1. Zamieszczone w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ sformułowanie "jeżeli od dnia odprawy celnej nie minęło więcej niż 12 miesięcy" stanowi powtórzenie jednego z warunków przewidzianych w art. 20 prawa celnego, a nie zakreślenie terminu do złożenia wniosku o zwrot cła. 2. Z wnioskiem o zwrot cła strona może wystąpić w każdym czasie, a o skuteczności

Udzielenie rabatu podatnikowi powiązanemu więzami rodzinnymi i nie udzielenie takiej bonifikaty innym podmiotom, nie mającym takiego związku, skutkuje zastosowaniem przepisu art. 17 ust. 1 pkt 3, ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku do towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ według którego określa się wysokość obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych

1. Założenie racjonalnego ustawodawcy nakazuje przyjąć, że jeżeli ten różnicuje wadliwość uchwał organów gminy to czyni to w celu zróżnicowania skutków prawnych dla poszczególnych rodzajów wadliwości. 2. W odróżnieniu od uchwały nieważnej, wywołującej skutki prawne ex tunc, uchwała niezgodna z prawem może być podstawą do wydawania decyzji administracyjnych do czasu stwierdzenia jej niezgodności z prawem

Podatnik oświadczenie o wyborze zwolnienia od podatku VAT-6 złożył na ręce pełnomocnika, który podjął się przekazania go do Urzędu Skarbowego. Faktycznie oświadczenie to nie wpłynęło do Urzędu Skarbowego. Przedstawienie przez pełnomocnika dowodów nadania na Poczcie przesyłek poleconych adresowanych do Urzędu Skarbowego bez wskazania jakie dokumenty przesyłki te zawierały, nie zobowiązywało Urzędu Skarbowego

Naruszenie przez uchwałę rady gminy przepisów proceduralnych będzie skutkowało ich nieważność, jako naruszenie istotne tylko wówczas, gdy na skutek tego naruszenia zapadła uchwała o innej treści niż gdyby naruszenie nie wystąpiło.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ skarżący mógł być zwolniony od tego podatku pod warunkiem złożenia urzędowi skarbowemu stosownego oświadczenia w terminie 60 dni po wejściu w życie ustawy /art. 48 cyt. ustawy/. W związku z tym, iż skarżący nie złożył w terminie oświadczenia o wyborze zwolnienia

1. Opłaty dodatkowe za korzystanie z mienia Skarbu Państwa - naliczone, lecz których płatność została odroczona do dnia 16 kwietnia 1993 r. stanowiły koszty uzyskania przychodu. Począwszy od tej daty kosztu takiego nie stanowią stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania

1. Błędne jest twierdzenie, że nie pobieranie odrębnej ceny za karty do gry, dołączone do gazety, pozbawia je cech losu, gdy w istocie obojętne było, czy owa karta była formalnie bezpłatnym dodatkiem, czy też jej cena ukryta była w podwyższonej cenie gazety. 2. Zasada uznania administracyjnego nie ma zastosowania w sprawie, której przedmiotem jest wyłącznie kwestia interpretacji konkretnych przepisów

Naruszenie obowiązków wynikających z art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa przez organy podatkowe polegające na niedołożeniu starań w wyjaśnieniu faktów i dowodów w sprawie powoduje nieważność decyzji i uchylenie jej przez NSA.

Skoro, przewidziany w art. 86 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /t.j. Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41 ze zm./, obowiązek kierowcy pojazdu silnikowego poddania się badaniom lekarskim sprawności fizycznej i psychicznej uzależniony został od jego uczestnictwa w wypadku drogowym, w którym są zabici lub ranni i od wydania przez organ kontroli ruchu skierowania na te badania,

Ustawy o samorządzie terytorialnym oraz o podatkach i opłatach lokalnych dają radzie gminy prawo do zarządzenia poboru opłat lokalnych, w tym opłaty targowej, w drodze inkasa oraz określenia inkasentów oraz wysokości wynagrodzenia za inkaso. Ustawodawca pozostawił wysokość tego wynagrodzenia do uznania rady gminy. Rada może też uchwałą zmienić ustalone przez siebie wynagrodzenia. Nie jest więc prawdą

Decyzje administracyjne o ustaleniu opłaty adiacenckiej /art. 44 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, skierowane do osób, które nie mają przymiotu strony w rozumieniu art. 28 Kpa w tym postępowaniu /byli właściciele/, są nieważne z mocy art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa.

O zwolnieniu od opłaty skarbowej lub odmowie zwolnienia decyduje przeznaczenie zakupionego gospodarstwa rolnego wyrażające się w sposobie jego użytkowania bezpośrednio po nabyciu, natomiast późniejsza zmiana przeznaczenia nie może skutkować wstecz pozbawienia prawa do zwolnienia od opłaty. Nie jest również warunkiem zwolnienia od opłaty skarbowej użytkowanie gospodarstwa przez nabywcę.

Nie ma podstaw prawnych do nakładania na osoby fizyczne i jednostki organizacyjne obowiązku przechowywania dokumentów potwierdzających wywóz nieczystości na miejskie wysypisko odpadów i okazywanie tych dokumentów funkcjonariuszom straży miejskiej.

Ustawa z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ przewiduje różne sposoby przejęcia mienia Skarbu Państwa do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. W szczególności rozróżnia przejęcie gruntów zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej /art. 14 i art. 15/ od przekazania nieruchomości

Z upływem roku podatkowego /kalendarzowego/ wygasa obowiązek obliczania i poboru zaliczek, zaś postępowanie w sprawie zaniechania ich poboru staje się bezprzedmiotowe. W takiej sytuacji organ podatkowy zobowiązany jest do umorzenia postępowania na podstawie art. 105 par. 1 Kpa.

Artykuł 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ma zastosowanie również do zwrotu prawa użytkowania wieczystego.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji o oddaniu w użytkowanie wieczyste gruntu, wszczętym po przeniesieniu przez użytkownika wieczystego swych praw na inną osobę, stroną postępowania prowadzonego w trybie art. 157 par. 2 Kpa jest ta osoba. Prowadzenie postępowania w tej sytuacji z udziałem użytkownika wieczystego wskazanego w decyzji o oddaniu działki w użytkowanie, a następnie skierowanie

Prawo użytkowania jest niezbywalne, zainteresowana nie mogła przenieść tego prawa na rzecz skarżącej, co oznacza, iż złożone przez nią oświadczenie nie rodzi żadnych skutków prawnych.

Wezwanie podmiotu kontrolowanego do usunięcia uchybień /art. 22 ust. 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, dokonane w wyniku kontroli, jest jedynie aktem postępowania kontrolnego. Dopiero niezastosowanie się do takiego wezwania stanowi przesłankę do wydania w trybie procesowym decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, rozstrzygającej o cofnięciu

W artykule 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ brak jest wymagań, aby dla zwrotu cła przywozowego towar przywieziony z zagranicy zużyty przy wyrobie towaru wywiezionego w obrocie towarowym z zagranicą, miał wejść w skład wyrobu wywożonego. Treść art. 80 ust. 1 Prawa celnego nie uzasadnia dzielenia towarów importowanych, zużytych przy wyrobie towarów

W przepisie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ zostało zastosowane sformułowanie o materiałach "zużytych" a nie "zużywanych" bądź "używanych" przy wyrobie towarów. Świadczy to o tym, że określony materiał aby można było skutecznie żądać zwrotu zapłaconego cła musi ulec unicestwieniu przy produkcji konkretnej jednostki wytworzonego towaru, nie

Były współwłaściciel wywłaszczonej nieruchomości /lub jego następca prawny/ może domagać się w trybie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ zwrotu przypadającego mu udziału we współwłasności tej nieruchomości niezależnie od tego, czy z wnioskiem takim występują również pozostali byli współwłaściciele

Do zobowiązań jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych, z tytułu odpłatności za budynki i inne urządzenia oraz lokale, ustalanych na innej niż przepisy uwłaszczeniowe podstawie prawnej, w tym głównie na podstawie art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm.