Przepis art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu znowelizowanym od 1 stycznia 1994 r. nie łączy pojęcia "eksportu usług" z podmiotem wywożącym towar za granicę.

1. Wbrew literalnemu brzmieniu przepisów art. 5 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ katalog spraw tam określonych nie może być traktowany jako zamknięty i fakt nieumieszczenia tam określonej sprawy nie może stanowić wyłącznej

Biuro rachunkowe nie może przejąć obowiązku podatkowego podatnika wynikającego z ustawy. Organy podatkowe zasadnie pominęły oświadczenie biura rachunkowego o "przejęciu konsekwencji" związanych z rzekomym niezłożeniem dokumentu "VAT-6".

W rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ pod pojęciem eksportu towaru należy rozumieć jedynie fakt jego bezpośredniego wywozu poza granicę kraju. Nie jest zatem eksportem produkcja podzespołów, które wywiezione zostaną za granicę jako część produktu finalnego. Przedstawioną interpretację przepisu art. 4 pkt

Dopuszczenie zabezpieczenia na majątku podatnika jeszcze przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość podatku wskazuje, że instytucję tę należy traktować ze szczególną ostrożnością. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy podatnik już w toku kontroli podatkowej kwestionuje istnienie po jego stronie obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 48 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnicy wykonujący czynności - sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług - przed dniem wejścia jej w życie, którzy wybrali zwolnienie od podatku na podstawie art. 14 ust. 2, obowiązani są złożyć oświadczenie w urzędzie skarbowym w terminie 60 dni po dniu wejścia

1. Uchwała Sądu Najwyższego, zawierająca nową ocenę prawa, wyraża jedynie pewien pogląd, który nie wiąże innych sądów ani organów administracji państwowej. 2. Odmienność wykładni budzących wątpliwości przepisów prawa nie może być podstawą żądania stwierdzenia nieważności decyzji, gdyż nie ma cechy rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

1. Podatek od spadków i darowizn wymierza się według przepisów obowiązujących w dniu, kiedy decyzja wymiarowa staje się ostateczna. 2. W zakresie podniesionego w skardze zarzutu związanego z nieodliczeniem od podstawy opodatkowania wartości ustanowionej służebności mieszkania, sąd administracyjny mimo istniejących w tym zakresie pewnych wątpliwości podziela stanowisko organów podatkowych, iż w świetle

Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie uniemożliwia wywozu uprzednio dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze celnym towaru oznaczonego jedynie co do gatunku lecz odnosi się on do wszystkich towarów pod warunkiem identyfikacji tych towarów w sposób nie budzący wątpliwości.

Nie jest sprzeczna z prawem decyzja, ustalająca ogólną kwotę zobowiązania podatkowego od umowy darowizny, skierowana równocześnie do obdarowanego i do darczyńcy.

Decyzje wydawane na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ mają charakter konstytutywny /o odróżnieniu od decyzji wydawanych na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 tej ustawy/, co oznacza, że przekazanie mienia następuje z dniem uprawomocnienia się decyzji, a nie z

1. W sprawach indywidualnych stosunków pracy związki zawodowe reprezentują tylko interesy swoich członków. Obrony wobec pracodawcy praw i interesów pracowników nie zrzeszonych związki zawodowe mogą się podjąć tylko na wniosek pracownika /art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - Dz.U. nr 55 poz. 234/. 2. Ochrona obejmująca radnych /art. 25 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o

Organ administracji nie może odmówić wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 157 par. 3 Kpa/, uzasadniając odmowę brakiem podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności. O tym, czy zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, przewidziane w art. 156 par. 1 Kpa, organ może zadecydować dopiero po przeprowadzeniu stosownego postępowania.

Art. 31 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./ daje podstawę sądowi administracyjnemu do stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej, która wydana została na podstawie przepisu prawnego, co do którego Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej o ile Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

Fakt i motywy zapłacenia za towar przedstawiony do odprawy celnej są obojętne dla wymiaru cła; ustalenie po odprawie celnej innego stanu towaru niż stan będący podstawą wymiaru cła pozwala na korektę cła.

1. Ustalenia w oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169; zm. Dz.U. 1982 nr 11 poz. 80/ w związku z art. 5 pkt 10 ustawy kompetencyjnej z dnia 17 maja 1990 r. /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ obszaru nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty gruntowej, wykazu uprawnionych do udziału we wspólnocie, wykazu obszarów

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ stanowi, że przywóz towarów z zagranicy podlega cłu z wyjątkami określonymi w przepisach prawa. Przyjmuje ona więc jako zasadę clenie towaru przewożonego przez granicę celną. Od zasady tej istnieją wyjątki ustanowione w przepisach Prawa celnego lub też w innych aktach prawnych. Wolne od cła są jedynie towary przyłączone za

Przepis art. 11 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego /Dz.U. nr 7 poz. 44 ze zm./ i art. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 czerwca 1920 r. w przedmiocie wykonania ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego /Dz.U. nr 52 poz. 320 ze zm./ należy rozumieć w ten sposób, iż w razie nabycia przez obywatela polskiego obywatelstwa obcego

Gdy przedmiotem głosowania jest wybór jednego spośród kilku rozwiązań, wówczas przez zwykłą większość należy rozumieć taką liczbę głosów optujących za jednym z nich, która jest większa od liczby głosów przypadających osobno na każdą jego alternatywę.

Dekret z dnia 5 października 1955 r. o odpowiedzialności materialnej żołnierzy za szkody wyrządzone jednostce wojskowej /Dz.U. nr 40 poz. 247/ oparty jest na zasadzie winy żołnierza. Brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że wypłacenie odprawy emerytalnej /zgodnie z przepisami prawa/ w związku ze zwolnieniem ze służby mogłoby - nawet w przyszłości - być traktowane jako "zawinione wyrządzenie

Prowadzenie przez adwokata działalności gospodarczej na podstawie art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ stanowi sytuację, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ w brzmieniu: "Adwokat może wykonywać zawód także w obsłudze prawnej na zasadach określonych w odrębnych przepisach

Uzyskana z Rejonowego Urzędu Pracy pożyczka z Funduszu Pracy, w części w jakiej nastąpiło odstąpienie od jej zwrotu, jest dochodem podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Wniosek o zaliczenie dodatniej różnicy między podatkiem naliczonym a podatkiem należnym na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych nie jest dopuszczalny.

Skoro urząd skarbowy w sytuacji opisanej w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wydaje decyzję w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, /ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje po stronie podatnika obowiązku naliczenia