1. Zasada stosowania przepisów łagodniejszych dotyczy wyłącznie postępowania karnego /art. 2 par. 1 Kk/. W prawie podatkowym obowiązuje natomiast zasada stosowania tych przepisów prawa materialnego, które obowiązywały w dacie powstania obowiązku podatkowego. 2. Jeżeli organ administracyjny stwierdzi, że w sprawie nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach

1. Żaden przepis prawa nie zakazuje stwierdzenia przez organ administracyjny nieważności decyzji, na którą wniesiono skargę do sądu administracyjnego. Po przekazaniu zgodnie z art. 200 par. 2 zdanie drugie Kpa takiej skargi Naczelny Sąd Administracyjny umorzyłby postępowanie sądowe po ustaleniu, że zaskarżona decyzja przestała istnieć na skutek stwierdzenia jej nieważności /art. 355 par. 1 Kpc w związku

Artykuł 14 ust. 2 i 3 oraz art. 15 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie pozwalają postawić tezy, że odpowiedzialność płatnika wchodzi w grę w dalszej kolejności. Jeżeli organ podatkowy skierował decyzję podatkową do płatnika, płatnik nie może uniknąć odpowiedzialności tylko z tego powodu, że nie wymierzono podatku podatnikowi.

Uchylenie wobec podatnika ujemnych skutków, przewidzianych m.in. w art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/, możliwe jest w trybie art. 155 Kpa oraz na podstawie art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./; /zob. pismo Ministra Finansów z dnia 16 lutego

1. Ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ przyznaje w uznaniu szczególnych zasług osób, które walczyły o suwerenność ojczyzny określone uprawnienia pracownicze, emerytalne, ulgi taryfowe i zniżki, jednakże nie ma wśród nich zwolnień podatkowych. 2. Zaniechanie ustalania i poboru

1. Zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej /art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ powinien zgłosić podmiot, który ją dotychczas prowadził i jej zaprzestał. 2. Zgłoszenie organowi ewidencyjnemu rezygnacji z prowadzenia działalności gospodarczej przez jednego ze wspólników spółki cywilnej nie wystarcza do uznania, że

1. Obowiązujący system prawny nie przewiduje możliwości, aby wykonujący ustawy minister upoważniał do wydawania aktów prawnych o charakterze normatywnym podległych mu pracowników niższej rangi. 2. "Decyzji" nr GN-Z-12/91 z dnia 15 maja 1991 r. w sprawie ustalenia marż handlowych w obrocie importowanymi środkami farmaceutycznymi /nie publ./, wydanej "z upoważnienia Ministra Finansów", nie można uznać

1. Jeżeli nieruchomość zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu, z naruszeniem art. 47 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /T.J. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ oddana została osobie prawnej lub fizycznej w użytkowanie wieczyste, to nadal kwestią otwartą jest jej zwrot. Tego rodzaju czynność godzi w uprawnienia byłego właściciela zaś

Do biegu terminu nie wlicza się dnia, w którym nastąpiło zdarzenie stanowiące początek terminu /art. 57 par. 1 Kpa/.

l. Nie może spowodować natychmiastowego rozwiązania spółki cywilnej jednostronne oświadczenie jednego ze wspólników, jeżeli drugi /lub pozostali/ na to się nie zgadza, zwłaszcza gdy oświadczenie to zostało skierowane nie do wspólnika, ale do organu ewidencyjnego. 2. Jeśli organ ewidencyjny wszczął postępowanie w sprawie wykreślenia spółki cywilnej z ewidencji działalności gospodarczej na podstawie

Wdowy lub wdowcy po kombatantach i innych osobach mogą wnosić własne wnioski o wszczęcie postępowania jedynie w sytuacji, gdy śmierć ich małżonków nastąpiła po dniu 1 stycznia 1991 r., jako dacie wejścia w życie ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./.

Z wykładni celowościowej art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wyciągnąć należy wniosek, że zakaz działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej w istocie skierowany jest do gminy. Gmina nie może prowadzić zakazanej działalności nie tylko w ramach własnej osobowości prawnej /jednostki i zakłady

Art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ jest sformułowany jednoznacznie. Jego interpretacja prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania odliczeń podatku jest przedstawienie przez podatnika dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Dokument zaś to przedmiot stwierdzający określone okoliczności, fakty, stany /np. umowa,

1. Decyzja zarządu gminy o wyrażeniu zgody na przebudowę budynku stanowiącego własność gminy, w którym sprzedano część lokali /art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, w sytuacji gdy przebudowa ta polegała wyłącznie na powiększeniu powierzchni istniejących lokali jest na podstawie art. 156 par. 1 pkt

Pozostawiając odwołanie bez rozpoznania na podstawie art. 64 par. 2 Kpa w związku z art. 140 Kpa organ odwoławczy winien wydać postanowienie. Na postanowienie organu odwoławczego służy skarga do sądu administracyjnego.

1. Do używania przez ustawodawcę podatkowego zwrotów "ustala podatek" oraz "określa podatek" nie należy jednak - wbrew temu, co częstokroć się twierdzi w literaturze - przywiązywać dużej wagi. Należy w każdym przypadku badać sposób powstawania zobowiązania podatkowego. 2. Zobowiązanie w podatku od towarów i usług powstaje z mocy prawa. Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r

Właściciel gospodarstwa rolnego o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych - nie może mieć statusu bezrobotnego.

Aby na podstawie par. 23 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551/ nastąpiło wyłączenie podatnika z opodatkowania w formie karty podatkowej, czy to ze względu na nierzetelne prowadzenie książki ewidencji zatrudnienia, czy też ze względu na jej nieprowadzenie, musi łącznie wystąpić druga przesłanka podana w rozporządzeniu

Ustalenie "samodzielności bilansowej", o której mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ wymaga oceny zarówno przepisów organizacyjnych podatnika, jak i rzeczywistego stanu zachodzącego w sposobie rozliczeń oddziału.

Z przepisu art. 16 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ nie wynika, aby osoba, która w ramach jednostki organizacyjnej zobowiązana była do wyznaczenia osoby, do której obowiązków należeć będzie obliczanie, pobieranie i terminowe wypłacanie kwot podatków - odpowiada jako płatnik podatku w sytuacji, gdy obowiązku takiego nie wykona.

Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może dokumentować koszty z tytułu używania samochodu prywatnego dla celów związanych z działalnością gospodarczą wyłącznie w formie dowodów wewnętrznych lub miesięcznych zestawień kosztów.

Gospodarka związków komunalnych, o których mowa w art. 64 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, wymaga uchwalania budżetów - odpowiednio do wymogów ustanowionych wobec gmin.