W sprawach indywidualnych osób trzecich z zakresu administracji publicznej, rozpatrywanych przez rządowe organy administracji ogólnej, gminie nie przysługuje przymiot strony w rozumieniu art. 28 Kpa, chyba że zakres rozstrzygnięcia obejmuje sferę interesu prawnego gminy.

1. Celem postępowania zabezpieczającego jest zapewnienie warunków niezbędnych do skutecznego prowadzenia egzekucji. Wszczynane jest wówczas, gdy zachodzi obawa, że zobowiązany utrudni lub udaremni w przyszłości egzekucję. Zgodnie z art. 155 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/, zabezpieczenie może być dokonane również przed ustaleniem

Rozstrzygające znaczenie - dla nabycia przez państwową osobę prawną użytkowania wieczystego gruntów i własności budynków na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464/ - ma okoliczność, czy wymieniona osoba prawna posiadała przedmiotową nieruchomość w "zarządzie" w dniu 5 grudnia 1990 r. Termin

1. Wykonywanie czynności przez agentów ubezpieczeniowych nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/. 2. Czynności agentów ubezpieczeniowych nie wymagają zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej na podstawie art. 8 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej. 3. Punkt 2.5

Niewymeldowanie się nie stanowi trzeciej, samodzielnej przesłanki dotyczącej art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, a jedynie istotną cechę charakteryzującą sposób opuszczenia miejsca pobytu stałego, bez której prowadzenie postępowania w przedmiocie wymeldowania byłoby bezpodstawne.

Nowela z dnia 25 października 1991 r. do ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 113 poz. 491/, która weszła w życie 9 grudnia 1991 r., wprowadziła dwuetapowość postępowania zarówno dla orzekania o konieczności sprawowania przez żołnierza bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, jak i przyznania mu statusu jedynego żywiciela

1. Samodzielność gminy w zakresie należących do niej zadań własnych, według art. 44 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - ustawa z dnia 22 lipca 1952 r. - Dz.U. 1976 nr 7 poz. 36 ze zm./ i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, podlega ograniczeniu jedynie na mocy przepisów ustaw. Organy gminy nie mogą podejmować czynności, które

Kompetencje w zakresie ustalania godzin otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych dla ludności nie należą obecnie do rad miast lub gmin, lecz do burmistrzów /prezydentów/ miast lub wójtów gmin.

Nieważna jest uchwała rady gminy podjęta na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ zakazująca używania hydrantów przeciwpożarowych do innych celów niż są one przeznaczone ponieważ jej celem nie jest ochrona życia lub zdrowia obywateli ani zapewnienie porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego.

1. Skoro skarżąca spółka nie była podmiotem dokonującym obrotu towarowego z zagranicą, to tym samym należy uznać, że nie była uprawniona do domagania się zwolnień od cła /art. 30 ust. 1 Prawa celnego/. 2. Pogląd, że różnica czasowa występująca pomiędzy rejestracją spółki a datą odprawy celnej nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia skargi, nie jest możliwy do przyjęcia.

1. Uchwała rady gminy, która swoją kompetencję prawotwórczą uzyskaną na podstawie konkretnego upoważnienia ustawowego przekazuje innej jednostce organizacyjnej, jest sprzeczna z prawem w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a takiej sprzeczności nie sposób traktować jako nieistotnego naruszenia prawa. 2. Uchwała rady gminy

W przypadku powierzenia - na podstawie art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ - poboru opłaty targowej inkasentom /osobom fizycznym/, warunkiem obciążenia ich obowiązkiem inkasa jest zawarcie z nimi umowy o pracę, umowy zlecenia bądź mianowania. Również w razie powierzenia poboru opłaty targowej osobie prawnej, zarządzającej targowiskiem

Czy przepis art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457; zm. Dz.U. 1992 nr 21 poz. 84/ pomijając warunek przyznania zasiłku dla bezrobotnych przewidziany poprzednio w art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446; zm. Dz.U. 1990 nr 9 poz. 57 i nr 56 poz. 323 i Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24 i nr 46 poz

1. W celu zachowania praw nabytych, ustawodawca w art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253/ postanowił, że spółki utworzone na podstawie uchylonej ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ korzystają ze zwolnień od cła w zakresie przedmiotu działalności

1. Dla usunięcia rozbieżności w określeniu właścicieli działki w operacie ewidencji gruntów i w księdze wieczystej, należy wykorzystać właściwy tryb postępowania. Wobec tego, iż za wpisem w księdze wieczystej przemawia stosownie do przepisu art. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece /Dz.U. nr 19 poz. 147 ze zm./, domniemanie, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane

1. Rady gmin stanowiące przepisy gminne zgodnie z art. 40 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym winny treść swoich regulacji dostosowywać ściśle do zakresu przyznanego im upoważnienia i przysługujących im kompetencji, wynikających z ich zadań, a w razie wątpliwości co do zakresu tego upoważnienia wyjaśnić te wątpliwości przez zastosowanie wykładni zawężającej. 2. Przepis art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy

Ograniczenie działalności leśnej, w związku z wykorzystaniem terenów poligonu przez Wojsko Polskie, nie oznacza całkowitego ich wyłączenia z działalności leśnej, a tym samym nie uchyla zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

W sytuacji gdy znany jest właściciel nieruchomości obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży w pierwszej kolejności na nim, a nie na posiadaczu nieruchomości, choćby posiadanie było samoistne.

1. Skarga, o której mowa w art. 101 ustawy samorządowej, wniesiona do sądu administracyjnego z pominięciem warunku uprzedniego "bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia" jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 204 par. 1 Kpa w związku z art. 216a par. 1 Kpa i art. 101 ust. 1 i 3 ustawy samorządowej. 2. Wezwanie będzie "bezskuteczne", gdy organ gminy, który podjął kwestionowaną

"Korzystanie z praw radnego" nie obejmuje uprawnienia do zaskarżenia uchwały rady gminy /art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, ciąży nie tylko na właścicielach, ale i samoistnych posiadaczach. Do wymiaru podatku od nieruchomości nie jest zatem niezbędne zakończenie postępowania sądowego przesądzającego sprawy własnościowe. Ustalenie zobowiązania podatkowego w stosunku do osoby, która faktycznie rzeczą włada jak właściciel jest zgodne z art. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych

Organ administracji ma podstawę do uznania w oparciu o art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ oraz par. 6 ust. 2 w związku z par. 30 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1989 r. w sprawie udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej oraz uznawania poborowych i żołnierzy za jedynych żywicieli