Powiat jest jedynym podmiotem uprawnionym do zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego do sądu administracyjnego. Nieobecność poinformowanego członka Zarządu powoduje nieważność uchwał organu. Rezygnacja z mandatu publicznoprawnego podlega rygorom składania oświadczeń woli według kodeksu cywilnego.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdza, że obowiązek szczepień ochronnych pozostaje wymagalny mimo zmiany przepisów prawnych po wyroku Trybunału Konstytucyjnego; działa w oparciu o rozporządzenia Ministra Zdrowia, a nie komunikaty Głównego Inspektora Sanitarnego.
Obowiązek poddania dziecka szczepieniom ochronnym jest bezpośrednio wykonalny, chyba że istnieją przeciwwskazania medyczne odpowiednio udokumentowane. Niepoddanie się badaniu kwalifikacyjnemu jest równoznaczne z niewykonaniem obowiązku szczepienia.
Prokurator nie jest uprawniony do wnoszenia skargi na akty nadzorcze wojewody do sądu administracyjnego. Mandat członka zarządu powiatu nie wygasa do czasu skutecznego poinformowania rady o rezygnacji, co oznacza, że uchwały podjęte bez prawidłowego składu są nieważne.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną ZUS, uznając, że organ powinien rozstrzygać kwestie zwolnienia z opłacania składek, uwzględniając rzeczywiste wykonywanie działalności, a nie tylko oficjalny wpis w rejestrach.
NSA oddalił skargę kasacyjną S. sp. z o.o., potwierdzając zasadność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego o uchyleniu decyzji organu I instancji z powodu braków dowodowych i konieczności ponownego rozpatrzenia sprawy.
Decyzja administracyjna uznana za prawidłowo doręczoną, gdy brak jest formalnego pełnomocnictwa w aktach bieżącego postępowania administracyjnego, co skutkuje uznaniem uchybienia terminu do wniesienia odwołania (art. 44 K.p.a.).
Naczelny Sąd Administracyjny postanowił: Zakład Ubezpieczeń Społecznych naruszył zasadę informowania stron z art. 9 k.p.a., nie informując skarżącego o konieczności uzupełnienia braków formalnych, co uzasadniało uchylenie decyzji odmownej wydanej przez organ.
Dopuszczenie pojazdu do ruchu drogowego mimo niespełnienia wymagań technicznych, określonych dla jego kategorii, stanowi przesłankę do obligatoryjnego cofnięcia uprawnień diagnostycznych zgodnie z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 Prawa o ruchu drogowym.
Sąd uznał, że organy podatkowe powinny weryfikować faktyczne zamierzenia podatnika w zakresie przypisania składników majątkowych do działalności gospodarczej, nawet jeśli podatnik formalnie deklaruje odmiennie.
Ocena projektu przeprowadzona przez Ministra Zdrowia z naruszeniem zasady równości i transparentności kryteriów konkursu skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ, z uwzględnieniem zachowania konstytucyjnej zasady równego traktowania.