Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydał wójt tej gminy; w konsekwencji ani gmina, ani żaden z jej organów nie są uprawnione do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego /kolegium odwoławczego lub wojewody/.

Na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia /art. 113 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie określa terminu, w którym właściwy organ administracji państwowej winien ustalić obowiązek zdjęcia próchniczej warstwy gleby i dostarczenia jej na określone miejsce. Przepis ten nie stanowi zatem przeszkody do tego, by decyzja ta wydana została dopiero po orzeczeniu wyłączenia gruntów

1. Polecenie służbowe organu odwoławczego jest w zasadzie wiążące dla organu I instancji, gdyż organ ten uprawniony jest jedynie do przedstawienia swoich zastrzeżeń organowi II instancji na zasadach określonych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ i ewentualnego zawiadomienia organu nadrzędnego nad organem odwoławczym. 2

1. Obowiązek sprawowania opieki nad członkiem rodziny ma ze swej istoty charakter obowiązku alimentacyjnego, a zakres tego obowiązku według art. 129 par. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie obciąża krewnych w tym samym stopniu solidarnie, lecz w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowych i majątkowych. 2. W myśl par. 15 ust. 1

Organy skarbowe nie mają podstaw do obciążenia spółdzielni mleczarskiej na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195/ kwotą nienależną w wysokości pełnej ceny sprzedanych przez nią artykułów mleczarskich zakwalifikowanych do środków spożywczych o niewłaściwej jakości zdrowotnej w rozumieniu par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 kwietnia

1. Zgodnie z art. 216 par. 1 i 2 Kpa do Naczelnego Sądu Administracyjnego można wnieść skargę na bezczynność organu administracji państwowej, a także do innego organu powołanego do załatwienia spraw indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli: 1) organ ten nie wydał w określonej sprawie decyzji w ustalonym terminie, a nadto 2) strona wyczerpała możliwość złożenia zażalenia

1. W przypadku wniesienia przez osobę bliską najemcy opuszczającego lokal podania o przydzielenie jej tego lokalu na podstawie art. 47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, organ właściwy do rozpatrzenia owego wniosku nie może zwlekać z wydaniem decyzji tylko z powodu braku odpowiedniego lokalu lub pomieszczenia zastępczego umożliwiającego przekwaterowanie

1. Decyzja organu odwoławczego, powołująca wprawdzie art. 138 par. 2 Kpa jako swoją podstawę prawną, ale uchylająca decyzję organu pierwszej instancji o wyborze kandydata na nabywcę nieruchomości rolnej i przekazująca sprawę organowi I instancji z zaleceniem zbycia nieruchomości w drodze przetargu, nie jest decyzją kasacyjną w rozumieniu tego przepisu kodeksu i podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu

Skoro skarżący, za uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pieniądze kupił lokal stanowiący odrębną nieruchomość i to w okresie dłuższym niż rok /licząc od daty sprzedaży/, to nie zostały spełnione przesłanki określone w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339 ze zm./ i nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Organ administracji państwowej orzekający w trybie art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53/ o przeniesieniu własności działki na rzecz właściciela budynków, które stanowiły odrębny od gruntu przedmiot własności, nie może wyłączyć z zakresu tego przeniesienia

Zawarcie umowy kupna sprzedaży samochodu pomiędzy Przedsiębiorstwem "Polmozbyt" a właścicielem rachunku przedpłat następuje dopiero wówczas, gdy właściciel tego rachunku zaakceptuje cenę zaproponowaną w zawiadomieniu o terminie odbioru samochodu, co wyraża się w praktyce w zadysponowaniu przelania tej kwoty na rachunek "Polmozbytu".

1. Umowa przeniesienia uprawnienia do rachunku bankowego upoważniającego do nabycia samochodu /przedpłaty/, nawet zawarta po otrzymaniu przez dotychczasowego właściciela rachunku zawiadomienia o terminie odbioru samochodu i jego cenie, stanowi umowę przeniesienia wierzytelności /art. 509 Kc/ - cesji uprawnienia do określonego rachunku bankowego; wartość rynkowa takiego przedmiotu czynności cywilnoprawnej

Przepisy ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 i z 1990 nr 9 poz. 57/ nie przewidują możliwości rewaloryzowania ostatnio pobieranego wynagrodzenia za pracę dla ustalenia wysokości zasiłku dla bezrobotnych na zasadzie art. 15 ust. 2 tej ustawy.

Księga podatkowa stanowi dowód w postępowaniu podatkowym tylko wówczas, gdy jest prowadzona rzetelnie i zgodnie z ustalonymi wymaganiami. Gdy nastąpi zakwestionowanie ksiąg podatkowych, to wówczas brakuje danych do ustalenia podstawy opodatkowania i wtedy stosuje się przepis ustawy o zobowiązaniach podatkowych, który upoważnia organ podatkowy do obliczenia podatku w drodze szacunku. Za prawidłowy może

Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzję wydaje wójt tej gminy; ani gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnieni do zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego /art. 197 Kpa/.

Droga uzyskania mieszkania w trybie określonym w art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ ma charakter wyjątkowy, a to oznacza niedopuszczalność rozszerzającego interpretowania owego przepisu i zastosowania w nim przywileju także względem osób nie objętych zakresem podmiotowym normy prawnej. Wykorzystywanie omawianego rozwiązania wobec osób

1. Zasady sprzedaży samochodów osobowych, ustalone uchwałą nr 3 Rady Ministrów z 23 stycznia 1989 r. w sprawie sprzedaży samochodów osobowych w latach 1989-1992 /M.P. nr 1 poz. 3 ze zm./ nie wykluczają dopuszczalności odsprzedaży przez państwowe jednostki organizacyjne samochodów osobowych pracownikom tych jednostek, jeżeli możliwość taka ustanowiona została decyzją organu centralnego na rzecz ogólnie

Nawet gdy najemca mieszkania zakładowego nie został pozbawiony tytułu prawnego do jego zajmowania, mieszkająca z nim nadal jego była żona nie dysponuje tytułem /uprawnieniem/ do zajmowania tego mieszkania, a jej obecny mąż nie może powoływać się na "uprawnienie pochodne" do przebywania w lokalu.

O ile przepisy art. 4 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 21 poz. 124/ różnicują sposób przekształcenia dotychczasowych przydziałów mieszkań funkcyjnych, o tyle przepis art. 6 ust. 2 wymienionej ustawy jednolicie reguluje sposób postępowania w niezakończonych ostatecznie sprawach dotyczących uprawnień do korzystania z mieszkań funkcyjnych. Takie postępowanie administracyjne

1. Interes prawny w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ może być naruszony także uchwałą organu gminy, która negatywnie wpływa na status skarżącego jako mieszkańca gminy. Musi on jednak wykazać, w jaki sposób doszło do naruszenia jego interesu prawnego lub uprawnienia. 2. Zaskarżeniu do sądu administracyjnego na zasadzie

1. Gdy rada gminy podjęła na sesji uchwałę upoważniającą przewodniczącego rady do złożenia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzoru, a wniesienie skargi nastąpiło z zachowaniem ustawowego terminu, nie zachodzą formalne przeszkody do rozpoznania skargi. 2. "Istotne" naruszenie prawa, powodujące nieważność uchwały organu gminy /art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym