Orzeczenia
Ani sąd administracyjny, ani organ administracji nie są związane oceną prawną /art. 209 Kpa/, jeżeli zaszła zmiana okoliczności faktycznych, przy których sąd poprzednio wyraził tę ocenę prawną.
Uchwała okręgowej rady adwokackiej w przedmiocie wyrażenia zgody na przeniesienie przez adwokata siedziby do okręgu innej izby ma charakter decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 w zw. z par. 2 pkt 2 Kpa.
W sytuacji, gdy obaj rolnicy korzystają już z prawa pierwokupu jako współwłaściciele spornej nieruchomości "dodatkowe" prawo pierwokupu przysługujące jednemu z nich na podstawie art. 695 par. 2 Kc - nie może być uznane za okoliczność przesądzającą o wydaniu na jego korzyść decyzji, lecz jedynie za jedną z okoliczności przemawiających za wydaniem takiej decyzji, którą to okoliczność organy administracji
Błędy popełnione przy wymiarze podatku bądź też przy rozstrzyganiu zagadnień wstępnych, istotnych dla przyszłego wymiaru /ustalenie kwoty wynagrodzeń wolnych od podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń/ mogą być korygowane w przewidzianym dla tamtych rozstrzygnięć postępowaniu administracyjnym.
Dopóki właściwy sąd nie orzeknie rozwiązania związku małżeńskiego przez rozwód, warunek wspólnego gospodarstwa domowego wymieniony w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, należy interpretować w kontekście art. 23 i art. 27 Krio niezależnie od tego, czy w czasie orzekania o przydziale lokalu małżonkowie zamieszkiwali razem, czy oddzielnie
Jeśli rozstrzygnięcie sprawy polega na dokonaniu przez organ administracji w ramach uznania wyboru jednego spośród kilku kandydatów na nabywców tych samych gruntów, to kontrola legalności takiej decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny polega na zbadaniu, czy uznanie to nie ma charakteru dowolności i czy dokonany wybór nie narusza interesu społecznego - ogólnogospodarczego - art. 7 Kpa.
Dopiero wyczerpanie wszystkich ujawnionych w toku postępowania możliwości dowodowych, dotyczących istotnych okoliczności faktycznych, umożliwia spełnienie wymogu rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz dokonania wszechstronnej oceny tego materiału zgodnie z wymogami art. 80 Kpa, w tym oceny, czy występujące w tym materiale rozbieżności podważają wiarygodność dowodów wskazanych przez stronę.
Użyte w art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ sformułowanie dotyczące budynków i budowli służących wypoczynkowi oznacza wypoczynek zbiorowy nieograniczonej liczby osób i kwalifikuje te obiekty do kategorii obiektów użyteczności publicznej, a nie odnosi się do indywidualnych domów letniskowych.
Wyraz "przetwórstwo", użyty w art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/, obejmuje nie tylko przerób metali w czystej postaci, lecz także odzysk metali szlachetnych z odpadów jubilerskich.
Nie jest nadpłatą w rozumieniu art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, uzasadniającą jej oprocentowanie, kwota zwracana podatnikowi w związku z zaniechaniem przez Ministra Finansów poboru podatku - w drodze wydania stosownego aktu normatywnego - na podstawie art. 8 ust. 1 tejże ustawy.
1. Wolny lokal mieszkalny w budynku wielomieszkaniowym stanowiącym własność Państwa może być sprzedany osobie fizycznej tylko wówczas, gdy zostanie objęty wykazem, o którym mowa w par. 20 i 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych
1. W świetle art. 53 ust. 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze - /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ za szkodę górniczą nie mogą zostać uznane zarówno dalsze - pośrednie następstwa robót górniczych, jak i pozostający wprawdzie w związku przyczynowym z robotami górniczymi uszczerbek majątkowy, nie polegający jednakże na szkodzie w nieruchomości oraz w urządzeniach, o których mowa w tym przepisie.
Decyzja wydana na podstawie art. 155 Kpa wzrusza decyzję ostateczną, która zakończyła daną sprawę. Po uchyleniu taką korygującą decyzją innej ostatecznej decyzji lub zmieniając ją, organ dokonujący weryfikacji, ma obowiązek stosować przepisy normujące załatwienie sprawy co do jej istoty obowiązujące w dniu tej weryfikacji, chyba że przepisy szczególne stanowią odmiennie.
1. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ brak jest rozwiązań prawnych, pozwalających na rozstrzygnięcie w trybie administracyjnym o sposobie wykonania zobowiązań, wynikających z umów cywilnych, dotyczących kosztów budowy, modernizacji i utrzymania dróg publicznych. Podjęte w takim zakresie decyzje administracyjne dotknięte są wadą nieważności, jako wydane
1. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego powszechnie przyjęte jest, że wybór metody szacowania mieści się w zakresie działania organu podatkowego. 2. Skoro organ podatkowy wybierze określoną metodę, to kontroli sądowej podlegać będzie nie wybór metody jako takiej, lecz to, czy zastosowane w tej metodzie dane znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym i czy wniosek końcowy, w postaci
Skoro od 1 stycznia 1988 r. ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie przewiduje wydawania decyzji administracyjnych w sprawach mieszkań zakładowych, przeto decyzje w tych sprawach wydane po dniu 31 grudnia 1987 r. wydane zostały bez podstawy prawnej, co uzasadnia stwierdzenie ich nieważności przez Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par
Kryterium uznania skargi w całości za słuszną jest bezwzględnym warunkiem wydania decyzji w trybie art. 200 par. 2 Kpa.
1. Tylko wtedy, gdy wydanie decyzji jest obligatoryjną konsekwencją zakończenia postępowania administracyjnego, sąd administracyjny jest władny na mocy art. 216 par. 4 Kpa zobowiązać organ administracji państwowej do wydania decyzji w określonym terminie. 2. Sąd administracyjny nie może na zasadzie art. 216 Kpa zobowiązać organu do wydania decyzji w trybie art. 200 par. 2 Kpa.
Zgodnie z art. 12 i 13 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1988 nr 4 poz. 37/ przy ustalaniu dochodu, jako podstawy opodatkowania w tym podatku koszty uzyskania przychodów, poza przewidzianym w tym przepisie wyjątkiem, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Nie rozważenie, przez Ministra Sprawiedliwości, treści obowiązującego planu rozmieszczenia aplikantów adwokackich i przyjęcie, jako przesłanki dla uwzględnienia wniosku zainteresowanego w sprawie wpisu na listę aplikantów, wyłącznie zapotrzebowania na pomoc prawną ludności, stanowi naruszenie przepisów art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa.
W świetle art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/, brak jest podstaw prawnych do wydania decyzji administracyjnej w sprawie zatwierdzenia programów działania przedsiębiorstw koncesjonowanych.
Wnioski dowodowe mogą być uwzględniane w postępowaniu administracyjnym tylko w takiej sytuacji, gdy w tym postępowaniu można dokonać jeszcze ustaleń wyjaśniających co do okoliczności mających znaczenie w sprawie.
1. Wydanie decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe na podstawie wyników przeprowadzonej kontroli, ale przed upływem terminu do zgłoszenia wyjaśnień lub zastrzeżeń do protokołu kontroli /art. 167 par. 6 Kpa/, utrudnia lub wręcz uniemożliwia obronę interesów strony w postępowaniu przed organem I instancji. 2. Uchybienie takie nie ma jednak istotnego wpływu na wynik sprawy, jeżeli przeprowadzone zostało