Budowa i rozbudowa obiektu budowlanego, który nie spełnia wymogów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jako trwale związanego z gruntem, wymaga odpowiedniego pozwolenia na budowę. Obiekt taki nie może być uznany za tymczasowy nawet, jeżeli posadowienie nie jest klasyczne, a trwałe związanie z gruntem można osiągnąć poprzez techniczne rozwiązania zapewniające stabilność budowli.

Organy administracyjne są zobowiązane do uwzględniania dopuszczalnych błędów pomiarowych przy ocenie legalności przejazdu pojazdem oraz do rozstrzygania wątpliwości na korzyść strony w postępowaniach dotyczących nakładania kar administracyjnych.

Podmiot wykonujący przewóz drogowy może być pociągnięty do odpowiedzialności administracyjnej za manipulacje tachografem dokonane przez kierowcę, jeżeli nie wykaże, że działania te były wynikiem okoliczności, na które nie miał wpływu i których nie mógł przewidzieć, mimo zachowania wymaganej staranności i przezorności.

Legalizacja samowoli budowlanej w uproszczonym postępowaniu administracyjnym wymaga od wnioskodawcy wykazania się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w odniesieniu do wszystkich nieruchomości objętych rozbudową, niezależnie od wielkości nieuregulowanych fragmentów posadowionych na działkach sąsiednich.

Regulacja intertemporalna z art. 25 ustawy nowelizującej nie odnosi się do uproszczonego postępowania legalizacyjnego, które można wszcząć w stosunku do obiektów nieobjętych decyzją o nakazie rozbiórki wydaną przed 19 września 2020 r., nawet jeśli dotyczących ich spraw wszczęto przed tą datą.