1. Przepis art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ przewidujący - przy obliczaniu należnej najemcy powierzchni mieszkalnej - uwzględnienie dodatkowej normy dla m.in. osoby sprawującej opiekę nad nieporadną osobą starszą, dotyczy tylko osoby sprawującej opiekę, a nie jej rodziny. 2. W rozumieniu art. 8 prawa lokalowego pasierb najemcy lokalu mieszkalnego

1. Organ administracji państwowej, uprawniony do wydania decyzji stwierdzającej zgodność zamierzonego podziału gospodarstwa rolnego z obowiązującymi przepisami o podziale gospodarstw rolnych /par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych

Organ administracji II stopnia, stwierdzający nieważność decyzji organu I stopnia na podstawie art. 156 Kpa, działa jako organ nadzoru, a nie jako organ odwoławczy, co skutkuje, że od takiej decyzji stwierdzającej nieważność przysługuje odwołanie w postępowaniu instancyjnym, a nie skarga do NSA.

1. W sprawie o zamianę lokalu mieszkalnego z urzędu /art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 14 poz. 84/, w wyniku której nastąpiłaby poprawa warunków mieszkalnych strony w granicach przysługujących jej norm zaludnienia, organ administracji państwowej nie mógł powoływać się na przepis par. 10 ust. 1 uchwały nr 280 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1971 r. w sprawie zasad

Pierwszeństwo w nabyciu gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi, przysługujące dzierżawcy tych gruntów na mocy par. 12 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/, dotyczy osób, które są dzierżawcami nieruchomości rolnej, należącej do Państwowego Funduszu Ziemi, w dniu ich powiadomienia

1. Wniosek o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji, skierowany przez stronę do właściwego organu administracji państwowej, powinien być załatwiony przez ten organ decyzją. 2. Postępowanie administracyjne prowadzone w trybie nadzoru /art. 157 Kpa/, jak i trybie wznowienia postępowania /art. 145 Kpa/, są tylko innymi fazami postępowania administracyjnego prowadzonego uprzednio w tej samej sprawie

Nie jest decyzją administracyjną odmowa organu administracji państwowej zawarcia umowy dzierżawy gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, mimo że zasady wydzierżawiania tych gruntów zostały uregulowane zarządzeniem nr 113 Ministra Rolnictwa z dnia 19 sierpnia 1971 r. w sprawie wydzierżawiania i wynajmowania nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi /Dz.Urz. MR nr 10 poz. 72/.

Decyzja terenowego organu administracji państwowej, stwierdzająca nieważność zameldowania, jest decyzją organu I instancji, a zatem nie może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego bez wyczerpania toku instancji stosownie do treści art. 198 Kpa.

1. Organ administracji państwowej, prowadzący postępowanie wywłaszczeniowe na wniosek państwowej jednostki organizacyjnej, obowiązany jest wyjaśnić, czy zachodzą przesłanki uzasadniające wywłaszczenie, a w szczególności - czy niezbędność realizacji inwestycji przez wnioskodawcę jest potwierdzona zamieszczeniem zadania inwestycyjnego w zatwierdzonym planie gospodarczym, a decyzja zatwierdzająca plan

1. Użycie przez prawodawcę określeń prawnie niezdefiniowanych /tzw. wyrażeń nieostrych/ zobowiązuje organ sprawujący kontrolę legalności decyzji wydanych na podstawie przepisów używających takich określeń - do rozważenia, czy dokonana przez organ administracji państwowej ocena okoliczności sprawy nie nosi cech dowolności lub nie przekroczyła dopuszczalnej granicy swobody interpretacji tych określeń

Treść par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4; zm. Dz.U. 1980 nr 28 poz. 127/ nie może być interpretowana zwężająco i ograniczana do osoby ubiegającej się o zezwolenie na pobyt stały. Względy społeczne lub życiowe, o których mówi ten przepis, mogą

1. Decyzja odmawiająca przyznania uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej osobie spełniającej warunki określone przez art. 6 ust. 1 może być wydana tylko wówczas, gdy zachodzą okoliczności wskazane taksatywnie w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. nr 27 poz. 158

Realizacja obiektu budowlanego naruszającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki, w stopniu wskazującym na możliwość niedopuszczalnego pogorszenia warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia, zwłaszcza prowadzona bez wymaganego pozwolenia na budowę, stanowi okoliczność uzasadniającą nakazanie przymusowej rozbiórki tego obiektu na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego

1. Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi /t.j. Dz.U. 1969 nr 27 poz. 216 ze zm./ wyłącza możliwość dostarczenia nieruchomości zamiennej za grunty przejęte na własność państwa na zasadzie tej ustawy. 2. Jeżeli terenowy organ administracji państwowej nie skorzystał z upoważnienia zawartego w art. 9 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy i nie wydał przewidzianego

1. Ogólne sformułowanie treści art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 10 poz. 56/ oraz wydanych na tej podstawie przepisów wykonawczych stwarza możliwości zwolnienia od należności celnych bez względu na podstawę prawną ich wymierzenia, a więc również wówczas, gdy jest to związane z przekształceniem się odprawy celnej warunkowej w odprawę ostateczną. 2. Prowadząc postępowanie

1. Decyzja organu administracji państwowej, rozstrzygająca ponownie sprawę wcześniej rozstrzygniętą inną decyzją ostateczną tegoż organu, a nie stanowiąca o uchyleniu tej pierwotnej decyzji na podstawie odpowiednich przepisów Kpa, jest dotknięta wadą określoną w art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa /res iudicata/. 2. Postępowanie administracyjne wszczęte z naruszeniem zasady rei iudicatae po dniu 31 sierpnia

Datą wszczęcia postępowania administracyjnego jest data doręczenia organowi administracji wniosku strony /inwestora/ o wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego.

Wydając decyzję o przydziale lokalu użytkowego sąsiadującego przez ścianę z lokalami mieszkalnymi, organ administracji państwowej obowiązany jest zapewnić udział w postępowaniu najemcom tych lokali mieszkalnych na prawach strony /art. 10 par. 1 w związku z art. 28 Kpa/ i rozpatrzyć wnikliwie ich zarzuty w kwestii uciążliwości zamierzonego wykorzystania lokalu użytkowego.

Warunek dopuszczalności wywłaszczenia nieruchomości na obszarze miasta lub gminy z przeznaczeniem dla organizacji spółdzielczych i dla organizacji kółek rolniczych, wyrażony w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ w postaci zwrotu "o ile jest to uzasadnione interesem społecznym lub państwowym", nakłada na

Datą wszczęcia postępowania w sprawie o cofnięcie uprawnień do wykonywania rzemiosła może być m.in. data wpływu odpowiedniego wniosku uprawnionej organizacji społecznej do terenowego organu administracji państwowej właściwego w sprawie.

Porozumienia zawierane pomiędzy organem administracji państwowej a organizacjami społecznymi, jak również zamiar realizacji postulatów i wniosków obywateli lub organizacji społecznych reprezentujących ich interesy, nie mogą stanowić przesłanki wydania decyzji administracyjnych, jeśli nie mają oparcia w przepisach prawa.

1. Obowiązujące przepisy o podatku wyrównawczym nie dają podstawy prawnej do odliczania od przychodu uzyskanego przez tzw. agenta znormowanych kosztów działalności, zamiast odliczania kosztów uzyskania tego przychodu w wysokości faktycznie poniesionej i udowodnionej przez agenta. 2. Jeżeli organ podatkowy ma wątpliwości co do prawidłowości złożonego zeznania podatkowego lub co do wykazanych w załączniku

Członek rodziny najemcy lokalu mieszkalnego nie traci prawa do uzyskania przydziału tego lokalu w trybie art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm./ również wówczas, gdy czasowo zamieszkiwał wraz z najemcą przed opuszczeniem przezeń lokalu, z którym wiąże to prawo.

1. Ubieganie się w trybie art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm./ o uzyskanie przydziału opróżnionej części lokalu mieszkalnego przez osobę korzystającą z prawa do dodatkowej powierzchni mieszkalnej należy uznać za zasadne tylko wówczas, gdy powierzchnia mieszkalna zajmowana dotychczas przez taką osobę i powierzchnia uzyskana w wyniku przydziału