłynął na decyzję z uwagi na różnice w regulacjach prawnych.

W przypadku urządzeń do gier zawierających element losowości, organizator gier na takich urządzeniach zobowiązany jest do posiadania odpowiednich zezwoleń; ich brak skutkuje nałożeniem kary pieniężnej za prowadzenie gier hazardowych bez stosownych uprawnień.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona z uwagi na brak wykazania istotności uchybień przepisom postępowania, które miałyby wpływ na wynik sprawy, oraz prawidłowość postępowania organu administracji i sądu I instancji.

Skarżący jako posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, ponosi odpowiedzialność administracyjną za obecność tych urządzeń, niezależnie od częściowego wynajmu lokalu innemu podmiotowi.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż skarżący nie udowodnił istnienia przesłanek egzoneracyjnych zwalniających z odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki, a więc skarga kasacyjna jest bezzasadna.