Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie uniemożliwia wywozu uprzednio dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze celnym towaru oznaczonego jedynie co do gatunku lecz odnosi się on do wszystkich towarów pod warunkiem identyfikacji tych towarów w sposób nie budzący wątpliwości.

Określenie przedmiotu sprawy jako "odmowy zaniechania poboru podatku w 1993 r. i w przyszłości" nie znajduje podstaw prawnych. Podatnikowi przysługuje prawo ubiegania się o zaniechanie poboru podatku w każdym roku podatkowym, jeżeli znajdzie się w sytuacji uzasadniającej, jego zdaniem, taki wniosek.

1. Zobowiązanie z tytułu podatku obrotowego od towarów sprowadzonych lub nadesłanych z zagranicy /tzw. "podatek graniczny" lub "importowy"/ powstaje w sposób wskazany w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Decyzja korygująca, wydana w trybie art. 175 par. 1 Kpa nie jest decyzją ustalającą zobowiązanie podatkowe w rozumieniu

1. Zakwestionowanie wiarygodności dokumentów, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, wymaga umotywowania takiej oceny ze strony organu celnego. 2. Gdy towar celny jest przedmiotem umowy barterowej, dla ustalenia jego wartości celnej mają zastosowanie przepisy art. 27-30 w związku z art. 25 ust. 3 Prawa celnego.

Art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ określając obowiązki podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą w zakresie zgłoszenia do odprawy odnosi się do wniosku o wszczęcie postępowania celnego, natomiast zwrot użyty w art. 70 ust. 3 Prawa celnego dotyczy rozbieżności między dokumentami /które ma obowiązek przedstawić organowi celnemu przewoźnik

Korzystanie ze zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego od przychodów z prowadzonej działalności handlowej nie uprawnia do zwolnienia od obowiązku uiszczenia opłaty targowej, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

Warunkiem stosowania przez organ celny konsekwencji z art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ dla ustalenia wartości celnej towaru jest wykazanie braku wiarygodności dokumentów służących do określenia tej wartości.

Termin "do dnia 30 sierpnia 1993 r." ustanowiony w par. 5 ust. 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania należnego podatku od towarów i usług o kwoty podatku obrotowego oraz ewidencji, której prowadzenie zwalnia od obowiązku dokonywania spisu z natury /M.P. Nr 24 poz. 243/ jest normą materialnego prawa podatkowego, której niedotrzymanie skutkuje

Dla prawidłowości dokonania odprawy celnej jak i w konsekwencji wymiaru należności celnych nie mają znaczenia ustalenia zawarte w kontraktach podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą, które powodowałyby naruszenie przepisów Prawa celnego.

1. Zgodnie z przepisem art. 64 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, gminy mogą tworzyć związki międzygminne /komunalne/ w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych. Związek komunalny jest odrębnym podmiotem i zarazem odrębną strukturą organizacyjną, wyposażoną we własne organy. 2. Odmienną, szczególną formą współdziałania międzykomunalnego jest

Podmiot, który zgłosił towar do odprawy celnej wywozowej ostatecznej, a po wywozie towaru domaga się ustalenia tożsamości towaru, ponosi negatywne skutki niemożności ustalenia tożsamości towaru w wyniku braku przeprowadzenia właściwej kontroli celnej w toku odprawy wywozowej spowodowanego złożeniem przez stronę niewłaściwego wniosku o dokonanie odprawy celnej.

Wykazanie braku wiarygodności dokumentów, określonych w art. 50 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ jest obowiązkiem organów celnych i stanowi przesłankę dla prawidłowego stosowania art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo celne, a tym samym daje podstawę prawną dla organów celnych dla określenia wartości celnej towarów w trybie określonym przepisami

Okoliczność, że w dacie odprawy celnej inni importerzy sprowadzali taki sam lub podobny towar na polski obszar celny nie może być samoistną podstawą do kwestionowania wiarygodności dokumentów złożonych przez stronę razem z wnioskiem o dokonanie odprawy celnej /art. 50 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne - Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm. w związku z art. 26 ust. 1 pkt 1 tej ustawy

Na uchwałę sejmiku samorządowego województwa niedopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Przepisy ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie mogą stanowić podstawy do ustalania należności z tytułu rezerwacji miejsc na targowiskach i podjęcie takiej uchwały oznacza przekroczenie przez radę gminy uprawnień wynikających z przepisów tej ustawy.

Zwolnieniu od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ podlega środek przewozowy, o którym mowa w tym przepisie, a nie część składowa tego środka.

Brak w decyzji rozstrzygnięcia co do części przedmiotu sprawy jest równoznaczny z brakiem decyzji. W świetle przepisów art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa skarga na decyzję nie zawierającą rozstrzygnięcia o części przedmiotu sprawy, czyniąca zarzuty co do tej części decyzji, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 204 par. 1 bądź art. 207 par. 6 Kpa.

Jeżeli nieruchomość jest własnością osoby fizycznej na osobie tej ciąży obowiązek podatkowy niezależnie od zawartej umowy najmu części lub całości nieruchomości /art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Organ egzekucyjny, nie będąc uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym, nie jest też uprawniony do oceny, czy zachodzi błąd co do treści czynności prawnej w rozumieniu art. 84 Kc.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ kosztami uzyskania przychodu są również odsetki od zobowiązań, w tym również pożyczek, jeżeli pozostają w związku ze źródłem przychodów. Dotyczy to także odsetek od pożyczek udzielonych osobie prawnej przez jej pracowników.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie uzależnia prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania kwot wydatkowanych na wkład budowlany od jego wpłacenia w pełnej wysokości.

Jeżeli towar dostarczył do miejsca odpraw celnych podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą, to 14-dniowy termin określony w art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ należy liczyć od dnia, w którym towar dostarczono do miejsca odpraw celnych; we wszystkich innych wypadkach termin ten należy liczyć od dnia, w którym podmiot dokonujący obrotu

Przez stan towaru w rozumieniu art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ należy rozumieć jego jakość, formę, postać, ilość oraz inne właściwości odróżniające go od innych towarów. Tak rozumiany stan towaru ma wpływ na wysokość cła, dlatego obowiązkiem organów celnych jest, przy wymierzaniu należności celnych, stan ten jednoznacznie ustalić.