Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego po terminie, w sprawie w której organ administracji drugiej instancji nie pouczył strony o prawie do zaskarżenia decyzji do sądu administracyjnego, a strona nie żądała od tego organu pouczenia w trybie art. 111 Kpa, skutkuje odrzucenie takiej skargi przez Sąd, jeżeli strona nie wniosła równocześnie o przywrócenie terminu i nie uzasadniła przyczyny

W razie braku innych dowodów datę doręczenia stronie zawiadomienia właściwego przedsiębiorstwa gospodarki mieszkaniowej, zawierającego ustalenie wysokości rocznego podatku lokalowego, należy uznać za datę wszczęcia z urzędu postępowania w tej sprawie /art. 61 Kpa/. Zgodnie bowiem z art. 16 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o niektórych podatkach i opłatach terenowych /Dz.U. nr 45 poz. 229/ jednostkom

Strażnik Ochrony Przyrody, którego informacja o ścięciu drzewa skutkowała wszczęciem postępowania administracyjnego z urzędu /par. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian - Dz.U. nr 24 poz. 93/ nie jest uprawniony do zaskarżenia decyzji organu administracji państwowej do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Ośrodek Badań i Kontroli Środowiska, którego dyrektor z upoważnienia wojewody orzekał w przedmiocie dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń dla hut miedzi jako organ administracji państwowej I stopnia, nie jest uprawniony do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu administracyjnego II stopnia, nie jest bowiem w sprawie stroną w rozumieniu art. 28 Kpa.

Przeznaczenie terenu na cele rolnicze, choćby nawet było przewidziane miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego mającym moc powszechnie obowiązującą, nie uzasadnia odmowy udzielenia przez organ administracji pozwolenia na budowę obiektów gospodarczych, w tym również zagrodowych, z powołaniem się na art. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./,

Jeżeli decyzja ostateczna organu administracji nie rozstrzygnęła sprawy w całości i przewidywała wydanie odrębnej decyzji dla części nie rozstrzygniętej, to żądanie strony w tym zakresie jest wnioskiem o wydanie zapowiedzianej decyzji uzupełniającej, a nie wnioskiem o wznowienie postępowania. Wydana w tych warunkach decyzja odmawiająca wznowienia postępowania podlega stwierdzeniu nieważności z mocy

Zaniechanie przez organ administracji wyjaśnienia w toku postępowania o przekazanie gospodarstwa rolnego następcy w zamian za emeryturę, czy zbyta przez rolnika oddzielna nieruchomość stanowiła lub mogła stanowić z przekazywanym gospodarstwem zorganizowaną całość w rozumieniu par. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych

1. Zamiar zamieszkiwania we własnym lokalu mieszkalnym należy do kategorii "względów życiowych", wymienionych w par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4 ze zm./, jako przesłanka udzielenia zezwolenia na pobyt stały w m.st. Warszawie. 2. Rozpatrując

1. Uchylenie przez organ administracji decyzji ostatecznej bez zgody strony, która na mocy decyzji nabyła prawo, a zatem wbrew zasadzie art. 155 Kpa, stanowi rażące naruszenie prawa i skutkuje stwierdzenie nieważności takiej decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. 2. Artykuł 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości

Akt Ministra Finansów z dnia 29 marca 1979 r. w sprawie rozliczeń za prace projektowe wykonane przez komórki projektowe szkół wyższych, pomimo nazwania go "decyzją", zawiera postanowienia skierowane do adresatów określonych w sposób ogólny, a w związku z tym nie jest decyzją w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego i nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym przepisów o zaskarżaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji administracyjnych, nie stosuje się w sprawach powszechnego obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, chociażby dotyczyły spraw socjalnych wynikających z tej ustawy /uprawnienia rodziny żołnierza - jedynego żywiciela rodziny/.

1. Wstrzymanie robót budowlanych przez organ administracji jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy zachodzi któraś z przesłanek wskazanych enumeratywnie w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./. Przesłanki takiej nie może natomiast stanowić fakt, że inwestor - realizujący budowę zgodnie z pozwoleniem - nie zastosował się do wskazanych przez

1. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące wydawania decyzji i zaświadczeń, nie odnoszą się do statutowej działalności organizacji społecznych, w tym do stowarzyszeń. Rozstrzygnięcia organów tych organizacji w sprawie przyjęcia obywatela w poczet członków lub wyłączenia go spośród członków nie są decyzjami w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym nie podlegają

Jeśli opuszczenie lokalu mieszkalnego przez dotychczasowego najemcę było wynikiem zamiany dokonanej z urzędu przez organ administracji państwowej zgodnie z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, wyłącza to prawo osób mu bliskich do ubiegania się o przydzielenie im na podstawie art. 39 ustawy lokalu opuszczonego, ze względu na sprzeczność takiego żądania

1. Wydawanie decyzji w pierwszej instancji o wygaśnięciu prawa użytkowania terenu stanowiącego własność Skarbu Państwa w miastach podzielonych na dzielnice należy do kompetencji naczelników dzielnic - zgodnie z art. 8 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /t.j. Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ w związku z art. 37 ust. 3 in fine ustawy z dnia 28

Działając na podstawie art. 201 par. 2 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny może również z urzędu wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji administracyjnej, zwłaszcza gdy jej wykonanie przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd mogłoby utrudnić skarżącemu skuteczną obronę jego praw.

Ustawa z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99/, używając w art. 2 pkt 2 pojęcia "ustrój Konstytucyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej", nie zawiera definicji tego pojęcia. Tekst zawierający opis faktów historycznych, jakie miały miejsce w Polsce Ludowej na przestrzeni 36 lat jej istnienia, których prawdziwość nie jest kwestionowana przez organy I i II instancji

Artykuł 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ upoważnia organ administracji do oceny stanu faktycznego sprawy w zakresie, w jakim ustawodawca użył w przepisie nieostrego sformułowania "w miarę potrzeby". Oceniając zasadność potrzeb zainteresowanego, organ administracji powinien jednak zastosować zasadę zawartą w art. 7 Kpa, to znaczy porównać słuszność interesu

Niezastosowanie się przez organ administracji państwowej przy ponownym wydawaniu decyzji w sprawie, która była rozpatrzona przez Naczelny Sąd Administracyjny, do oceny prawnej wyrażonej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, narusza dyrektywę zawartą w art. 209 Kpa, co skutkuje uchylenie decyzji.

1. Ustalenie kandydata na nabywcę gruntów Państwowego Funduszu Ziemi właściciela gospodarstwa o powierzchni przekraczającej 15 ha /lub 20 ha dla gospodarstw hodowlanych/ wraz z obszarem odpowiadającym jego udziałowi we współwłasności bez zezwolenia właściwego organu administracji na powiększenie obszaru gospodarstwa rolnego /art. 161 par. 1 Kc/ - stanowi naruszenie prawa materialnego i skutkuje uchylenie

1. Wskazania szczególne, uzasadniające wydanie zezwolenia na dokonanie zamiany mieszkań, określone w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, dotyczą wprawdzie bezpośrednio zamiany między stronami, jednakże przez analogię mają one zastosowanie do określenia słusznych interesów obywateli i ukierunkowania z punktu widzenia społecznego prawidłowości rozstrzygnięć

1. Artykuł 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, mówiący o przeznaczaniu terenu na określony cel "zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym" należy rozumieć w ten sposób, że podstawą rozstrzygnięć organów administracji, działających zgodnie z art. 54 ust. 5 tej ustawy, może być tylko miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego mający moc powszechnie

1. Z treści art. 23 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99/ wynika, iż traci moc dekret z dnia 5 lipca 1946 r. o utworzeniu Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk z wyjątkiem przepisów dotyczących spraw udzielania zezwoleń na wydawanie czasopism, jak również rejestracji i kontroli zakładów poligraficznych, zakładów wytwarzających pieczątki

1. Umorzenie postępowania egzekucyjnego w administracji następuje w drodze postanowienia na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./. 2. Wydany w sprawie akt o umorzeniu postępowania, nazwany przez organ administracji decyzją, jest w istocie postanowieniem wydanym w trybie tego postępowania i powołującym się na nie.