Naczelny Sąd Administracyjny nie może badać prawidłowości przebiegu egzaminów i oceny jego wyników, skoro nie toczyło się w sprawie postępowanie administracyjne i nie została wydana decyzja administracyjna.

W przypadku kiedy skarżący nie jest w stanie uzyskać od pracodawcy zaświadczenia czy świadectwa pracy precyzującego przyczynę wypowiedzenia, nie ma przeszkód, by Urząd Pracy okoliczność tą wyjaśnił zgodnie z art. 7 Kpa. Skarżącej /bezrobotnej/ nie mogą obciążać zaniedbania, czy inne uchybienia przepisom prawa pracy ze strony pracodawcy.

Przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie przewidują zwolnienia od podatku od nieruchomości ustalonego od budynków lub gruntów wchodzących w skład masy upadłościowej upadłego przedsiębiorstwa państwowego. Ogłoszenie stanu upadłości nie przesądza, że budynki lub grunty wchodzące w skład masy upadłościowej upadłego podmiotu gospodarczego

1. Wbrew literalnemu brzmieniu przepisów art. 5 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ katalog spraw tam określonych nie może być traktowany jako zamknięty i fakt nieumieszczenia tam określonej sprawy nie może stanowić wyłącznej

1. Organy samorządu terytorialnego biorą udział w postępowaniu koncesyjnym nie jako strona, ale jako organ współuczestniczący w wydaniu decyzji. Wykonując obowiązek współdziałania organ współdziałający nie staje się stroną ani postępowania prowadzonego przez siebie, ani też nie staje się stroną postępowania zawisłego przed organem właściwym do wydania decyzji w sprawie. 2. Skoro gmina reprezentowana

1. Uchwała Sądu Najwyższego, zawierająca nową ocenę prawa, wyraża jedynie pewien pogląd, który nie wiąże innych sądów ani organów administracji państwowej. 2. Odmienność wykładni budzących wątpliwości przepisów prawa nie może być podstawą żądania stwierdzenia nieważności decyzji, gdyż nie ma cechy rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Stosownie do art. 48 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnicy wykonujący czynności - sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług - przed dniem wejścia jej w życie, którzy wybrali zwolnienie od podatku na podstawie art. 14 ust. 2, obowiązani są złożyć oświadczenie w urzędzie skarbowym w terminie 60 dni po dniu wejścia

Biuro rachunkowe nie może przejąć obowiązku podatkowego podatnika wynikającego z ustawy. Organy podatkowe zasadnie pominęły oświadczenie biura rachunkowego o "przejęciu konsekwencji" związanych z rzekomym niezłożeniem dokumentu "VAT-6".

1. W sprawach indywidualnych stosunków pracy związki zawodowe reprezentują tylko interesy swoich członków. Obrony wobec pracodawcy praw i interesów pracowników nie zrzeszonych związki zawodowe mogą się podjąć tylko na wniosek pracownika /art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - Dz.U. nr 55 poz. 234/. 2. Ochrona obejmująca radnych /art. 25 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o

Organ administracji nie może odmówić wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 157 par. 3 Kpa/, uzasadniając odmowę brakiem podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności. O tym, czy zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, przewidziane w art. 156 par. 1 Kpa, organ może zadecydować dopiero po przeprowadzeniu stosownego postępowania.

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ stanowi, że przywóz towarów z zagranicy podlega cłu z wyjątkami określonymi w przepisach prawa. Przyjmuje ona więc jako zasadę clenie towaru przewożonego przez granicę celną. Od zasady tej istnieją wyjątki ustanowione w przepisach Prawa celnego lub też w innych aktach prawnych. Wolne od cła są jedynie towary przyłączone za

Uzyskana z Rejonowego Urzędu Pracy pożyczka z Funduszu Pracy, w części w jakiej nastąpiło odstąpienie od jej zwrotu, jest dochodem podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Skoro urząd skarbowy w sytuacji opisanej w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wydaje decyzję w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, /ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje po stronie podatnika obowiązku naliczenia

Skoro w momencie orzekania organy administracyjne nie były w posiadaniu niektórych dowodów w postaci dokumentów, chociaż strona mogła i powinna je powołać w postępowaniu przed tymi organami, to trudno jest uzasadnić pogląd, że organy administracyjne naruszyły prawo. Nie oznacza to jednak, że strona z dowodów takich, które przedłożyła dopiero w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, nie

1. Na podstawie przepisów obowiązujących w 1993 r. spółce nie przysługiwał zwrot różnicy pomiędzy podatkiem VAT należnym, a naliczonym od wkładu niepieniężnego /aportu rzeczowego/. 2. Nabycie towarów w formie aportu rzeczowego nie stanowiło kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./

Art. 12 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ nie upoważnia organów administracyjnych ani do zwolnienia, ani do odmawiania zwolnienia. Przepis ten przesądza, które grunty zwolnione są od podatku rolnego. Skoro więc zwolnienie następuje z mocy prawa, żaden organ administracyjny nie ma podstawy prawnej do orzekania w tym zakresie. Jeżeli natomiast dany

Stwierdzona przez Trybunał Konstytucyjny niezgodność par. 20 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat /Dz.U. nr 61 poz. 357 ze zm./ z upoważnieniem zawartym w art. 70 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ skutkuje odmową stosowania tego przepisu do sądowej

Odmowa udzielenia zezwolenia koncesyjnego /art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ stanowi ograniczenie swobody działalności gospodarczej i w państwie prawa może opierać się wyłącznie na powszechnie obowiązujących przepisach ustawowych. Nie może być taką podstawą przepis porządkowy, wydany przez organ administracji bez upoważnienia

W przypadku uiszczenia opłaty skarbowej niezgodnie z właściwością miejscową organu podatkowego, organ podatkowy, który uznaje się za niewłaściwy, winien postąpić zgodnie z zasadami art. 64 i art. 65 Kpa, które mają w tym przypadku odpowiednie zastosowania.

Paragraf 39 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ wymaga wprawdzie, aby towary przywiezione czasowo z zagranicy w celu naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia zostały następnie wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych, jednakże nie zawiera warunku, żeby podmiotem

W wypadku nieuznania podatkowej księgi przychodów i rozchodów za dowód w sprawie, a także w razie wadliwości dowodu księgowego, podatnik może wykazać innymi dowodami, że poniósł określony wydatek. Pozwala na to art. 75 Kpa, w myśl którego dowodem może być wszystko, co nie jest sprzeczne z prawem, a może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy.

Organ koncesyjny, któremu z mocy prawa są przyznane pewne obowiązki, winien dostosować strukturę organizacyjną umożliwiającą ich należyte wykonywanie, nie może bez uzasadnionej podstawy powodować ograniczenia działalności gospodarczej.

1. Normy zawarte w przepisach art. 168 i 169 Kpa ustanawiają domniemanie prawdziwości zeznania podatkowego lub księgi podatkowej. Oznacza to, że stan wynikający z zeznania lub księgi jest dla organu podatkowego wiążący. Możliwość przyjęcia za podstawę rozstrzygnięcia podatkowego innego stanu niż wynikający z zeznania lub księgi zachodzi dopiero wówczas, gdy wskazane wyżej domniemania zostaną obalone