1. Decyzja dotycząca wniosku o umorzenie należności podatkowych ma wprawdzie charakter uznaniowy /art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, jednak uznanie wniosku za nie zasługujący na uwzględnienie nie może być dowolne i wymaga uzasadnienia odpowiadającego wymogom art. 107 par. 1 Kpa. 2. Nie można uznać za przekonujące uzasadnienie

Podstawą prawną dla zwolnień celnych towarów sprowadzanych przez spółki z udziałem zagranicznym po dniu 4 lipca 1991 r. jest przepis art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./.

Brak odpowiednio wczesnego działania ze strony organu administracji państwowej nie sprzyja pogłębianiu zaufania obywatela do działań, sprawności i jakości działania urzędu. Art. 9 Kpa znosi bowiem zasadę powszechnej znajomości prawa przez obywateli i nakłada na organy administracji państwowej obowiązek informacji prawnej w toku postępowania.

Niewpisanie przez podatnika kwot dotyczących zakupu niektórych towarów handlowych lub kosztów ubocznych związanych z tymi zakupami - przy jednoczesnym wpisaniu pozostałych danych dotyczących tych zdarzeń gospodarczych - nie stanowi nierzetelności księgi w rozumieniu par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U

Cena zapłacona za towar nie jest elementem składowym pojęcia "stan towaru" w dniu dokonania zgłoszenia celnego w rozumieniu art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ i może po tym dniu ulec zmianie.

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ uzależnia zwrot pobranego cła w wywozie powrotnym od tego, iż jest to ten sam towar, a nie taki sam towar.

Decyzje o przekwaterowaniu sprawców samowoli mieszkaniowej do pomieszczeń zastępczych /art. 65 ust. 4 Prawa lokalowego/ powinny mieć na względzie przede wszystkim uzasadnione interesy małoletnich dzieci, zwłaszcza w sferze zdrowia, których najlepsze zabezpieczenie jest sprawą nadrzędną m.in. organów administracji państwowej /art. 3 Konwencji o Prawach Dziecka - Dz.U. 1991 nr 120 poz. 526/. W trosce

Skoro w postępowaniu dowodowym ustalono, że prowadzone przez podatnika księgi były prowadzone nierzetelnie, to zaistniały przesłanki uzasadniające stwierdzenie utraty prawa do zwolnienia od podatków w rozumieniu par. 7 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo

Definicja "Większość bezwzględna - przy głosowaniu więcej niż połowy głosów - /przynajmniej o jeden głos więcej niż wynosi połowa ogółu głosujących/", powinna być wykorzystywana również przy odnoszeniu jej do "ustawowego składu rady gminy" /art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. Przy bezwzględnej większości nieparzystej liczby ustawowego

1. Inspektora sanitarnego, prowadzącego postępowanie administracyjne w sprawie choroby zawodowej obowiązują wszystkie reguły dotyczące przebiegu postępowania. W szczególności dotyczą go art. 7 i art. 77 par. Kpa. 2. Orzeczenie lekarskie mające być podstawą rozstrzygnięcia szczególnie w sprawach spornych i wątpliwych, musi nosić cechy opinii biegłego w rozumieniu art. 84 par. 1 Kpa, zatem nie może ograniczać

Opinia o służbie zwolnionego funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa /art. 34 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa - Dz.U. nr 30 poz. 180/ w przeciwieństwie do opinii okresowej /art. 23 cyt. ustawy/, wydana jest w formie decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/.

1. Przepisu art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie można interpretować rozszerzająco. Jeżeli zatem przepis ten stwierdza, że przekazanie dochodu na powiększenie kapitału zakładowego jest źródłem opodatkowania, nie można uznać, że także przekazanie dochodu na inne fundusze, czy też kapitały, może być podstawą opodatkowania

1. Decyzja na podstawie art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ o uregulowaniu stanu prawnego nieruchomości może być wydana nawet bez wniosku dotychczasowego posiadacza nieruchomości. 2. Decyzja wydana na podstawie art. 80 ust. 2 powyższej ustawy ma charakter konstytutywny.

1. Podstawą opodatkowania może być tylko wielkość ostateczna; różnice kursowe, jako wielkość płynna, mogą stanowić podstawę opodatkowania po rozliczeniu operacji gospodarczej i rzeczywistym ustaleniu kosztów uzyskania przychodu. 2. Ujemne różnice kursowe w 1991 r. nie mogły być zarachowane w tym roku podatkowym, jeżeli nie zostały jeszcze poniesione po myśli art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia

W przypadku, gdy organ I instancji odmówił uwzględnienia żądania w przedmiocie zaniechania poboru zaliczek, zaś płatnik w czasie trwającego postępowania odwoławczego dokonywał okresowych potrąceń zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych a organ II instancji na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa umorzył postępowanie odwoławcze - strona jest pozbawiona możliwości obrony jej praw, bowiem wykonanie

1. Zawarte w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ sformułowanie nieruchomość (...) podlega zwrotowi" oznacza, że nieruchomość nie wykorzystana na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu nie może od dnia złożenia wniosku o jej zwrot być użyta zarówno przez inwestora, na którego potrzeby została wywłaszczona

Odsetki od należnych podatnikom, a nie zapłaconym w terminie kwot wierzytelności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowiły w 1991 r. podlegające opodatkowaniu przychody w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./.

1. W przypadku, gdy strona domaga się nieprzysługującej jej ulgi, czy wręcz ulgi nie przewidzianej w przepisach prawa, to należy w takich sytuacjach wydać decyzję odmawiającą żądanej ulgi, a nie decyzję umarzającą postępowanie wobec jego bezprzedmiotowości. 2. Do spraw związanych z poborem dywidendy na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych

1. Uchybienie obowiązkowi z par. 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 88 poz. 516 ze zm./ nie jest tożsame z nieprowadzeniem księgi w pełnym zakresie. 2. Jeżeli podatnik w jednej księdze zapisał wszystkie dane, które powinny być zaewidencjonowane w dwóch księgach, to jest to wprawdzie wadliwość,

Podatnik ma prawo zmniejszyć podstawę opodatkowania o wszelkie poniesione /wydatkowane/ koszty, jeżeli wykaże ich związek ze źródłem przychodu, zaś ich poniesienie wpływa na wielkość osiągniętego przychodu. Jako wyjątki od tej zasady ustawodawca wymienił wydatki stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, a nie są kosztami uzyskania przychodu.

Jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, to zaistniał obowiązek zwrotu nieruchomości i dokonania rozliczeń. Dokonanie rozliczeń na zasadzie ekwiwalentności jest wtórne w stosunku do obowiązku zwrotu. Przepis par. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca

1. Przewidziana w art. 19 w zw. z art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ delegacja do określenia przez rady gmin zasad ustalenia i poboru oraz wysokości stawek opłaty targowej nie obejmuje upoważnienia do ustanawiania zasad odpowiedzialności inkasentów i zarządców targowisk za nierozliczenie się z pobranych opłat z organami gminy. 2. Opłata

Zdawanie egzaminu w szkole /i będące wynikiem pomyślnego jego zdania świadectwo czy tytuł/ nie ma charakteru sprawy z zakresu prawa administracyjnego i nie stosuje się do niego przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a Państwowa Komisja Egzaminacyjna nie jest organem uprawnionym do wydawania decyzji administracyjnych /por. art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 i par. 2 Kpa/.