Artykuł 21 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ zabrania zajmowania przez jedną osobę dwóch lub więcej lokali mieszkalnych. Nie narusza tego przepisu osoba zajmująca lokal mieszkalny na podstawie decyzji administracyjnej i będąca jednocześnie współwłaścicielem domu mieszkalnego, jeżeli w domu tym faktycznie nie mieszka z uzasadnionych przyczyn. Powołany przepis

Wytyczne stanowiące załącznik do zarządzenia Ministra, nie mającego źródła w przepisach ustawy ani wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych, nie mogą być podstawą prawną decyzji administracyjnej.

1. Prowadząc postępowanie na podstawie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ organ administracji jest obowiązany ustalić, czy zachodzi niezbędność wywłaszczenia w rozumieniu art. 3 ust. 1. 2. Zamiar wzniesienia przez instytucję państwową budynku mieszkalnego na nieruchomości stanowiącej własność osoby fizycznej nie może być uznany

1. Brak formalnego uchylenia wcześniejszej decyzji o oddaniu działki w użytkowanie wieczyste powoduje nieważność późniejszej decyzji w tej samej sprawie, skierowanej do innej osoby, nawet gdy pierwsza decyzja nie może wywrzeć skutku prawnego ze względu na utratę przez jej adresata uprawnień do zawarcia umowy o ustanowienie użytkowania wieczystego, na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca

Organ administracji państwowej rozstrzygający sprawę na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ nie może nakazać przekwaterowania podnajemcy do poprzedniego miejsca zamieszkania, ponieważ treść tego przepisu daje organowi możliwości przekwaterowania osób tam wymienionych wyłącznie do pomieszczenia zastępczego.

1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy w rozstrzyganiu skarg na decyzje dotyczące praw i obowiązków pracowników mianowanych. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych dotyczące nawiązania, zmiany lub rozwiązania stosunku pracy z pracownikami mianowanymi oraz roszczeń wynikających z tego stosunku są decyzjami w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 104 Kpa i podlegają kontroli Naczelnego Sądu

1. Jeżeli przepis prawa materialnego wymaga pisemnego oświadczenia strony, a zobowiązany ograniczył się do oświadczenia ustnego złożonego właściwemu urzędnikowi, który takie oświadczenie przyjął, nie pouczając strony o wymaganej formie oświadczenia ani nie zastosował formy przewidzianej w art. 63 i art. 67 Kpa, to jest przyjęcia oświadczenia ustnego do protokołu, takie zaniedbanie urzędnika stanowi

1. Kodeks postępowania administracyjnego wyraża m.in. w art. 63, art. 65, art. 128 i art. 140, pośrednio również w art. 206, zasadę odformalizowania postępowania na korzyść strony co do formy i treści żądania wszczęcia postępowania oraz odwołań od decyzji I instancji i skargi do NSA tak, aby sprawa mogła być rozpoznana zgodnie z intencją i interesem strony. 2. Z porównania par. 14 ust. 1 pkt 1 i pkt

1. Akty prawodawcze nie mające mocy powszechnie obowiązującej, jakimi są m.in. uchwały Rady Ministrów wydane bez upoważnienia ustawy /tzw. uchwały samoistne/, nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnych. O obowiązkach obywateli i ich organizacji mogą decydować wyłącznie przepisy ustawowe, to jest przepisy zawarte w aktach o randze ustawy lub w aktach wydanych na podstawie i w granicach

Żona, której mąż utrzymuje stosunki intymne z pomocą domową zameldowaną i zatrudnioną u osoby trzeciej, nie jest legitymowana do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzje w sprawie ustalenia charakteru pobytu pomocy domowej u osoby trzeciej, ze względu na brak po jej stronie interesu prawnego lub obowiązku, które stanowiłyby legitymację materialnoprawną będącą podstawą legitymacji

Nie wykluczonym jest, że Radzie Ministrów chodziło także, wydając rozporządzenie z dnia 20 grudnia 1974 r. w sprawie obowiązkowych ubezpieczeń budynków oraz mienia w gospodarstwach rolnych /Dz.U. nr 49 poz. 303/ o objęcie obowiązkowym ubezpieczeniem mienia ruchomego na działce stanowiącej grunt będący w przedmiotem wieczystego użytkowania. Zamiar ten nie znalazł jednak wyrazu w treści rozporządzenia

1. Organ administracji, rozpatrujący sprawę przydziału lokalu mieszkalnego na podstawie art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 10 poz. 84/ i dokonujący w związku z tym oceny "miary potrzeby" osób tam wskazanych, powinien rozważyć m.in. takie okoliczności, jak: stan rodzinny uprawnionego, wielkość i konfigurację nowego lokalu byłego najemcy oraz możliwość pomieszczenia

Datą wszczęcia postępowania administracyjnego na żądanie strony, jest dzień doręczenia żądania organowi administracji państwowej.

Przydzielona zgodnie z prawem dodatkowa powierzchnia mieszkalna nie stanowi nadwyżki powierzchni mieszkalnej w rozumieniu par. 12a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne /Dz.U. nr 35 poz. 224; zm. Dz.U. 1980 nr 15 poz. 51/.

Organ administracji państwowej nie może odmówić sporządzenia umowy przekazania gospodarstwa rolnego następcy w zamian za emeryturę tylko z tego powodu, że rolnik sprzedał działkę gruntu znacznie oddaloną od tego gospodarstwa, a więc nie stanowiącą lub nie mogącą stanowić zorganizowanej z tym gospodarstwem całości w rozumieniu par. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1964 r. w

Warunkiem uzasadniającym cofnięcie przez organ administracji rzemieślnikowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej jest, aby skargi na rzetelność wykonywania produkcji lub świadczenie usług były uzasadnione. Jest zatem obowiązkiem organu ustalenie w postępowaniu dowodowym zasadności skarg, przyczyn i okoliczności ich powstania, z uwzględnieniem całokształtu działalności rzemieślnika /art

W sprawie o stwierdzenie choroby zawodowej należy uznać za dowodowo niewystarczające opinie placówek zdrowia, choćby nawet specjalistycznych, jeżeli opinie takie pozbawione są uzasadnienia /art. 76 Kpa/.

1. O charakterze umowy, zawartej pomiędzy rolnikami a jednostką gospodarki uspołecznionej w sprawie użytkowania gruntów rolnych, nie decyduje jej nazwa formalna, lecz zamiar stron i cel zawarcia umowy wynikające z jej treści. 2. Pierwszeństwo nabycia gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi, przysługujące dzierżawcy takich gruntów na mocy par. 12 ust. 2 pkt 1 lit. "a" zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia

1. Organ administracji państwowej nie może nakazać rozebrania ogrodzenia nieruchomości z powołaniem się na naruszenie przepisów prawa budowlanego o pozwoleniu na budowę, jeżeli ogrodzenie to nie odpowiada warunkom określonym w par. 44 ust. 1 pkt 3 lit. "c" rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr

1. Artykuł 38 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ nie daje organom administracji uprawnienia do nakazania małżonkom zobowiązanym do opróżnienia lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkiwali jako podnajemcy, przeniesienia się do lokalu zajmowanego przez rodziców jednego ze współmałżonków. Małżonkowie wraz z dzieckiem tworzą bowiem nową rodzinę, której nie można

Organ administracji państwowej nie może przekwaterować małoletniej osoby bliskiej pozostałej w lokalu mieszkalnym po śmierci najemcy, jeżeli jej pobyt wynika z orzeczenia sądu opiekuńczego, "albo z innych względów przekwaterowanie byłoby sprzeczne z dobrem tej osoby". Zmiana sytuacji rodzinnej małoletniego po śmierci prawnego opiekuna - najemcy lokalu - może być przesłanką do ponownego ustalenia miejsca

Nie można uznać za samowolne w rozumieniu art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm./ zajęcia lokalu mieszkalnego przed otrzymaniem i uprawomocnieniem się decyzji o przydziale tego lokalu, jeżeli działanie takie było zbieżne z zamiarem organu, w którego dyspozycji lokal ten pozostawał, wyrażonym na piśmie w formie przyrzeczenia dokonania przydziału

1. Organ administracji państwowej, uprawniony do wydania decyzji stwierdzającej zgodność zamierzonego podziału gospodarstwa rolnego z obowiązującymi przepisami o podziale gospodarstw rolnych /par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych

Organ administracji II stopnia, stwierdzający nieważność decyzji organu I stopnia na podstawie art. 156 Kpa, działa jako organ nadzoru, a nie jako organ odwoławczy, co skutkuje, że od takiej decyzji stwierdzającej nieważność przysługuje odwołanie w postępowaniu instancyjnym, a nie skarga do NSA.